Το Yaghdan βρίσκεται στην Επαρχία Lori, στη βόρεια Αρμενία και έχει περίπου 280 κατοίκους.
Στα τέλη του 18ου αιώνα πολλοί Έλληνες από την Αργυρούπολη του Πόντου μετακινήθηκαν προς την Επαρχία Lori, η οποία βρίσκεται στα σύνορα Αρμενίας και Γεωργίας, για να δουλέψουν στα ορυχεία χαλκού. Οι περισσότεροι έφτιαξαν τα σπίτια τους στον οικισμό Yeghitank, τον οποίο, το 1821, μετονόμασαν σε Yaghdan, που σημαίνει «από λάδι» (Τουρικά: «Yağ – Yagh»: λάδι και «dan»: από)
Οι κάτοικοι του Yaghdan, μέχρι την δεκαετία του 1980, ήταν σχεδόν όλοι ελληνικής καταγωγής. Μετά τον σεισμό της 7ης Δεκεμβρίου 1988, που στοίχισε τη ζωή σε 50.000 ανθρώπους και κατέστρεψε το σύνολο σχεδόν των υποδομών της βόρειας Αρμενίας, η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων, έπειτα από πρόσκληση της Ελληνικής Κυβέρνησης, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα. Μέχρι το 1994 το 90% των κατοίκων του Yaghdan είχε εγκαταλείψει οριστικά την Αρμενία.
Σήμερα από τους 280 κατοίκους του χωριού ελάχιστοι έχουν ελληνική καταγωγή. Τα ελληνικά έθιμα έχουν ατονήσει, ενώ κανείς κάτοικος του Yaghdan δεν μπορεί να γράψει ή να διαβάσει ελληνικά. Λίγες δεκάδες μόνο μιλούν ελληνικά, τα οποία έχουν μάθει από επισκέπτες-δασκάλους.
Η 78χρονη Λένα (Αλεξάνδρα στο διαβατήριο της) και ο 83χρονος Βίκτωρ (Ξενοφών στο διαβατήριο του) Κιτιούκοβ είναι από τους λιγοστούς κατοίκους του Yaghdan που έχουν ελληνική καταγωγή. Αν και έχουν επισκεφθεί την Ελλάδα αρκετές φορές και έχουν εγγόνια και δισέγγονα που ζουν στη Θράκη, δεν θέλουν να αποχωριστούν το χωριό τους.
Η Λένα λέει, μεταξύ άλλων σε συνέντευξή της στην Tatev Hakobyan
«Εκεί που γεννήθηκες είναι η πατρίδα σου. Δεν θεωρώ την Ελλάδα ως πατρίδα μου, το θεωρώ λάθος.
Γεννήθηκα εδώ, και εδώ είναι η πατρίδα μου, γιατί να πάω στην Ελλάδα; Ήμουν εναντίον της οικογένειάς μου να πάει, τους έλεγα να μην πάνε, αλλά δεν με άκουσαν.
Τα πτυχία τους δεν ήταν αποδεκτά εκεί, δεν τους προσέφεραν δουλειές. Η κόρη μου ήταν δασκάλα εδώ, τώρα εργάζεται ως καθαρίστρια εκεί. Ο γιος μου ήταν τεχνικός ραδιοφώνου εδώ, εκεί εργάζεται ως εργάτης στις οικοδομές».