Στα βάθη της επαρχίας της ανατολικής Γερμανίας υπάρχει ένα αόρατο σύνορο. Εκεί, οι πυργίσκοι ενός επιβλητικού κάστρου ξεπροβάλλουν από τις κορυφές των δέντρων. Μια πινακίδα στην εξώπορτα ενημερώνει επίσημα τον επισκέπτη ότι έχουν εισέλθει – ουσιαστικά – σε μια νέα χώρα.
Πρόκειται για το «Königreich Deutschland» (Βασίλειο της Γερμανίας), ένα αυτοανακηρυγμένο ανεξάρτητο κράτος, το οποίο μάλιστα έχει και τον δικό του αυτοανακηρυχθέντα βασιλιά: είναι ο Πίτερ Φίτζεκ ή Πίτερ ο Πρώτος, όπως προτιμά να τον αποκαλούν.
Ο ίδιος στέφθηκε βασιλιάς πριν από περίπου δέκα χρόνια σε μια εντυπωσιακή τελετή με σκήπτρο και σφαίρα που σήμανε και την ίδρυση του «βασιλείου», το οποίο μάλιστα κόβει τα δικά του χρήματα, τυπώνει τις δικές του ταυτότητες και διαβατήρια και έχει τη δική του σημαία που απεικονίζει έναν ήλιο να ανατέλλει μέσα από τις τρεις λωρίδες χρώματος της γερμανικής σημαίας.
Ο Πίτερ ανήκει σε αυτούς τους ανθρώπους που στη Γερμανία ονομάζονται «Reichsbürger», «Πολίτες του Ράιχ», οι οποίοι υπολογίζονται στους 21.000 και θεωρούνται από τις αρχές τις χώρας ως συνωμοσιολόγοι που δεν αναγνωρίζουν την νομιμότητα της γερμανικής κυβέρνησης, όπως δημιουργήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πρόσφατα μια άλλη ομάδα αυτών των «Πολιτών του Ράιχ» ήρθε στο προσκήνιο όταν οι αρχές συνέλαβαν 25 άτομα που σχεδίαζαν να προχωρήσουν σε πραξικόπημα και να εισβάλουν στη Γερμανική Βουλή, για να ανατρέψουν βίαια την κυβέρνηση.
Ο Βασιλιάς Πίτερ πάντως, μιλώντας στην δημοσιογράφο του BBC Τζένι Χιλ, ξεκαθαρίζει ότι ο ίδιος δεν έχει τέτοιες βίαιες προθέσεις. Ωστόσο, θεωρεί ότι το γερμανικό κράτος πλέον είναι «καταστροφικό και άρρωστο».
«Δεν με ενδιαφέρει καθόλου να γίνω μέρος σε αυτό το φασιστικό και σατανικό σύστημα», τονίζει.
Όπως λέει στο BBC, η απόφασή του να ιδρύσει το δικό του βασίλειο ήρθε, αφού είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς να εκλεγεί δήμαρχος αλλά και βουλευτής. Μετά τη διπλή του αποτυχία ένιωσε ότι δεν είχε άλλη επιλογή.
«Οι άνθρωποι που είναι διεφθαρμένοι, εγκληματίες ή πρόθυμοι να γίνουν υποχείρια θριαμβεύουν στο γερμανικό σύστημα, ενώ αυτοί που έχουν ειλικρινή ψυχή, που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο, προς όφελος του κοινού καλού, δεν έχουν καμία ελπίδα», αναφέρει.
Οι «Reichsbürger», όπως και ο Πίτερ, θεωρούν ότι η γερμανική δημοκρατία είναι μια Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης που ελέγχεται από τους Συμμάχους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και σύμφωνα με τους πιο αντισημίτες, την οικογένεια Ρόθτσιλντ.
Ο ίδιος ο Πίτερ σήμερα διαθέτει στο προσωπικό του κάστρο ένα δικό του τηλεοπτικό στούντιο μέσα από το οποίο προβάλει τις εκπομπές του στις οποίες αναπτύσσει τις θεωρίες του. Συχνά μιλάει σχετικά με το πώς θεράπευσε μόνο με τα χέρια του μια πρώην κοπέλα του, η οποία όταν ήταν μικρή κακοποιούνταν από Σατανιστές, για το πώς ομάδες από σκιώδεις ελίτ, μεταξύ των οποίων οι Ροκφέλερ και Ορθόδοξοι Εβραίοι, εξάπλωσαν τον κοροναϊό για να πουλήσουν φάρμακα και να αναγκάσουν τους Γερμανούς να τους εμφυτευθούν μέσω των εμβολίων τσιπάκια με βιοαισθητήρες. Ακόμα λέει για το πώς κάποτε ένας ελεύθερος σκοπευτής είχε χτυπήσει το αυτοκίνητό του, ενώ οδηγούσε σε έναν αυτοκινητόδρομο αλλά με κάποια θεία παρέμβαση η σφαίρα απλώς γρατσούνισε το παρμπρίζ του. Και για όσους μπορεί να σκεφτούν ότι ήταν απλώς κάποιο πετραδάκι ο ίδιος απαντά ότι ένας φίλος του αστυνομικός τον διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ήταν πέτρα.
Η αρχή
Γεννημένος στην Ανατολική Γερμανία, ο Πίτερ πέρασε δύσκολα χρόνια με έναν αλκοολικό πατέρα και μια καταπιεστική μητέρα ενώ το όνειρό του να γίνει δάσκαλος δεν μπόρεσε ποτέ να υλοποιηθεί λόγω των κακών του βαθμών. Στην ενήλικη ζωή του έκανε διάφορες δουλειές μέχρι που στις αρχές της δεκαετίας του 2000, άρχισε να διαβάζει. Καταβρόχθιζε κείμενα για τον εσωτερισμό και ασχολήθηκε με τη μαύρη μαγεία, λέγοντας ότι είχε οράματα με αγγέλους και δαίμονες. Άρχισε επίσης να διαβάζει νομικά βιβλία και απέκτησε μια μεγάλη γνώση του νομικού συστήματος, αν και όχι ιδιαίτερα ολοκληρωμένη και με πλήρη κατανόηση. Το συμπέρασμα που έβγαλε από όλα τα βιβλία που διάβασε ήταν ότι η σύγχρονη Γερμανία δεν ήταν νόμιμη χώρα.
Ο πρώτος Reichsbürger θεωρείται ο Βόλφγκανγκ Έμπελ, ένας εργάτης από την Ανατολική Γερμανία. Το 1985 έστειλε μια επιστολή στην Πρεσβεία των ΗΠΑ και το τοπικό του δημαρχείο υποστηρίζοντας ότι ένας Αμερικανός διπλωμάτης ονόματι «κύριος Κοβάλσκι» του είχε εκμυστηρευτεί ένα εκρηκτικό μυστικό: Επειδή οι Σύμμαχοι και η Γερμανία δεν υπέγραψαν ποτέ επίσημη συνθήκη ειρήνης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το γερμανικό σύνταγμα του 1919 ήταν ακόμη σε ισχύ. Ο Έμπελ αυτοανακηρύχτηκε Καγκελάριος του αληθινού κράτους και άλλαξε το μήνυμα του τηλεφωνητή για να ανακοινώσει τη νέα κυβέρνηση! «Οι δραστηριότητές του δείχνουν σημάδια ψυχικής ασθένειας», κατέληξε η Στάζι αφού τον παρακολουθούσε για χρόνια.
Όταν έπεσε το Τείχος, οι αυταπάτες του Έμπελ γιγαντώθηκαν. Γι’ αυτόν, τα πραγματικά σύνορα της χώρας ήταν εκείνα του 1937, που κάλυπταν ακόμα και το ήμισυ της σημερινής Πολωνίας, ενώ η γερμανική κυβέρνηση ήταν μια εταιρεία που χρησίμευε ως μέτωπο για τα αγγλοαμερικανικά (και φυσικά τα εβραϊκά) οικονομικά συμφέροντα.
Αργότερα ήρθε το διαδίκτυο και έπειτα η οικονομική κρίση. Σε όλη τη χώρα, όλο και περισσότεροι Γερμανοί ήταν θυμωμένοι για την οικονομία, τη μετανάστευση και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε αυτό το πλαίσιο, αρκετοί-κυρίως- άνδρες άρχισαν να εμφανίζονται σε ένα κατάστημα στο κέντρο της Βυρτεμβέργης, όπου ο Πίτερ είχε αρχίσει να πουλά βιβλία εσωτερισμού και να προωθεί την άποψή του ότι μια εναλλακτική κυβέρνηση ήταν δυνατή. Προσέφερε κάρτες μέλους για 120 ευρώ το χρόνο και άρχισε να δέχεται «επενδύσεις» γι’ αυτό που αποκαλούσε «λογαριασμό ταμιευτηρίου». Μέχρι το τέλος του 2008 είχε συγκεντρώσει τουλάχιστον 61.000 ευρώ, σύμφωνα με τα δικαστικά αρχεία.
Δημιούργησε το δικό του νόμισμα, το Ένγκελντ του, ή «χρήματα αγγέλου», και παρόλο αυτός που το είχε δεν μπορούσε να το χρησιμοποιήσει κάπου το αντάλλασε με ευρώ. Λίγο αργότερα αποφάσισε να δημιουργήσει το δικό του κανάλι στο YouTube.
«Στέλνετε τα παιδιά σας σε ιδρύματα που τα εκπαιδεύουν ως σκλάβους. Τα συστήματα που χρησιμοποιείτε σας κάνουν να συμπεριφέρεστε σαν σκλάβοι», ανέφερε σε ένα βίντεο.
Το 2009, ο Πίτερ συγκέντρωσε σχεδόν 40.000 ευρώ και το ένα πέμπτο των χρημάτων το χρησιμοποίησε για να αγοράσει ένα ερειπωμένο εργοστάσιο στα περίχωρα της Βυρτεμβέργης. Την επόμενη χρονιά συγκέντρωσε περισσότερα από 180.000 ευρώ, ενώ το 2011 έφτασε στα 852.000 ευρώ. Με τους οπαδούς του να ανέρχονται πλέον σε χιλιάδες, πήρε ένα στεγαστικό δάνειο 650.000 ευρώ για ένα άλλο παλιό εργοστάσιο και ξεκίνησε να το ανακαινίζει. Πλήρωνε στους εργαζομένους ωρομίσθιο 4 ευρώ και 4 Ένγκελντ, με το νόμισμα να είναι εξαργυρώσιμο στο κατάστημα λουκάνικων του συγκροτήματος. Το 2012 απέκτησε ένα ακόμη μεγαλύτερο ακίνητο, ένα εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο που θα μπορούσε να στεγάσει αρκετές χιλιάδες ανθρώπους. Ουσιαστικά με την βοήθεια και την προσωπική δουλειά των ακολούθων του κατάφερε να ανοικοδομήσει αρκετά «κάστρα» για να κατοικεί ο ίδιος και οι υπήκοοί του.
«Πιθανή απειλή»
Πάντως, η απόφαση του να δημιουργήσει το δικό του βασίλειο τον έχει φέρει συχνά αντιμέτωπο με τον γερμανικό νόμο. Η Γερμανία δεν αναγνωρίζει το βασίλειο ή τα έγγραφα που παρέχει στους υπηκόους του. Ο Πίτερ έχει αρκετές καταδίκες για οδήγηση χωρίς δίπλωμα ή για παράνομη κατοχή γκλομπ, ενώ εφαρμόζει το δικό του πρόγραμμα ασφάλισης υγείας.
Μάλιστα το 2013, ο Πίτερ ίδρυσε τη δική του τράπεζα στην Βυρτεμβέργη, στην οποία μάζεψε περίπου 2,3 εκατ. ευρώ από σχεδόν 500 επενδυτές παρόλο που οι αρχές είχαν κηρύξει παράνομη την τράπεζα και δεν είχαν αναγνωρίσει την ίδρυσή της. Μεταξύ των καταθετών ήταν και ο Ρίτσαρντ Γκανζ, ένας προγραμματιστής υπολογιστών, ο οποίος είχε καταθέσει τις επενδύσεις μιας ζωής -431.000- ευρώ στην τράπεζα του βασιλείου. Τώρα τα ζητούσε πίσω αλλά ο Πίτερ του εξηγούσε ότι είναι δύσκολη η ρευστοποίηση και αντ’ αυτού τον κάλεσε να πάει να μείνει δωρεάν στο βασίλειο.
Όταν λίγους μήνες μετά η αστυνομία εισέβαλε στην τράπεζα βρήκε μόνο άδεια χρηματοκιβώτια και οι αρχές κατέληξαν ότι ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων είχε δαπανηθεί σε πλούσιες αγορές, όπως σπίτια και BMW, ταξίδια ή είχε «ξεπλυθεί» σε επιχειρήσεις, ενώ άλλα τα είχε μεταφέρει στην Πολωνία ή στην Παραγουάη.
Οι αρχές κατέσχεσαν τις ιδιοκτησίες του βασιλείου, αν και μέχρι να ολοκληρωθεί η υπόθεση οι υπήκοοι δεν έφυγαν από αυτές, και ο Πίτερ μπήκε στην φυλακή. Τελικά, το εφετείο ανέτρεψε την καταδίκη καθώς έκρινε ότι οι άνθρωποι που είχαν δώσει τα χρήματα το είχαν κάνει υπό την μορφή δωρεών και κάποιοι από αυτούς μάλιστα δήλωσαν στο δικαστήριο ότι δεν περίμεναν να πάρουν τα χρήματά τους πίσω ποτέ.
Σύμφωνα με τον Πίτερ, κάθε νίκη του στα δικαστήρια αποδεικνύει την ορθότητα των λόγων του, ενώ κάθε ήττα του την διαφθορά του γερμανικού συστήματος.
Η τοπική υπηρεσία μυστικών υπηρεσιών λέει ότι παρακολουθεί στενά τον Φίτζεκ και το βασίλειό του εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, ενώ όπως ανέφεραν στο BBC τον αντιμετωπίζουν ως πιθανή απειλή. Τον παρομοιάζουν με ένα είδος σέχτας που προωθεί στους ανθρώπους που τον ακολουθούν θεωρίες συνωμοσίας και εξτρεμιστικές ιδεολογίες.
Άλλωστε αυτού του είδους οι θεωρίες και ιδεολογίες γίνονται όλο και πιο διάσημες τα τελευταία χρόνια στην Γερμανία – και σε όλον τον κόσμο- ειδικά μετά την πανδημία. Πράγματι ο κοροναϊός φαίνεται να έχει αυξήσει την στήριξη και τη συμμετοχής το βασίλειο.
Οι υπήκοοι
Σύμφωνα με τον Βασιλιά Πίτερ, το βασίλειό του αριθμεί πλέον περί τους 5.000 υπηκόους. Οι ακόλουθοί του είναι ένα συνονθύλευμα ανθρώπων: κάποιοι μοναχικοί ή παραγκωνισμένοι από την κοινωνία ή και επιτυχημένοι επαγγελματίες, όπως ο δικηγόρος Χάρι Ζίγκενχαλ, ο οποίος ψάχνοντας για απαντήσεις άρχισε να βλέπει τα βίντεο του Πίτερ το 2012 μετά από παρότρυνση ενός συναδέρφου του. Μάλιστα ταξίδεψε έξι ώρες για να παρακολουθήσει ένα διήμερο σεμινάριο αυτοβελτίωσης του Πίτερ, το οποίο τον εντυπωσίασε. Εκεί όπως λέει είδε μεσήλικες λευκούς άντρες, χωρισμένες γυναίκες με παιδιά, μαύρους Γερμανούς. Ο Ζίγκενχαλ μετά από αυτό παράτησε τη δουλειά του και πήγε να ζήσει στο πρώτο κτίριο του βασιλείου στο Ράινσντορφ. Καθώς όμως ο καιρός περνούσε ο Ζίγκενχαλ, ο οποίος λόγω της νομικής του γνώσης είχε μετατραπεί σε κάτι σαν προσωπικός δικηγόρος του «βασιλείου», άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι ο «βασιλιάς» Πίτερ άρχισε να μετατρέπεται περισσότερο σε μονάρχης και ότι το βασίλειο έμοιαζε περισσότερο με σέχτα. Συχνά υπήρχαν παράπονα για τις εκρήξεις θυμού και τις βίαιες επιθέσεις του Πίτερ στους υπηκόους του, ενώ απολάμβανε περισσότερα προνόμια από τους υπόλοιπους. Κάποια στιγμή ο Ζίγκενχαλ αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να μείνει άλλο πλέον στο βασίλειο και έφυγε, όπως έκαναν και κάποιοι άλλοι.
Για όσους όμως έφευγαν διπλάσιοι άλλοι έρχονταν στο Βασίλειο, κυρίως χάρη στο διαδίκτυο και τα βίντεο του Πίτερ στο YouTube. Έτσι, ο Πίτερ αυξάνει συνεχώς το βασίλειό του και αγοράζει γη προκειμένου να δημιουργήσει κοινότητες όπου θα μπορέσουν να ζήσουν όλοι οι υπήκοοί του ελεύθερα έχοντας φυσικά πληρώσει πρώτα το κατάλληλο αντίτιμο για να γίνουν μέλη του βασιλείου.
Ένα από αυτά τα σημεία είναι στο χωριό Μπερβάλντε, περίπου 240 χιλιόμετρα μακριά από το κάστρο του βασιλιά και μιάμιση ώρα από το Βερολίνο. Εκεί σε ένα άλλο παλιό κάστρο ζουν περίπου 30 άτομα είτε στο κεντρικό κτίριο είτε σε τροχόσπιτα που είναι διασκορπισμένα γύρω του. Το κάστρο βρίσκεται υπό ανακατασκευή, ενώ υπάρχει ακόμα δουλειά για να καθαριστεί ο γύρω χώρος.
Ωστόσο, οι άνθρωποι που μένουν εκεί δηλώνουν περήφανοι για το σπίτι τους, το οποίο θεωρούν περιοχή του βασιλείου. Οι υπήκοοι δεν πληρώνουν φόρους στο γερμανικό κράτος και δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, κάτι που φυσικά είναι παράνομο. Δεσμεύονται, όπως λένε, μόνο από το δικό τους νομικό σύστημα στο οποίο φυσικά προεδρεύει ο βασιλιάς Πίτερ, ενώ σκοπός είναι να έχουν το δικό τους σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.
«Το βασίλειο μπορεί να παρέχει τα πάντα για την καθημερινότητα. Φαγητό, κοινωνική ασφάλιση και όλα τα σύγχρονα συστήματα», λέει ο Μπέντζαμιν στο BBC, ο οποίος πρόσφατα μετακόμισε με την οικογένειά του στο βασίλειο και είναι υπεύθυνος για τις δημόσιες σχέσεις.
Παρά τα σχέδιά τους για την οικοδόμηση μιας βιώσιμης πράσινης κοινότητας, χρησιμοποιώντας σύγχρονες τεχνολογίες, οι υπήκοοι του βασιλείου φαίνεται να έχουν ελάχιστη πίστη στη σύγχρονη ιατρική. Όπως δηλώνει ο Μπέντζαμιν κανείς δεν εμβολιάστηκε για την Covid-19. Είναι μια κοινή πρακτική για τους Reichsbürger, πολλοί από τους οποίους είχαν κεντρικό ρόλο στις διαδηλώσεις κατά των μέτρων για την πανδημία.
«Σήμερα, οι άνθρωποι που σκέφτονται από μόνοι τους συχνά κατηγορούνται ως συνωμοσιολόγοι. Αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ανθρώπους που μένουν ξύπνιοι το βράδυ σκεπτόμενοι τα προβλήματα της κοινωνίας και της πολιτικής και όχι μόνο τα δικά τους», αναφέρει ο Μπέντζαμιν.
Ένας γείτονας αυτής της περίεργης κοινότητας στο Μπερβάλντε δεν φαίνεται να συμμερίζεται την άποψή τους. «Θα έπρεπε να πληρώνουν φόρους», τονίζει μιας και ακόμα έχουν πρόσβαση σε όλους τους πόρους της Γερμανίας. Ωστόσο αυτό που όπως λέει τον ανησυχεί περισσότερο είναι τα δικά του παιδιά: «Τι επιρροή θα έχει αυτή η ομάδα ανθρώπων σε αυτά;», αναρωτιέται.
Για πολλά χρόνια, οι «πολίτες του Ράιχ» ήταν κάτι σαν εθνικό ανέκδοτο για την Γερμανία, ωστόσο τώρα όλοι αντιλαμβάνονται ότι θα πρέπει να τους πάρουν πιο σοβαρά. Η πρόσφατη σύλληψη 25 ανθρώπων που σχεδίαζαν να ρίξουν την κυβέρνηση με τη βία έκανε το χαμόγελο να παγώσει στα χείλη των Γερμανών και να αντιληφθούν ότι οι «αστείοι συνωμοσιολόγοι» δεν απέχουν πολύ από το να γίνουν επικίνδυνοι.