– Ας πάρουμε την εκδοχή ότι ο κ. Μητσοτάκης «δεν ήξερε» τι έκαναν και τι δεν έκαναν οι εκλεκτοί του στις καρέκλες που ο ίδιος τους τοποθέτησε, μόλις λίγα μέτρα μακριά από το γραφείο του.
Σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα είναι λυμένα εδώ και… 500 χρόνια.
Έγραφε ο Μακιαβέλι στον “Ηγεμόνα” του:
«Δεν έχει μικρή σημασία για έναν ηγεμόνα η εκλογή των υπουργών του: Αυτοί είναι καλοί ή όχι, ανάλογα με τη σύνεση του ηγεμόνα. Και η πρώτη υπόθεση που μπορεί να κάνει κάποιος για το μυαλό ενός άρχοντα, είναι να δει τους ανθρώπους που έχει γύρω του. Και όταν είναι ικανοί και πιστοί, μπορεί πάντοτε να έχει τη φήμη του συνετού γιατί ήξερε να αναγνωρίσει τους ικανούς και να τους κρατήσει πιστούς. Αλλά, όταν είναι αλλιώτικοι, δεν μπορεί να σχηματίσει κανείς ευνοϊκή κρίση γι’ αυτόν, γιατί το πρώτο λάθος που κάνει, το κάνει σ’ αυτή την εκλογή».
– Ας πάρουμε τώρα την εκδοχή ότι ο κ. Μητσοτάκης «ήξερε».
Ε, μα σε αυτή την περίπτωση κι αν είναι όλα είναι λυμένα και προφανή.
Τουτέστιν: Ούτε «Μωυσής», ούτε «Ηρακλής», ούτε καν Κυριάκος. «Κοριάκος».