ΛΕΥΚΑΔΑ

Κι αυτό είναι το καφενείο που λατρεύω, που μ’ αρέσει να ακούω ιστορίες, να γράφω τις δικές μου, να βλέπω ποδόσφαιρο, να ακούω στο βάθος μουσική, να ξεφυλλίζω εφημερίδες ή βιβλία, να πιάνω τον παλμό της πολιτικής, να βλέπω πώς γελάνε και πώς διαφωνούν για τα πάντα μεταξύ τους οι θαμώνες, να μυρίζω πότε ξύλα σόμπας, πότε φρεσκοτριμμένο καφέ, πότε μικρά συνοδευτικά του κρασιού, της μπύρας ή της ρακής και του τσίπουρου.

Μια πρώτη σημαντική νίκη φαίνεται ότι πέτυχε το κίνημα των κατοίκων της Λευκάδας κατά της ιδιωτικοποίησης της περιοχής του Κάστρου, της αγαπημένης βόλτας και ελεύθερης παραλίας των Λευκαδιτών που επρόκειτο να παραχωρηθεί σε ιδιωτική εταιρεία, στο πλαίσιο ανάπτυξης φαραωνικού τουριστικού συγκροτήματος

Ένα πρωτοφανές για τα δεδομένα της Λευκάδας συλλαλητήριο, με τη συμμετοχή τουλάχιστον 600 κατοίκων κάθε ηλικίας, φαίνεται να αλλάζει τα δεδομένα για την ιδιωτικοποίηση της ευρύτερης περιοχής του Κάστρου, με επίκεντρο την παραλία, το Τουριστικό Περίπτερο και τα κτίρια του παλιού συνεταιρισμού οινοπαραγωγών του νησιού, του λεγόμενου ΤΑΟΛ

Οι αλεπούδες της Λευκάδας είναι ψυχή απ’ την ψυχή του τόπου μας. Είναι οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας και τα χωριά μας και οι χωματόδρομοί μας και τα παραμύθια μας. Κυρίως αυτά. Μην τις κάνουμε να μας αγαπήσουν. Γιατί αυτές θα το κάνουν. Αλλά εμείς, οι πολλοί από εμάς, δε θα το κάνουμε. Και στο ζύγι στο τέλος, εκεί που θα λείπει βάρος θα είναι απ’ την πλευρά τη δική τους. Της ομορφιάς.

Στον τόπο μου νιώθω τέλεια ξένος. Δεν ξέρω την αγένεια που έχει ριζώσει στις λέξεις των συντοπιτών μου. Δεν αναγνωρίζω την επιθετικότητα στην πρώτη διαφωνία, την απειλή στην πρώτη παρατήρηση, τη μαγκιά για το τίποτα. Ψάχνω να βρω που είναι εκείνοι οι άνθρωποι που νοιάζονταν για τους υπόλοιπους, που έκαναν και πράγματα που δεν είχαν κέρδος, που σέβονταν γνωστούς, δικούς και ξένους.

Γραφικά χωριά σε ελληνικά νησιά που ξεχωρίζουν για την φυσική τους ομορφιά, την αρχιτεκτονική τους και την γαστρονομική τους παράδοση.