Στο σημαντικό για την νεότερη ιστορία της Μυκόνου ναό της Αγίας Κυριακής, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων πρόσφατα συντόνισε και καθοδήγησε την υλοποίηση εργασιών που, στο βαθμό του εφικτού, αποκατέστησαν το μνημείο μετά τις άστοχες και βλαπτικές αυθαίρετες εργασίες του φθινοπώρου του 2021.
Σε μεγάλο βαθμό η περιπέτεια της Αγίας Κυριακής υπήρξε κοινή με αυτή πολλών θρησκευτικών μνημείων, όταν φθάνει εκείνη η στιγμή να αντιμετωπίσουν την φθορά του χρόνου και τις βλάβες που προκαλούνται στην διαδρομή της ιστορίας τους. Τότε η Εκκλησία ως φορέας λειτουργίας του ναού και η Αρχαιολογική Υπηρεσία, που φέρει τον θεσμικό ρόλο της προστασίας και ανάδειξης της ιστορικής, αρχαιολογικής και αρχιτεκτονικής αξίας των μνημείων, αν δεν συνεργαστούν δεν εξασφαλίζεται η ποιότητα των επεμβάσεων ούτε διαφυλάσσεται η αυθεντικότητα των μνημείων. Και τότε είναι σοβαρό το ενδεχόμενο τα μνημεία να χάνουν τα πολύτιμα ίχνη της ιστορίας και να απεκδύονται της αξία τους.
Είναι ευτύχημα το γεγονός ότι με την συνεργασία τελικά όλων, φορέων και πολιτών, η Αγία Κυριακή μπορεί να υποδεχτεί και πάλι τους πιστούς.
Με την εποπτεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων υλοποιήθηκαν αφενός μεν οι εργασίες αρμολογήματος και επιχρίσματος του μνημείου με τα κατάλληλα υλικά χάρη στην δωρεά οικογένειας Μυκονιατών προς την Εκκλησία, αφετέρου δε οι απαιτητικές εργασίες συντήρησης των λίθινων αρχιτεκτονικών στοιχείων από εξειδικευμένο συνεργείο συντηρητών, την δαπάνη για τις οποίες ανέλαβε εξολοκλήρου ο Δήμος Μυκόνου.
Η ζωή λοιπόν του μνημείου συνεχίζει να συνυφαίνεται με την ιστορία του τόπου και τις ζωές των ανθρώπων του. Μια ιστορία που ανιχνεύεται τουλάχιστον από τις αρχές του 17ου αιώνα όταν η συνοικία της Αγίας Κυριακής αναφέρεται σε νοταριακά έγγραφα, ενσωματώνει στην ύλη της την αρχαιότητα με τον δηλιανό βωμό με τα βουκράνια στην θέση της Αγίας Τράπεζας και τα μάρμαρα σε δεύτερη χρήση, επεκτείνεται σε μέγεθος μαζί με την εξάπλωση του οικισμού τον 18ο αιώνα, συνδέεται με τους Μαυρογένηδες άρχοντες, στεγάζει την εικόνα της Παναγίας Πορταΐτισσας από την Μονή Ιβήρων που προστάτευσε τους κατοίκους από την πανώλη, μαρτυρά αδιόρατα τις χιλιάδες προσωπικές μνήμες θρησκευτικών τελετών από γενιά σε γενιά…
Χάρη εν τέλει στην προσωπική φροντίδα όλων των ανθρώπων πίσω από φορείς και ιδιότητες υποδέχεται τους πιστούς ακόμη ένα Πάσχα.
