Η ομάδα Media Jokers εξηγεί στον Σταύρο Διοσκουρίδη γιατί σε κάθε κοινωνική κρίση καταρρέει και η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στα media.
Από την οικονομική κρίση και μετά, σε κάθε συνταρακτικό γεγονος, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θ’ αμφισβητηθούν έντονα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Προφανώς, η ύπαρξη των κοινωνικών δικτύων ευνοεί αυτή την αμφισβήτηση αφού υπάρχει ένα κανάλι όπου ο κόσμος δημόσια και με μεγαλύτερο κοινό μπορεί να κάνει κριτική στον τρόπο που ενημερώνουν οι δημοσιογράφοι.
Αντί, όμως αυτό τα Μέσα να το λάβουν υπόψιν τους, συνεχίζουν να επενδύουν σε αυτή την κρίση εμπιστοσύνης που υπάρχει με το κοινό τους.
Ακούγεται ηλίθιο αυτό αλλά γιατί συνεχίζουν να το κάνουν;
Με αφορμή την πρόσφατη τραγωδία στα Τέμπη η Έλενα Ψυλλάκου και ο Διονύσης Μητρόπουλος, ερευνητές και μέλη της ομάδας Media Jokers, εξηγούν στο Explainer ποια είναι τα προβλήματα του Τύπου. Και ναι βρίσκουν ότι υπάρχουν και οι περιπτώσεις που μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε.
ΣΗΜΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ
“Υπάρχει μία πρόσφατη έρευνα της Public Issue που το 94% απαντάει ότι θεωρεί τους δημοσιογράφους επαγγελματίες διεφθαρμένους. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν το μέγεθος του προβλήματος.
Να ξεκινήσουμε από την οικονομική κρίση πράγμα που παρατηρείται μία τομή. Είναι η περίοδος που τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αρχίσουν να χαρακτηρίζονται συστημικά και αντισυστημικά.
Από τη σύσταση τους τα media στην Ελλάδα έχουν αναπτύξει πολύ σχέσεις με συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις και κόμματα μ’ ένα τρόπο εναρμονίζονται με την ατζέντα τους αλλά και τις ιδέες και τις πεποιθήσεις τους με αποτέλεσμα συχνά να εργαλειοποιούνται. Δίνουν περισσότερη έμφαση συχνά στον σχολιασμό και όχι στην έρευνα την ειδησεογραφική. Ακόμα μία είναι συνέπεια ότι περιορίζεται σημαντικά η δημοσιογραφική ανεξαρτησία και αυτονομία.
Τα σχήματα ιδιοκτησίας των ΜΜΕ που είναι σε μεγάλο βαθμό ολιγοπώλια και εκεί και πέρα με αυτό το δεδομένο, τι γίνεται στην κρίση; Εφόσον, η κοινωνία αρχίζει να αμφισβητεί το πολιτικό κατεστημένο βλέπουμε τα media να συσπειρώνονται κατά κάποιο τρόπο και να εναρμονίζονται με αυτό το πολιτικό κατεστημένο και να μη δίνουν χώρο και φωνή στα κοινωνικά αιτήματα και στις κοινωνικές δυνάμεις. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι λάθος.
Ένα κρίσιμο σημείο επίσης είναι το να μην συζητάμε για τα media σαν να είναι ένα ομοιογενές πράγμα. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά πλέον, υπάρχει το διαδίκτυο που έχει δώσει χώρο να αναλυθούν αυτά τα εγχειρήματα υπάρχει σήμερα η ερευνητική δημοσιογραφία που κάνει πάρα πολύ σοβαρή δουλειά και επίσης υπάρχουν και δημοσιογράφοι που ακόμη και να εργάζονται σε αυτά τα μέσα τα οποία σήμερα αποκαλούμε συστημικά διεκδικούν την προστασία του επαγγέλματος τους και της δεοντολογίας τους”.