Όταν το καλοκαίρι του 1974, οι Ελληνοκύπριοι εγκατέλειπαν τα σπίτια και την γη τους κυνηγημένοι από τον τουρκικό Αττίλα, ένα από τα πρώτα πράγματα που σκέφτηκαν να κάνουν ήταν να απελευθερώσουν τα ζώα τους μεταξύ των οποίων και αρκετά γαϊδούρια. Για έναν ανεξήγητο λόγο τόσο οι Τουρκοκύπριοι που έμειναν στην περιοχή όσο και οι έποικοι που ήρθαν από την Τουρκία δεν ενδιαφέρθηκαν να πιάσουν τα γαϊδούρια που είχαν απομείνει να κυκλοφορούν ελεύθερα στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου. Τα γαϊδούρια με τα χρόνια απομακρύνθηκαν από τις κατοικημένες περιοχές και τα χωριά και δημιούργησαν μια ελεύθερη αποικία στα ακατοίκητα εδάφη της επαρχίας Καρπασίας από όπου και πήραν το όνομα με τα οποία έχουν γίνει γνωστά.
Πρόκειται για τα “ορφανά” της Καρπασίας που από μια χούφτα εγκαταλειμμένα γαϊδούρια που ήταν το 1974, υπολογίζεται πως ενώ το 2003 ήταν κοντά στα 1000 σήμερα ο αριθμός τους έχει φτάσει τις 2000 και αποτελούν μια ιδιαίτερη ατραξιόν για τους επισκέπτες της περιοχής καθώς διαφημίζονται πλέον σε όλους τους τουριστικούς οδηγούς για όσους επισκέπτονται το φημισμένο μοναστήρι του Άγιου Ανδρέα στο άκρο της χερσονήσου της Καρπασίας.
Αυτό βέβαια που πρέπει να γνωρίζουν οι επισκέπτες της περιοχής είναι πως θα πρέπει να έχουν μαζί τους τις απαραίτητες λιχουδιές για να ταΐσουν τα γαϊδούρια της Καρπασίας καθώς συνήθως αυτά κλείνουν τον δρόμο στα αυτοκίνητα και δεν υποχωρούν αν δεν τα κεράσεις ένα μήλο ή ένα καρότο.
Πάντως, αρκετοί κάτοικοι της περιοχής -στη χερσόνησο της Καρπασίας- διαμαρτύρονται, καταλογίζοντας στα γαϊδουράκια ότι τους καταστρέφουν τις καλλιέργειες και προκαλούν τροχαία ατυχήματα. Πριν λίγα χρόνια το τουρκοκυπρικό καθεστώς επιχείρησε να “μαντρώσει” πίσω από συρματοπλέγματα τα ορφανά της Καρπασίας δημιουργώντας ένα “πάρκο” όπου οι επισκέπτες θα έβλεπαν τα γαϊδουράκια έναντι εισιτηρίου, σχέδιο που δεν προχώρησε ποτέ εξασφαλίζοντας την ελευθερία για τα συμπαθή τετράποδα που κοντά μισόν αιώνα τώρα απολαμβάνουν μια ζωή που τα υπόλοιπα γαϊδούρια της Κύπρου αλλά και του κόσμου όλου δεν θα είχαν ποτέ ονειρευτεί.
Η σύγκριση για παράδειγμα με τις συνθήκες ζωής και “εργασίας” των αδελφών γαϊδουριών της Ελλάδας είναι τρομακτική αν αναλογιστεί κανείς το τι τραβάνε αυτοί οι τετράποδοι σκλάβοι στα τουριστικά νησιά της χώρας μας όπως η Σαντορίνη και η Ρόδος όπου τα γαϊδούρια χρησιμοποιούνται ως υποζύγια για την μεταφορά τουριστών. Από το 2019 η οργάνωση PETA έχει ζητήσει μέσω ηλεκτρονικού αιτήματος που συνοδεύτηκε με χιλιάδες υπογραφές από όλο τον κόσμο την πλήρη απαγόρευση μεταφοράς τουριστών με γαϊδούρια καθώς είχε στην διάθεσή της πλήθος καταγγελιών και βίντεο με εξαντλημένα γαϊδούρια με ματωμένες πληγές να ανεβαίνουν πολλές φορές την ημέρα τα 500 ολισθηρά σκαλιά από το λιμάνι ως τα Φηρά πολλές φορές και με την χρήση μαστιγίου.
Το μόνο που κέρδισε τότε η οργάνωση ήταν το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να απαγορεύσει σε τουρίστες πάνω από 100 κιλά να καβαλούν τα γαϊδούρια. Μια απόφαση που έχει μείνει στα χαρτιά καθώς σύμφωνα με καταγγελίες αυτά εξακολουθούν να κουβαλάνε εν μέρει υπέρβαρα άτομα αλλά και να υποφέρουν από πληγές σε σημεία του σώματός τους εξαιτίας της κακής τοποθέτησης των σαμαριών. Αντίστοιχες είναι οι καταγγελίες για τις απαράδεκτες συνθήκες κάτω από τις οποίες “εργάζονται” με τον φόβο του μαστιγίου και τα γαϊδούρια που χρησιμοποιούνται για την μεταφορά τουριστών στην Λίνδο της Ρόδου.
Διαμαρτυρία στο λιμάνι του Πειραιά
Το Σάββατο 4 Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας από κόμματα και φιλοζωικές οργανώσεις στο λιμάνι του Πειραιά όσο και έξω από το δημαρχείο της Ρόδου ενάντια στην “τουριστική” κακοποίηση των γαϊδουριών αλλά και των μουλαριών σε διάφορα ελληνικά νησιά μεταξύ των οποίων και η Ύδρα που πολλές φορές έχει μπει στο στόχαστρο για την βάναυση συμπεριφορά στα ιπποειδή.
Φωτογραφίες: Unsplash