Γιατί μας έχουν κατακλύσει οι αστυνομικές ειδήσεις;

Γιάννης Τριάντης

απο Cyclades Open

Καταιγισμός! Διαρρήξεις, εγκλήματα, σειρήνες περιπολικών, πιστολιές, αίμα, θάνατοι. Στα πρωινά, στα πρωινάδικα, στις ειδήσεις. Παντού… Ρεπόρτερ επί τόπου, ιδιωτικοί ντετέκτιβ, αναλυτές, ψυχολόγοι, συνδικαλιστές αστυνομικοί – κάθε μέρα, απ’ το πρωί ως το βράδυ.

Άσε, δε, τις πρωτιές, τις αποκαλύψεις και τα αποκλειστικά πλάνα. Μάχες μέχρις εσχάτων για το γέρας της έγκαιρης ενημέρωσης. Αστραπές που υποτίθεται ότι δίνουν πόντους στα ΜΜΕ που τις κυνηγάνε. Λες κι αν μάθεις πέντε λεπτά αργότερα για το συμβάν, θα έχεις έλλειμμα στην ενημέρωσή σου.

Αστυνομικά θέματα, λοιπόν, κι άγιος ο Θεός. Μια νέα ειδησεογραφική κουλτούρα υψηλής έντασης, που αφήνει πίσω της την εποχή που τέτοιας φύσεως γεγονότα δεν έλειπαν μεν από τα δελτία ειδήσεων, αλλά ουδέποτε είχαν προτεραιότητα και κυριαρχική παρουσία.

Ειδήσεις υπερπαραγωγή

Τώρα μιλάμε για υπερπαραγωγές: αυτόπτες μάρτυρες, περαστικοί, γείτονες –«Τι να σας πω; Ήταν ένα ήσυχο παιδί», γρατσουνισμένες πόρτες, συλληφθέντες με συνοδεία αστυνομικών στα δικαστήρια, περιπολικά που σκούζουν, η απαραίτητη ομάδα Δίας και πλάνα από άλλες επιχειρήσεις – αλλά τι σημασία έχει; Η υπερπαραγωγή έχει απαιτήσεις και θέλει υλικό…

Και σιγά που θα έλειπαν οι μαϊντανοί. Εμφανίζονται αρχικά στα σόσιαλ και μετά φιλοξενούνται στα πρόθυμα πρωινάδικα, ειδικά όταν ένα γεγονός αφορά «επώνυμους» πρωταγωνιστές. Ενδεικτικώς: «Εγώ να σας πω για τους τάδε», δηλώνει μια παντελώς άγνωστη κυρία που έτυχε να έχει υπάρξει κάποτε σύζυγος του δείνα (πρόσφατο το παράδειγμα, σχετικά με τους Πυξ Λαξ).

Φίλοι, ορκισμένοι εχθροί, συγγενείς, παλιοί συμμαθητές – ένα μελίσσι που διψά για δημοσιότητα. Αυτοί ξέρουν. Και σηκώνουν το χεράκι για να τα πουν, βέβαιοι ότι θα πάρουν φωτιά τα σάιτ, ίσως να τους επισκεφθούν οι κάμερες και σίγουρα θα κάνουν εντύπωση στη γειτονιά, αν τύχει μάλιστα και εμφανιστούν σε… καθ’ ύλην αρμόδιες τηλεοπτικές εκπομπές.

Ο εθισμός στην υπερβολή

Η δημοσιότητα δεν βλάπτει. Αντιθέτως, ενίοτε διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στην εξιχνίαση (καταγγελλομένων) εγκλημάτων. Όμως η δημοσιότητα καταπίπτει σε ανούσιο και εκφυλισμένο σήριαλ όταν διανθίζεται από στοιχεία φλύαρης αναπαραγωγής και λιγωτικής υπερπαραγωγής.

Και το χειρότερο; Οι αστυνομικού χαρακτήρα ειδήσεις, με όλα τα συμπαρομαρτούντα, εθίζουν το κοινό να θεωρεί φυσιολογικό τον ενημερωτικό καταιγισμό του είδους αυτού, που δεν αφήνει (τηλεοπτικό) χώρο π.χ. για θέματα πολιτισμού, τεχνολογίας κ.λπ.

Βέβαια, ο πολιτισμός είναι φτωχός συγγενής για την τηλεόραση. Και στις ειδήσεις και στις εκπομπές. Ούτε μία –έστω μικρή– φέτα στα δελτία, ούτε μισή εκπομπή για τον πολιτισμό. Τιμητική εξαίρεση η ΕΡΤ. Η οποία, όμως, ζήλωσε εσχάτως το έθος των ιδιωτικών διαύλων και γεμίζει τα δελτία και τις εκπομπές της με αστυνομικά θέματα.

Εντάξει. Η ενημέρωση οφείλει να είναι πολύπτυχη. Όπως η καθημερινότητα. Επομένως, όλα τα θέματα έχουν θέση στα δελτία, ακόμη και τα καθ’ υπερβολήν της αστυνομικής ύλης.

Όμως η υπερβολική ενασχόληση με αυτά θυμίζει τα άγρια που διώχνουν τα ήμερα. Τους κάκτους, τις τσουκνίδες και τα γαϊδουράγκαθα, που εν τέλει κυριαρχούν…

Ο δημοσιογράφος Γιάννης Σωτ. Τριάντης γεννήθηκε στα Τριαντέικα Αγρινίου (6.11.1955). Σπούδασε Νομικά στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε σε πολλές εφημερίδες (τα περισσότερα χρόνια στην «Ελευθεροτυπία»), σε περιοδικά και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Έχει εκδώσει ένα βιβλίο (υπάρχουν έτοιμα προς έκδοσιν άλλα δύο). Λατρεύει τη μπάλα, τη ζέστη, την ποίηση, τη μουσική μπαρόκ και τους δύο γιους του.

Πηγή: OW/Γιάννης Τριάντης

Δείτε επίσης