Η ιστορική είσοδος του Ντόναλντ Τραμπ στο ποινικό δικαστήριο του Μανχάταν, από όπου εξήλθε φορτωμένος με 34 βαρύτατες κατηγορίες, δεν θα μπορούσε να λείπει από το εξώφυλλο του περιοδικού Time.
Το αμερικανικό περιοδικό που «μιλά» με τη δύναμη της εικόνας, επιλέγοντας με προσοχή τα εξώφυλλά του, δημοσίευσε μια φωτογραφία από το δακτυλικό αποτύπωμα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, καθώς του ζητήθηκε από τις Αρχές να δώσει αποτυπώματα όταν συνελήφθη.
«Ο πρώην Ρεπουμπλικανός πρόεδρος απομακρύνθηκε από το αξίωμα μετά από μία μόνο θητεία εν μέσω τεράστιων οικονομικών δυσκολιών και φόβων για πολιτική βία. Υπάρχουν φήμες, ότι ήταν υπό παρακολούθηση ή ότι επρόκειτο να συλληφθεί.
Ανελέητος, πικραμένος, αποτροπιασμένος με τον Δημοκρατικό διάδοχό του, κλείνεται στην κομψή σουίτα του στο κέντρο του Μανχάταν, σχεδιάζοντας την επόμενη κίνησή του.
Μόνο που δεν αναφερόμαστε στον Πύργο του Τραμπ αλλά στο Waldorf-Astoria και στον πρώην πρόεδρο Χέρμπερτ Χούβερ» σχολιάζει το Time.
«Αλλά σε αυτή την περίπτωση, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται . Ο Χούβερ όχι μόνο σεβάστηκε την προεδρία, αλλά την τίμησε και μετά την προεδρία του. Όταν ο Φράνκλιν Ρούσβελτ ανακοίνωσε αργία αμέσως μετά την ορκωμοσία του, ο Χούβερ δήλωσε ότι έπρεπε «να λάβει την ολόψυχη υποστήριξη κάθε πολίτη».
Μια δεκαετία αργότερα, όταν 100 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη κινδύνευαν να λιμοκτονήσουν, ο Χάρι Τρούμαν ζήτησε τη βοήθεια του Χούβερ για τη διαχείριση της μεταπολεμικής ανακούφισης. μαζί πιθανότατα έσωσαν περισσότερες ζωές από οποιεσδήποτε δύο φιγούρες του 20ου αιώνα.
«Ο Τραμπ έσπασε τον κανόνα»
Οι περισσότεροι πρώην πρόεδροι μετά την «οβάλ ζωή» φέροντας σημάδια και τύψεις. «Όλοι έχουμε λύπες», όπως μου είπε ο Τζίμι Κάρτερ. Ή, όπως το θέτει η προσευχή της εξομολόγησης, οι πρόεδροι συχνά φεύγουν από τα καθήκοντά τους στοιχειωμένοι από όσα έχουν κάνει και όσα άφησαν ανεκπλήρωτα.
Οι βιβλιοθήκες, τα θεμέλια και οι φιλανθρωπίες, ακόμη και τα απομνημονεύματα, χρησιμεύουν και ως εξήγηση και ως εξιλαστήριο, καθώς οι κληρονομιές τους εγκαθίστανται και σκληραίνουν» συνεχίζει το δημοσίευμα.
«Όμως ο Ντόναλντ Τραμπ σπάει αυτόν τον κανόνα, καθώς εισέρχεται στην πολυαναμενόμενη περίοδο της νομικής του ευθύνης. Το ότι θα ήταν ο πρώτος πρόεδρος που κατηγορήθηκε ποτέ είναι ιστορικό αλλά και προβλέψιμο.
Οι πιθανότητες δεν ήταν ποτέ μεγάλες για το ότι ο Τραμπ θα έβλεπε την προεδρία του ως μια ευκαιρία να υπηρετήσει το κοινό καλό, αφού δεν είχε δει τον θεσμό με αυτόν τον τρόπο. Ποτέ δεν έδειξε ότι ένιωθε το βάρος του αξιώματος και των μοιραίων καθηκόντων του. Ήταν περισσότερο ένα κέντρο κέρδους και η μεταπροεδρία είναι μια πλατφόρμα για, όπως το έθεσε ο ίδιος, «αντίποινα».
Οι συνομήλικοί του δεν ήταν τέλειοι, όμως λίγοι ήταν βάνδαλοι. Πολλοί εξύμνησαν τους πιστούς υποστηρικτές τους – αλλά όχι όταν σπέρνουν το χάος με μια εξέγερση», σημειώνει το περιοδικό.
Το σκάνδαλο του περάσματος του Τραμπ από τη δημόσια ζωή στηρίζεται τόσο σε αυτά που έχει κάνει, όσο και σε αυτά που άφησε ανεκπλήρωτα. Τόση πολλή δύναμη στα χέρια του για να τη μετατρέψει σε καλό, που αντ’ αυτού όμως χρησιμοποιήθηκε για να διαιρέσει και να κυριεύσει», καταλήγει το Time.