Η πρώτη μέρα του Μαΐου έχει ταυτιστεί με τους αγώνες για τα εργασιακά δικαιώματα. Η γενική απεργία που κήρυξαν την 1η Μαΐου του 1886 οι εργάτες στο Σικάγο, καρδιά τότε της βιομηχανικής Αμερικής, στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 16 διαδηλωτές και 7 αστυνομικούς. Στις συλλήψεις και τις δίκες που ακολούθησαν, τέσσερις εργάτες καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ένας αφαίρεσε τη ζωή του στη φυλακή.
Η εργατική Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως ημέρα γενικής απεργίας τρία χρόνια αργότερα – το 1889. Η «γιορτή» επικαιροποιείται με νέα αιτήματα και νέες διεκδικήσεις, χωρίς να λείπουν εκείνες οι φορές που ο κύκλος του αίματος ανοίγει ξανά.
Με αίμα βάφτηκε η ελληνική Πρωτομαγιά το 1924 όταν από τις συγκρούσεις στη συγκέντρωση που διοργάνωσε μεσούντος του στρατιωτικού νόμου το Εργατικό Κέντρο Αθήνας στην πλατεία του Δημοτικού Θεάτρου (σημερινή πλατεία Κοτζιά) έχασε τη ζωή του ο εργάτης Σωκράτης Παρασκευαΐδης και τραυματίστηκαν 17 άτομα.
Εξίσου αιματηρή ήταν η Πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη όπου στη μεγάλη διαδήλωση των καπνεργατών έχασαν τη ζωή τους 12 άτομα.
Ανάμεσα στα θύματα ήταν ο Τάσος Τούσης. Ο θρήνος της μητέρας του πάνω από τη σορό του ενέπνευσε τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου, ο οποίος, αξίζει να σημειωθεί είχε γεννηθεί την Πρωτομαγιά του 1909.
Ο πολιτικός χαρακτήρας της 1ης Μαΐου ωστόσο δεν συνδέεται μόνο με τις εργατικές διεκδικήσεις.
Η μαζική εκτέλεση στην Καισαριανή
Ήταν Πρωτομαγιά του 1944 όταν οι ναζί κατακτητές εκτέλεσαν 200 Έλληνες, πολιτικούς κρατούμενους, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής σε αντίποινα για τον φόνο ενός Γερμανού υποστράτηγου από άνδρες της ΕΛΑΣ στους Μολάους της Λακωνίας.
Η διαταγή της εκτέλεσης δημοσιεύθηκε στον Τύπο στις 30 Απριλίου του 1944. «Την 27ην Απριλίου του 1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους Λακωνίας, κατόπιν μιας εξ ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν στρατηγό και τρεις συνοδούς του. Πολλοί Γερμανοί στρατιώται ετραυματίστησαν. Ως αντίποινα διατάχθηκε: 1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1.5.1944» ανέφερε η διαταγή μεταξύ άλλων. Μεταξύ όσων εκτελέστηκαν ήταν και ο Ναπολέων Σουκατζίδης, διερμηνέας, που δεν δέχτηκε ν’ αλλάξει τη θέση του με άλλον σύντροφό του από τη λίστα των 200.
Ο θάνατος του Αλέκου Παναγούλη
Είναι ξημερώματα της 1ης Μαΐου του 1976 όταν το αυτοκίνητο που οδηγεί ο Αλέκος Παναγούλης, κορυφαία φυσιογνωμία της αντίστασης κατά της Χούντας, ξεφεύγει από την πορεία του και καταλήγει σε κατάστημα. Βαριά τραυματισμένος, ο Αλέκος Παναγούλης θα αφήσει την τελευταία του πνοή λίγες ώρες αργότερα, δυο μήνες πριν συμπληρώσει τα 37 του χρόνια.
Ο θάνατός του συγκλονίζει το πανελλήνιο, ενώ αφήνει χώρο στην υπόθεση πως δεν επρόκειτο για δυστύχημα αλλά για δολοφονία, πίσω από την οποία βρίσκονταν νοσταλγοί της δικτατορίας ή πρόσωπα που σχετίζονταν ποικιλοτρόπως με το καθεστώς. Ο θάνατός του εξάλλου σημειώθηκε λίγες ημέρες αφότου ο Παναγούλης, ως βουλευτής της Ένωσης Κέντρου, είχε δηλώσει πως είχε στην κατοχή του στοιχεία από τα αρχεία της ΕΣΑ που αποκάλυπταν την ταυτότητα συνεργατών της Χούντας.
Η κηδεία του έγινε στις 5 Μαΐου στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας και την παρακολούθησε πλήθος κόσμου. Όπως αναφέρει το sansimera.gr το σεντόνι που σκέπαζε το φέρετρο ήταν κεντημένο από τα χέρια της ηρωίδας μάνας του και σε μία ταινία γραφόταν: «Ο Αλέξανδρος Παναγούλης καταδικάσθηκε σε θάνατο γιατί έψαξε την ελευθερία. Το 1976 πέθανε γιατί έψαξε την αλήθεια και τη βρήκε».
Ο θάνατος ενός «Μαχητή»
Ο 18χρονος μαθητής Σιδέρης (Ισίδωρος) Ισιδωρόπουλος, μέλος της οργάνωσης «Κ.Ο. Μαχητής» έχασε τη ζωή του την Πρωτομαγιά του 1976. Όπως αναφέρει το sansimera.gr, την προηγουμένη είχε παρασυρθεί από ένα αυτοκίνητο στην οδό Πειραιώς, στην προσπάθειά του να αποφύγει τους αστυνομικούς που τον καταδίωκαν για παράνομη αφισοκόλληση. Οι αντιεξουσιαστές τον θεωρούν ως το πρώτο θύμα της Μεταπολίτευσης.
Ο νεαρός ήταν μέλος της «Μαθητικής Πρωτοπορίας» και της κομουνιστικής οργάνωσης «Μαχητής», μιας ομάδας της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που είχε ιδρυθεί κατά τη διάρκεια της δικτατορίας από μέλη της ΕΔΑ και της Νεολαίας Λαμπράκη. Τις απογευματινές ώρες της 30ης Απριλίου, μαζί με τον ομοϊδεάτη του Στυλιανό Μπογιατζή, τοιχοκολλούσε αφίσες στην οδό Πειραιώς για τη συγκέντρωση οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που ήταν προγραμματισμένη για την επομένη, στο πλαίσιο της Εργατικής Πρωτομαγιάς, αλλά είχε απαγορευτεί από την αστυνομία.
Με πληροφορίες από sansimera.gr