Ήταν 19 Μαϊου απόγευμα όταν η σελίδα του Naxos island wildlife protection και ο Γιάννης Ορφανός μας πληροφόρησαν πως ένα ζευγάρι βραχοκιρκίνεζων (Falco tinnunculus) κλωσούσε τ’ αυγά του σ’ ένα κλειστό με κόντρα πλακέ παράθυρο ξενοδοχείου στο Καστράκι της Νάξου.
Η ανησυχία για το τί θ’ απογίνουν τα αυγά, έφυγε μόλις πληροφορήθηκα πως οι ιδιοκτήτες θα κρατήσουν το δωμάτιο κλειστό μέχρι τ’ αυγά να εκκολαφθούν και οι νεοσσοί μεγαλώσουν και μπορούν να πετάξουν.
Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάστηκε ν’ αναρωτηθώ για ποιοι είναι αυτοί οι ευγενικοί ιδιοκτήτες. Το BlueFox Apartments η Νίκη και Σπύρος ήταν οι πρώτοι που μου ήρθαν στο μυαλό και όντως πέτυχα διάνα.
Η είδηση με τα βραχοκιρκίνεζα έγινε viral και μεταδόθηκε αστραπιαία στα ελληνικά ΜΜΕ. Κι αυτό ήταν απολύτως λογικό να συμβεί.
Μέσα στο ζόφο των ημερών που διανύουμε, με τα χίλια μύρια προβλήματα που μας ταλανίζουν, η είδηση αυτή έσκασε σαν μπάλα φωτός, δείχνοντας μας ένα μονοπάτι ξεχασμένο: αυτό που ο άνθρωπος και η άγρια φύση συνυπάρχουν αρμονικά και το κέρδος είναι αμοιβαίο.
Η Νάξος έχει την τύχη να διαθέτει μια σπουδαία βιοποικιλότητα και μια εξαιρετικά σημαντική πανίδα, όμως ελάχιστα ενδιαφερόμαστε να τη μάθουμε, να την προστατέψουμε, να την αναδείξουμε όπως της αξίζει. Όπως μας αξίζει.
Συνηθίζω πάντα να λέω πως ακόμα και μόνο τη γλώσσα του χρήματος να μιλάς, αν διαθέτεις την στοιχειώδη αντίληψη, καταλαβαίνεις πως μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει η ανάδειξη του περιβάλλοντος στο «βαρύ πυροβολικό» του κυκλαδίτικου νησιού μας, τον τουρισμό. Και μάλιστα ποικιλοτρόπως.
Αλλά ας αφήσουμε τα θλιβερά και την ανικανότητα των ιθυνόντων ν’ αντιληφθούν τα στοιχειώδη και ας πάμε στα δυο βραχοκιρκίνεζα.
Την Ελπίδα και τον Χάρη. Αυτά είναι τα ονόματα που τους έδωσαν η Νίκη και ο Σπύρος. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε γιατί.
Και χρειάζονται ησυχία και τον αυτονόητο σεβασμό.
Η Ελπίδα και ο Χάρης, κάτοικοι Καστρακίου κλωσούν εναλλάξ τα 4 αυγά τους πίσω απ’ το νταμπλαδόκλειστο παράθυρο του Blue Fox Apartments.
Μια κάμερα που τοποθέτησε εκεί το Naxos island Wildlife Protection και ο Γιάννης Ορφανός καταγράφει λεπτό προς λεπτό την δραστηριότητα των δύο άγριων πτηνών. Είναι μια μοναδική ευκαιρία να μελετηθεί η συμπεριφορά τους και να συλλεχθούν χρήσιμες πληροφορίες, χωρίς να τα τρομάζει η ανθρώπινη παρουσία και δραστηριότητα.
«Ο Χάρης έρχεται και φέρνει φαγητό στην Ελπίδα. Υποθέτω πως είναι ποντικάκια ή νεοσσοί σπουργιτιών. Κάνουν και διάλογο. Βέβαια! Η Ελπίδα σηκώνεται απ’ τ’ αυγά για να φάει και να ξεμουδιάσει, να πλύνει τα φτερά της και αμέσως ο Χάρης κάθεται στ’ αυγά και τα κλωσάει. Είναι απίστευτο να παρακολουθείς τις κινήσεις τους και το πως φροντίζουν τ’ αυγά τους, αλλά και ο ένας τον άλλον» μου λέει η Νίκη.
Ο Σπύρος έχει συνδέσει την κάμερα με το κινητό του κι έτσι μπορεί να υπάρχει εικόνα, χωρίς να διαταράσσεται η ηρεμία του ζευγαριού.
«Δεν πρέπει να τρομάξουν» μου επισημαίνει η Νίκη, «ακόμα και για να πλησιάσεις χρειάζεται προσοχή».
Για το θέμα, πέρα απ’ τα Ελληνικά ΜΜΕ, ενδιαφέρθηκε ακόμα και η Γερμανική τηλεόραση, που θέλει να έρθει και να τραβήξει πλάνα για να τα προβάλλει στην Γερμανία.
Η Νίκη και ο Σπύρος όμως δεν επιτρέπουν-και πολύ καλά κάνουν- για ζωντανά πλάνα, καθώς αυτά θα μπορούσαν ν’ αποβούν μοιραία, αν τα πουλιά νιώσουν να κινδυνεύουν.
Για να πω την αλήθεια δεν εντυπωσιάστηκα με το μεγάλο ενδιαφέρον απ’ τα Μέσα. Είναι τέτοια η επεκτατικότητα και η άλωση του ανθρώπου στη Φύση και στο περιβάλλον, που τέτοιες ειδήσεις ξεφεύγουν από τα σύνορα μιας χώρας.
Γιατί το μήνυμα που μεταδίδουν είναι παγκόσμιο και ελπιδοφόρο, σ’ έναν πλανήτη που πλέον αδυνατεί ν’ ανταπεξέλθει και όπως όλα δείχνουν δεν ανέχεται πλέον το ανθρώπινο είδος και την αλαζονική συμπεριφορά του.
Η Νίκη και ο Σπύρος αποτελούν ένα θετικό παράδειγμα. Κι από θετικά παραδείγματα έχουμε όλοι ανάγκη.
Παράδειγμα συμπεριφοράς όμως αποτελούν και η Ελπίδα με τον Χάρη. Μοιράζονται την φροντίδα να εκκολαφθούν τ’ αυγά, όπως αργότερα θα μοιραστούν και την φροντίδα να βρουν φαγητό για να ταΐσουν τα μικρά. Αγάπη και συντροφικότητα.
Τί μπορούμε να κάνουμε εμείς;
Πρώτα απ’ όλα να μην χαλάμε κάτι που δεν μπορούμε να φτιάξουμε όπως ήταν πριν. Αν βρούμε κάποιο τραυματισμένο πουλί, χελώνα ή άλλο άγριο ζώο να απευθυνθούμε στο Naxos island Wildlife Protection για βοήθεια.
Το τελευταίο συμβαίνει πολύ συχνά, όπως μ’ είχε ενημερώσει προ καιρού ο Γιάννης Ορφανός κι αυτό είναι επίσης αισιόδοξο. Δείχνει πως δεν επικρατεί αδιαφορία, το αντίθετο μάλιστα.
Δυστυχώς οι αλλαγές θέλουν χρόνο και προσπάθεια για να συντελεστούν. Θέλουν αφοσίωση στον σκοπό, συνεχή επαγρύπνηση και διάθεση για μικρές και μεγάλες μάχες με τα κακώς κείμενα μιας νοοτροπίας που έχουμε αναπτύξει πολλά χρόνια τώρα. Αν προσπαθήσουμε αρκετά, αν εκπαιδευτούμε, αν κατανοήσουμε γιατί έχουμε ανάγκη τα υπόλοιπα είδη και τη φύση, ίσως τότε να μπορέσουμε να πετύχουμε σημαντικές αλλαγές.
Μακάρι ο χρόνος να είναι σύμμαχος…γιατί καθυστερήσαμε πολύ.
Ο Χάρης και η Ελπίδα….η χαρά και ελπίδα που φτεροκοπούν πίσω απ’ το κλειστό παράθυρο ενός ξενοδοχείου, δυο βραχοκιρκίνεζα που σηματοδοτούν με τα κρώξιματά τους μια νέα εποχή που έρχεται και είναι στο χέρι μας να κατανοήσουμε τον συμβολισμό.
Τα video είναι από την κάμερα που έχει στηθεί στο ξενοδοχείο και σας τα μεταφέρει αποκλειστικά το Cyclades Open που θα σας κρατά ενήμερους για την πορεία των βραχοκιρκίνεζων
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς στη Νίκη και στον Σπύρο.
–Διαβάστε περισσότερες πληροφορίες για το Βραχοκιρκίνεζο εδώ