Ο Τύπος είναι ελεύθερος…ανεξάρτητος είναι;

απο Cyclades Open

Όσο απλό κι αν είναι ν’ αντιληφθούμε το νόημα μιας έννοιας, όταν ξεκινά να “παίζει” μ’ αυτήν η εξουσία το τοπίο, πολλές φορές, θολώνει.
Πρόσφατα ο πρωθυπουργός της χώρας ‘έπαιξε’ με την έννοια του “Ελεύθερου” και “Ανεξάρτητου” προσπαθώντας να εξηγήσει τα, ευκόλως εννοούμενα, όσον αφορά τον Τύπο και γενικότερα την Ενημέρωση στην Ελλάδα.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος, καθηγητής Πολιτειολογίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και Κοσμήτορας της Σχολής Πολιτικών Επιστημών μ’ ένα λιτό σχόλιο στην σελίδα του στο facebook εξηγεί τις διαφορές. “Στην Ελλάδα ο τύπος είναι ελεύθερος, ανεξάρτητος δεν είναι και η εξάρτησή του αυτή φαλκιδεύει την ελευθερία του”.

Και το λογικό ερώτημα που προκύπτει αβίαστα στην προκειμένη περίπτωση είναι μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος όταν, εκτός από την δυσανεξία στην κριτική και την συστηματική υποβάθμιση πρωτοφανών γεγονότων στην δημόσια σφαίρα, δεν υπολογίζει ούτε τον διασυρμό μιας χώρας, ενός λαού εκπροσωπώντας τον σε ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα όπως το Ευρωκοινοβούλιο, χωρίς να διστάσει να προσβάλλει ακόμα και λειτουργούς του Τύπου που δεν συμφωνούν με το αφήγημά του, χωρίς καν να συλλογιστεί την εικόνα που εκπέμπει προς τα έξω.

Η διαμαρτυρία των πολιτών στα social media για την (μη) κάλυψη της πυρκαγιάς στην Αργολίδα και την Φωκίδα, ειδικά από τα τηλεοπτικά Μέσα-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- ίσως αποτελεί το πιο πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα για να καταλάβουμε την διαφορά μεταξύ ελευθερίας και ανεξαρτησίας στα ΜΜΕ.

Ειρήνη Προμπονά

Η ανάρτηση του Δημήτρη Χριστόπουλου

“Ο τύπος στην Ελλάδα είναι ελεύθερος. Δεν είμαστε στη χούντα όπου οι επιτροπές λογοκρισίας προληπτικά ή κατασταλτικά έκλειναν το στόμα των αντιφρονούντων.

Υπό την έννοια αυτή, η τοποθέτηση του πρωθυπουργού είναι καταρχήν βάσιμη.

Ωστόσο, το να λες το 2022 ότι η Ελλάδα δεν είναι δικτατορία είναι irrelevant: εντελώς άσχετο και ανιστόρητο.

Δεν είναι επίδικο.

Φυσικά και δεν υπάρχει λογοκρισία με την χουντική έννοια σήμερα. Είναι σαν να λες ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε ποινή του θανάτου, καταργήσαμε την προίκα ή ότι το Σύνταγμα προβλέπει την ισότητα των δύο φύλων.

Αυτονόητα δηλαδή πράγματα.

Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι ο τύπος είναι ελεύθερος;

Όχι.

Ο τύπος δεν είναι ελεύθερος διότι δεν είναι ανεξάρτητος.

Είναι πρωτοφανώς και προφανώς εξαρτημένος από κέντρα αποφάσεων, οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που έχουν όνομα και επώνυμο.

Η συγκεκριμένη δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα αλλά υπάρχει παντού στον Δυτικό κόσμο. Η ελληνική ιδιαιτερότητα είναι ότι εδώ η εξάρτηση του τύπου είναι απροσχημάτιστη και ωμή. Δεν τους ενδιαφέρει να την κρύψουν κιόλας.

Για το λόγο αυτόν, βλέπει κανείς να ενδημεί ένα είδος “δημοσιογράφου” που απλώς λειτουργεί σαν ντουντούκα των αφεντικών του που, με τη σειρά τους, λειτουργούν σαν ντουντούκες ενός και μόνο κόμματος. Του κυβερνώντος.

Αυτό είναι το ακραίο ελληνικό σύμπτωμα.

Στην Ελλάδα ο τύπος είναι ελεύθερος, ανεξάρτητος δεν είναι και η εξάρτησή του αυτή φαλκιδεύει την ελευθερία του.

Για το λόγο αυτόν και μόνο, η πρώτη φωτογραφία αυτή είναι θλιβερή. Ένας μίζερος ευρωεπαρχιωτισμός: “κοιτάξτε, στην Ελλάδα οι εφημερίδες είναι ελεύθερες να με βρίζουν”.

Η δεύτερη φωτογραφία το αποτυπώνει απολύτως.”

Δείτε επίσης