ΑΠΟΨΕΙΣ & ΣΧΟΛΙΑ

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς αρχίζει μια επανάσταση. Ούτε κανείς μπορεί να ξέρει πότε η οργή από μια αδικία ξεπερνά τον φόβο. Το 2011, στην Τυνησία, ένας μικροπωλητής προκάλεσε λαϊκή οργή με την αυτοπυρπόλησή του. Το 2022, ο θάνατος μιας 22χρονης στα χέρια της αστυνομίας έβγαλε τους Ιρανούς στους δρόμους σε κάθε γωνιά της χώρας.

«Ο καπιταλισμός αυτός μοιάζει πολιτικά όλο και πιο πολύ με φασισμό παρά με δημοκρατία, μόνο που πρόκειται για  έναν φασισμό με κοστούμι κι όχι πλέον με στολή.  Ο καπιταλισμός αυτός θεωρεί ότι η κοινωνία πρέπει να λειτουργεί όχι ως στρατόπεδο, όπως φρονούσε ο παλιός φασισμός, αλλά ως  εταιρεία, και πλέον με στρατιωτική αποστολή».

Το πρόβλημα της εξεύρεσης στέγης για τους εκπαιδευτικούς στις Κυκλάδες, εξελίσσεται αρνητικά από χρόνο σε χρόνο και είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος να μην επιλέγουν τα νησιά οι νεοδιοριζόμενοι εκπαιδευτικοί, μόνιμοι και αναπληρωτές.

Στο εξαίρετο βιβλίο του «Ακατοίκητη γη: μια ιστορία του μέλλοντος» (εκδόσεις Μεταίχμιο), ο δημοσιογράφος του New Yorker, David Wallace-Wells, αναφέρει: «Αυτό είναι το μήνυμα που μας στέλνει η κλιματική αλλαγή: δεν ζούμε έξω από το σκηνικό αλλά μέσα του, και κινδυνεύουμε από την ίδια φρίκη που βλέπουμε να προκαλείται σε όλα τα ζώα του πλανήτη… Ο μεγάλος βιολόγος E.O. Wilson προβλέπει πως περίπου τα μισά θα έχουν εκλείψει μέχρι το 2100».

Ο θησαυρός αυτός, μετά την …νομιμοποίηση του από την ελληνική κυβέρνηση, θα εκτίθεται στο Μετροπόλιταν μουσείο της Ν. Υόρκης για 50 χρόνια ως το 2073 και βλέπουμε…

Mόνο τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της κοινωνίας μπορούν να βάλουν τέλος σ’ αυτόν τον κατήφορο. Διότι, ας μην έχουμε αυταπάτες: αν η αντίληψη περί «στεγανών» νομιμοποιηθεί σήμερα, οι πρώτοι που θα πληγούν είναι οι απλοί πολίτες, και ιδίως οι πιο επικίνδυνοι για την εξουσία. Το παράδειγμα του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη δεν είναι μεμονωμένο. Αν, αντίθετα, απαιτήσουμε να μπει τέλος στην ανεξέλεγκτη δράση της ΕΥΠ, η ενδυνάμωση των δημοκρατικών ελευθεριών θα ενισχύσει με τη σειρά της τις κοινωνικές διεκδικήσεις.

Περί νερού

Eνας τόπος δεν είναι μονάχα το τοπίο. Είναι και οι άνθρωποι και ο πολιτισμός τους. Η μετατροπή μεγάλου τμήματος της χώρας σε προϊόν συνιστά καταστροφή.
Πώς η κατακόρυφη αύξηση του τουριστικού ρεύματος απειλεί και τον θερινό βίο, ως στοιχείο της ελληνικής κουλτούρας

Tο πρώτο καλοκαίρι σε συνθήκες σχετικά ομαλής συνύπαρξης με τον κορωνοϊό βρήκε τον ελληνικό αιγιαλό σε μια κατάσταση σχεδόν «πολεμική». Οι «επιθέσεις» διαρκείς, από όλα τα μέτωπα, με αυξητικές τάσεις: ο πολιτισμός του beach bar και της ξαπλώστρας επελαύνουν ακόμη και στα πιο ανυποψίαστα σημεία.

Ο παλιός πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν το έχει πει έτσι: «Αν δεν μπορείς να τους πείσεις, μπέρδεψέ τους»…