Αν με ρωτήσεις πως νιώθω για τη χρονιά που πέρασε, δεν νιώθω τίποτα, αυτή είναι η αλήθεια.
Ο χρόνος για μένα μοιάζει να μην αλλάζει, αλλά να συνεχίζεται, ασχέτως με τη μέτρησή του και το διάλειμμα της 31ης Δεκεμβρίου μεσάνυχτα κάθε έτους.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις ώρες. Τεράστιο πρόβλημα όταν ήμουν μικρή, καθώς δεν καταλάβαινα πως αλλάζει η μέρα στις 12, αφού είναι νύχτα, πίσσα, σκοτάδι και φως μέρας πουθενά.
Όλες αυτές τις συμβάσεις τις έμαθα μεγαλώνοντας, για να μπορώ να συνεννοούμαι με τον υπόλοιπο κόσμο.
Βέβαια έχω κλείσει εισιτήριο για Ικαρία από Νάξο λάθος μέρα γιατί η μέρα «είχε αλλάξει» κι έχω μπερδέψει αρκετές φορές έτη μεταξύ τους, τις περισσότερες ανώδυνα, ευτυχώς.
Η μέρα μέρα, η νύχτα νύχτα και πάει λέγοντας.
Ο χρόνος να είναι σχετικός κι εγώ κυρία Απολύτου γιατί δεν είχα άλλα θέματα να λύσω, βλέπεις και πάλευα μ’ αυτά.
Μετά έφτιαξα ένα παραμύθι νοερά.
Πως ο χρόνος δεν γερνά και φεύγει, αλλά μπαίνει μέσα σε μια συμπαντική σπηλιά κι ανανεώνεται.
Μπαίνει και γυρίζει γύρω απ’ τον εαυτό του όπως τα ρούχα στο πλυντήριο πριν το στύψιμο.
Την ώρα που ετοιμάζεται να βγει αναγεννημένος και λίγο ζαλισμένος απ’ τις στροφές-χωρίς Τερλέγκα-η συμπαντική σπηλιά ανοίγει κι αχνοφαίνεται φως, πυρρόχρωμο και διαμαντένιο μαζί που οι ακτίνες του αντανακλούν τα χρώματα της ίριδας όπως δεν τα έχουμε ποτέ ξαναδεί.
Μέσα σ’ αυτό το φως μπορείς να δεις τα περασμένα, όχι με τα μάτια σου ακριβώς, αλλά όλες σου τις αισθήσεις σαν να είσαι και να μην είσαι ταυτόχρονα.
Άνθρωποι αγαπημένοι, μέρη, γέλια αντηχούν, παιδικές φωνές ξεπηδούν και το φως γιγαντώνεται κι απλώνεται, τόσο που σβήνουν οι «εικόνες» και λούζομαι στο φως μαύρα μεσάνυχτα.
Αναγέννηση.
Ίσως γι’ αυτό δεν κάνω και απολογισμό της χρονιάς που φεύγει.
Θα έχω μια ακόμα ευκαιρία να προσπαθήσω ξανά, με άλλο τρόπο.
Μέχρι να περάσω τη ρωγμή και ίσως να γίνω εικόνα για κάποιον άλλον που θα παρατηρεί και θα λούζεται στο ατέρμονο φως του χρόνου.
Παραμύθια, θα μου πεις.
Σίγουρα…μόνο που δεν είναι απ’ αυτά που βλάπτουν.
«Ό,τι πέρασε, πέρασε σωστά». Είθε να ζείτε πάντα όπως ορίζετε…με αγάπη, αλληλεγγύη, δύναμη, πάντα ζωντανοί, πάντα ανθισμένοι.
2022…δεν σε περιμένουμε…σε ψάχνουμε…
;-)