-«Δεν μας ‘φταναν τα προβλήματα των άλλων, έχουμε και τα δικά μας» όπως έλεγε κι ένας παλιός συνάδελφος της ξινής.
Εκεί που θα είχα ένα 3ημερο την ξινή στο σπίτι κι είχα τις φρίκες μου, έμεινε στο σπίτι, μου έμεινε και αναμάτι, πως το λέτε…κοινώς τέζα!
Την έπιασε κοτρονοϊος, έκανε τοστ και βγήκε θετική και αυτό 8 χρόνια που την ξέρω είναι το μόνο θετικό που έχει ποτέ διαπιστωθεί πάνω της.
Το γεγονός πως μαζί με τον κοτρονοϊό άλλαξε και η ώρα σημαίνει πως η ξινή είναι πιο τέζα κι από κατσαρίδα ανάσκελα!
Αν και θετική, δεν μπορεί να δει θετικά πως το «μια ώρα μπροστά» είναι η μοναδική «πρόοδος» που μπορεί να σημειώσει η χώρα. Εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν, απλά για να ταλαιπωρούνται από τους ανεπίδεκτους προόδου και εξέλιξης, κοινώς κομπλεξικούς, που συνήθως ασχολούνται με τα δημόσια για να τα κάνουν σαν τα μούτρα τους και να νιώθουν καλά.
Γιατί;
Γιατί τους το επιτρέπετε. Γι’ αυτό.
-Εντάξει, την έχω στο νου μου η αλήθεια είναι. Μη με πούνε και αναίσθητο. Πάω δίπλα στο αυτί της και της ψιθυρίζω πολύ θνιαθνιαριστικά γλυκόλογα για να ηρεμεί όπως «την ΔΕΗ να πληρώσεις» ή «τον ΟΤΕ τον ξέχασες» ή «θα κάνει διάγγελμα ο πρωθυποκούλης» τέτοια πράγματα. Και κοιμάται ήσυχα, σαν πεθαμένη.
-Γενικά επικρατεί μια αναστάτωση στο σπίτι και όλοι κάνουν τοστ. Παίρνουν μια μπατονέττα, τη βάζουν στη μύτη τους, μετά τη βάζουν σ’ ένα υγρό και κάπου τη στάζουν. Δεν μπόρεσα να δω που, γιατί ήταν μπροστά μου το χαρτί κουζίνας κι εγώ ήμουν στο χωλ. Και περιμένουν…περιμένουν…περιμένουν μέχρι να δουν τι θα δείξει το τοστ και αναλόγως παίρνουν μέτρα.
Πήρα κι εγώ τα δικά μου, καλού κακού. Κρύβομαι πίσω απ’ τις κουρτίνες και τα κρεβάτια, μην τυχόν και μου κάνουν και μένα τοστ μ’ αυτή την μπατονέττα και τους κάνω το σπίτι ίσωμα.
Πως το λέει η ξινή να δεις; «Η πρόγληψη είναι καλύτερη της θραποικίας», αυτό.
-Σε άλλα νέα σήμερα είναι η απονομή των Μόσκαρ. Απορώ πως δεν έχετε θεσπίσει και στην χώρα ένα τέτοιο θεσμό, όχι για ταινίες, αλλά για την πραγματικότητα. Μόσκαρ να δουν τα μάτια σας, τι να σας κάνουν αυτά της Ακαδημίας του Κινηματογράφου. Έτσι και φτιάξω λίστα για τα Μόσκαρ θα γελάσει κάθε πικραμένος. Το κακό είναι πως θα πάρετε τη λίστα οι απίκραντοι και θα πάτε να τους ψηφήσετε, όχι για τα Μόσκαρ, αλλά για θέσεις ευθύνης, τέτοιοι είστε.
Δεν έχετε φαντασία, τι να σας κάνω ο γάτης.
-Επιτέλους ήρθε η Άνοιξη. Βγαινω έξω στον ήλιο, κάνω τις τούμπες μου και χαίρομαι ο Χαρίλαος. Το πιο ενοχλητικό είναι ότι μου κολλάει γύρη στη μύτη και γελάει η ξινή όταν με βλέπει.
Μπαστέτ, γίνεται να γίνει αλγερική στη γύρη, να φέρνω και να φταρνίζεται συνέχεια; Ευχαριστώ.
-Και ο πόλεμος συνεχίζεται…και πάρα πολλοί από εσάς συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν. Αν δεν μπορείτε να καταλάβετε ούτε τώρα που έχετε φτάσει στο χείλος της καταστροφής, δεν θα καταλάβετε ποτέ. Αν δεν ξυπνήσετε τώρα να αντισταθείτε την καταστροφή, δεν θα έχετε άλλη ευκαιρία. Μεταξύ άλλων σας τελειώνει κι ο πλανήτης. Δηλαδή δεν σας τελειώνει ακριβώς…εσείς τον τελειώσατε έτσι ώστε να μην είναι φιλικός για σας…αυτός θα συνεχίσει να υπάρχει.
Εσείς και τα παιδιά σας που διαρκώς λέτε πως τα σκέφτεστε και πως είναι το μέλλον; Θα υπάρχετε;
Μην απαντήσετε σε μένα…εγώ ένας γάτος είμαι, δεν μου χρωστάτε απάντηση. Στον εαυτό σας ν’ απαντήσετε, αυτόν που καθησυχάζετε στον καθρέφτη πως «όλα θα πάνε καλά», έτσι από μόνα τους γιατί απλά το εύχεστε.
Θνιχτιρρρ…μόνο την ώρα ξέρετε ν΄ αλλάζετε, νοοτροπία ποτέ.
-Πάω να φέρω γύρη στην ξινή. Ποιος ακούει τη γκρίνια της. Όχι εγώ πάντως. Ας κάτσει να γκρινιάζει μόνη της χνιαρρρ, χνιαρρρ, χνιαρρρ.
Αυτά, έχω και δουλειές…
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος