Σήμερα όλοι παγκόσμια μιλάμε για βιώσιμη ανάπτυξη για αειφορία, για κριτήρια, δείκτες κτλ.
Όμως πόσοι κατανοούν σε βάθος και στην ουσία τα θέματα αυτά;
Σίγουρα χρειάζεται το νομοθετικό πλαίσιο να είναι εφαρμόσιμο αλλά και κατανοητό για να φτάσουμε εκεί που θέλουμε, αλλά τελικά τι ακριβώς ψάχνουμε;
Στον τουριστικό π.χ. κλάδο: Αναγνωρίζουμε το πρόβλημα σε σχέση με το περιβάλλον την βιοποικιλότητα και την βιωσιμότητα, αλλά μήπως δεν το έχουμε προτεραιότητα;
Πρέπει πρώτα από όλα να αναγνωρίσουμε τι είναι το ζητούμενο μας εδώ!
Και η πραγματικότητα μας είναι να αναζητούμε βιώσιμα μοντέλα που προσθέτουν αξία στην αξία μας όχι μόνο κέρδη!
Η αναγνώριση διαμοιρασμού αξίας μεταξύ των επιχειρήσεων και των μετόχων και πελατών αλλά και του προσωπικού μας πρέπει να είναι το ζητούμενο μας εδώ όταν μιλούμε για βιωσιμότητα.
Π.χ. αν καταστρέφουμε αξία, πλούτο τότε δεν μπορεί να είναι το προϊόν μας βιώσιμο.
Και πιο χειροπιαστά αν στην προκειμένη περίπτωση π.χ. η αξία είναι το νερό και δεν κάνουμε σωστή διαχείριση απλά γίνεται κατασπατάληση του, τότε το μέλλον δεν μπορεί να είναι βιώσιμο για κανένα μας!
Και ναι, να υπάρχουν κανόνες αλλά να εφαρμόζονται οι ίδιοι κανόνες σε όλους και να εποπτεύονται το ίδιο σε όλους!
Επίσης βιωσιμότητα χωρίς καινοτομία δεν μπορεί να υπάρξει διότι μόνο έτσι θα επισπευσθεί η υλοποίηση της, με ορθή διαχείριση και έλεγχο σε όλα τα μέρη και με «έξυπνο» τρόπο.
Όμως έστω και αν αύριο οι επιχειρήσεις τα έχουν όλα έτοιμα, θα είναι παράλληλα έτοιμες και οι δημόσιες υποδομές;
Το εμπλεκόμενο προσωπικό με τις δεξιότητες που χρειάζεται;
Και πως αυτό το χάσμα μεταξύ υποδομών και επιχειρήσεων μπορεί να γεφυρωθεί;
Και τι γίνεται με το κόστος;
Και τις διαδικασίες της μετάβασης αυτής;
Πώς θα επιβιώσουν οι ΜΜΕπιχειρήσεις;
Ερωτήματα που θέλουν απαντήσεις!
Σίγουρα σε όλο αυτό το περιβάλλον δεν είναι μόνο η Ελλάδα πίσω, που πολλές φορές ακούμε στα φόρουμ να λέγεται.
Αλλά σίγουρα οι προκλήσεις για την χώρα μας είναι πολλές και η εξίσωση της μετάβασης αυτής πολυπαραγοντική και απαιτεί συνεργασία, συντονισμό και συνέπεια από όλους!
Το έλλειμμα στο θεσμικό επίπεδο είναι μια πρόκληση, όπως και αλλαγή κουλτούρας αλλά και το πέρασμα από την μαζική στην υπεύθυνη παραγωγή και κατανάλωση μεγάλη πρόκληση επίσης!
Η σύσταση συνεργειών, συνδέσμων, συνεταιρισμών, συλλογικών προσπαθειών γενικότερα είναι μια λύση!
Υποδομές για πραγματική αλλά και με ουσιαστικά θεσμοθετημένα κριτήρια για χρηματοδότηση αναγκαία συνθήκη.
Η τάση άλλωστε για απεξάρτηση από τα καύσιμα είναι ήδη εδώ και θα χρειαστεί να επαναεφεύρουμε τους εαυτούς μας αν θέλουμε να μιλάμε για πραγματική μετάβαση !