Στις 15 Μαρτίου, η Γερουσία των ΗΠΑ ψήφισε ομόφωνα νομοθεσία που προβλέπει την κατάργηση της χειμερινής ώρας και θα καθιστά μόνιμη τη θερινή ώρα. Το νομοσχέδιο, το οποίο θα τεθεί σε ισχύ το επόμενο έτος, πρέπει να ψηφιστεί από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και να υπογραφεί από τον Τζο Μπάιντεν πριν γίνει επίσημος νόμος.
Ωστόσο, η προοπτική υιοθέτησης της θερινής ώρας όλο το χρόνο έχει αναζωπυρώσει έντονες συζητήσεις. Τη στιγμή που οι περισσότεροι Αμερικανοί συμφωνούν ότι η αλλαγή πρέπει να τερματιστεί, υπάρχει έντονη διαφωνία από τους επιστήμονες σχετικά με το αν τα ρολόγια πρέπει να ρυθμίζονται μόνιμα στη θερινή ώρα.
Πότε και γιατί ξεκίνησε η θερινή ώρα
Σύμφωνα με τη Washington Post, ήδη από το 1775, ο Benjamin Franklin έθεσε την ιδέα να ξεκινά νωρίτερα την ημέρα του για να αξιοποιήσει καλύτερα το φως και να αποφύγει το νυχτερινό κάψιμο των κεριών. Γύρω στις αρχές του 20ου αιώνα, ο George Hudson από τη Νέα Ζηλανδία και ο Άγγλος William Willett έκαναν ξεχωριστά αλλαγές ρολογιών του καλοκαιριού, αναζητώντας ο καθένας μια επιπλέον ώρα ηλιακού φωτός για προσωπικά χόμπι.
Αλλά η θερινή ώρα δεν εφαρμόστηκε μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι χώρες και στις δύο πλευρές της σύγκρουσης την υιοθέτησαν ως τρόπο εξοικονόμησης ενέργειας, σύμφωνα με τον David Prerau, συγγραφέα του “Seize the Daylight: the Curious and Contentious Story of Daylight Saving”.
Η πρακτική επέστρεψε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και στο τέλος του πολέμου, όταν πολιτείες των ΗΠΑ δεν ήθελαν να την εγκαταλείψουν. Έτσι, η ώρα διέφερε από πόλη σε πόλη. Οι εκάστοτε γερουσιαστές επέλεξαν αν θα διατηρήσουν τη θερινή ώρα και πότε θα αλλάξουν τα ρολόγια, δημιουργώντας ένα χαοτικό σύστημα.
Για να τελειώσει αυτό το χάος, ο νόμος για την ομοιόμορφη ώρα του 1966 καθόρισε συγκεκριμένες ημερομηνίες για τη θερινή ώρα. Ένα κράτος μπορούσε να επιλέξει αν θα τηρήσει την τυπική ώρα όλο το χρόνο, αλλά έπρεπε να το κάνει σε όλη την επικράτεια.
Τι συνέβη την τελευταία φορά που οι ΗΠΑ δοκίμασαν τη μόνιμη θερινή ώρα
Το Κογκρέσο ψήφισε τη θέσπιση της θερινής ώρας όλο το χρόνο τον Ιανουάριο του 1974, κατά τη διάρκεια της ενεργειακής κρίσης που προκλήθηκε από το εμπάργκο πετρελαίου που επέβαλε ο Οργανισμός Αραβικών Χωρών Εξαγωγής Πετρελαίου. Η δημοσκόπηση έδειξε ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί υποστήριξαν το μέτρο, το οποίο υπέγραψε ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Μ. Νίξον, το οποίο θα βρισκόταν σε εφαρμογή μέχρι τον Απρίλιο του 1975.
Αλλά η αλλαγή σύντομα αποδείχθηκε μη δημοφιλής στους πολίτες. Οι περισσότεροι Αμερικανοί έπρεπε να πάνε στο σχολείο και να δουλέψουν στο σκοτάδι εκείνο τον χειμώνα, με την ανατολή του ηλίου να γίνεται γύρω στις 8:30 π.μ. σε πόλεις όπως τη Ουάσινγκτον και τη Νέα Υόρκη και στις 9 το πρωί στο Ντιτρόιτ και την Ινδιανάπολη.
Όλο και περισσότεροι αποδοκίμαζαν την εν λόγω πρακτική, όταν πολλά παιδιά χτυπήθηκαν θανάσιμα από αυτοκίνητα ενώ πήγαιναν στο σχολείο στο σκοτάδι. Στα τέλη Ιανουαρίου, ο κυβερνήτης της Φλόριντα είχε ζητήσει την κατάργηση. Μέχρι τον Φεβρουάριο, ορισμένα μέλη του Κογκρέσου -συμπεριλαμβανομένου ενός από τους συν-συγγραφείς του νομοσχεδίου- αμφισβητούσαν την απόφασή τους.
Κυβερνητικές μελέτες υπολόγισαν ότι εξοικονομήθηκαν περίπου 100.300 βαρέλια πετρελαίου την ημέρα μεταξύ Ιανουαρίου και Απριλίου. Όμως η δημόσια δυσαρέσκεια ήταν συντριπτική. Στις 6 Οκτωβρίου, λίγο μετά την παραίτηση του Νίξον, ο Πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ υπέγραψε νομοσχέδιο που κατήργησε τη μόνιμη θέσπιση της θερινής ώρας.
Πόσο κακό κάνει η μόνιμη θερινή ώρα
Ιδιαίτερο προβληματισμό προκαλεί και στην επιστημονική κοινότητα, καθώς επιστήμονες με εξειδίκευση στον ύπνο, ναι μεν συμφωνούν με τη Γερουσία ότι η ώρα δεν θα πρέπει να αλλάζει, αλλά μερικοί εξ αυτών εκτιμούν ότι θα ήταν καλύτερο να παραμείνει η χειμερινή και όχι η καλοκαιρινή ώρα.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η Αμερικανική Ακαδημία Ιατρικής του Ύπνου (AASM), αναφέρει ότι η θέσπιση της θερινής ώρας παραβλέπει πιθανούς κινδύνους που σχετίζονται με την υγεία και το συγκεκριμένο σύστημα χρόνου.
Αυτό που προκύπτει είναι ότι η χειμερινή ώρα συνδέεται πιο στενά με τον κιρκαδικό ρυθμό (βιολογικό ρολόι) του ανθρώπου και ότι η διατάραξή του, όπως συμβαίνει με τη θερινή ώρα, έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας, μεταβολικού συνδρόμου, καρδιαγγειακών παθήσεων και κατάθλιψης.