Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ρεπορτάζ του Βασίλη Καλτσά δημοσιεύει η σελίδα Economistas που αφορά τον υπερτουρισμό και την προσέγγιση λύσεων στα προβλήματα που δημιουργεί. «Δεν είναι ότι ο τουρισμός ήταν μια δύναμη για το καλό και τώρα έχει γίνει μια δύναμη για το κακό», εξηγεί ο Ondrej Mitas, ανώτερος λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών της Μπρέντα στην Ολλανδία. Ο Mitas, ο οποίος ειδικεύεται στον υπερτουρισμό, λέει ότι συχνά περιγράφεται ως ένα ενιαίο μη διαχειρίσιμο ζήτημα. Αν το διαχωρίσετε σε μικρότερα συστατικά μέρη, υποστηρίζει, είναι ευκολότερο να βρείτε λύσεις.
Φέτος, 142 χώρες αναμένεται να ξεπεράσουν τις προ της πανδημίας τουριστικές επιδόσεις τους, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ταξιδιών και Τουρισμού, από ένα σύνολο 185 χωρών που παρακολουθεί ο οργανισμός.
Την επόμενη δεκαετία, ο τουρισμός προβλέπεται να εξελιχθεί σε μια βιομηχανία αξίας 16 τρισεκατομμυρίων δολαρίων που θα δημιουργήσει το 12,2% των παγκόσμιων θέσεων εργασίας. Αλλά ο συνωστισμός και το αυξανόμενο κόστος που τον συνοδεύει έχουν κάνει τους ντόπιους σε πολλές πόλεις να αισθάνονται κουρασμένοι.
«Δεν είναι ότι ο τουρισμός ήταν μια δύναμη για το καλό και τώρα έχει γίνει μια δύναμη για το κακό», εξηγεί ο Ondrej Mitas, ανώτερος λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών της Μπρέντα στην Ολλανδία. Ο Mitas, ο οποίος ειδικεύεται στον υπερτουρισμό, λέει ότι συχνά περιγράφεται ως ένα ενιαίο μη διαχειρίσιμο ζήτημα. Αν το διαχωρίσετε σε μικρότερα συστατικά μέρη, υποστηρίζει, είναι ευκολότερο να βρείτε λύσεις.
Στο μυαλό του, ο υπερτουρισμός είναι στην πραγματικότητα τέσσερα ξεχωριστά προβλήματα. Υπάρχει ο κλασικός υπερπληθυσμός των δημοφιλών περιοχών. Το άλλο είναι οι επισκέπτες που δεν σέβονται τα πολιτιστικά πρότυπα – ας πούμε, που κουνάνε selfie sticks ή που ξεγυμνώνουν τους ώμους τους σε μια εκκλησία, σημειώνει το Bloomberg.
Στη συνέχεια, υπάρχουν αυτοί που γίνονται απρεπείς ή καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία. Τελευταίο είναι το πιο ύπουλο σκέλος του υπερτουρισμού: όταν οι ντόπιοι δεν επωφελούνται επαρκώς από τον τουρισμό στις κοινότητές τους, λόγω της άνισης κατανομής των κερδών. Αυτό είναι που οδηγεί πιο συχνά σε αντίσταση σε επίπεδο κατοίκων, όπως είδαμε στην Ισπανία αυτό το καλοκαίρι. «Αυτό είναι ένα πολιτικό πρόβλημα”, λέει ο Mitas. “Είναι πολύ πιο δύσκολο να λυθεί».
Διαβάστε τη συνέχεια στο economistas.gr
📸Enes/Unsplash