“Είναι απορίας άξιον, μια χώρα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά να συνεχίζει να ενισχύει επενδύσεις σε ξενοδοχειακές μονάδες εντάσσοντάς τες στις στρατηγικές επενδύσεις, τη στιγμή μάλιστα που πολλοί προορισμοί έχουν φτάσει ή αγγίζουν το φαινόμενο του υπερτουρισμού. Αντίθετα, θα έπρεπε να δημιουργήσει προϋποθέσεις οργάνωσης και ενίσχυσης παραγωγικών επενδύσεων υψηλής παραγωγικότητας, απλουστεύοντας τη γραφειοκρατία και περιορίζοντας την ολιγοπωλιακή δομή και δράση σε σημαντικούς κλάδους, ώστε να διευκολυνθεί η πρόσβαση στην αγορά νέων φιλόδοξων επενδυτικών σχημάτων” αναφέρει μεταξύ άλλων σημαντικών στο άρθρο του στην “ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ” ο καθηγητής Οικονομικών Χαράλαμπος Γκότσης.
O X. Γκότσης απαντά με πολύ απλά λόγια σε μερικά από τα πολύ βασικά και καίρια ερωτήματα που αφορούν την Οικονομία και σχετίζονται με τον τουρισμό τον οποίο έχουμε ορίσει ως “ατμομηχανή της οικονομίας” της χώρας, κάνει λόγο για αλλαγή παραγωγικού μοντέλου και την σημαντική συμβολή του τουρισμού στην οικονομία σε μια πραγματική όμως βάση, την οποία αρνούμαστε να αντιληφθούμε ενώ είναι ολοφάνερα μπροστά μας: Πως “ο τουριστικός κλάδος σε όλες τις οικονομίες ακόμη και στις λεγόμενες τουριστικές χώρες, έχει συμπληρωματικό ρόλο, συμβάλλοντας μαζί με κλάδους υψηλής παραγωγικότητας και σημαντικής προστιθέμενης αξίας στην πρόοδο και την ευημερία του κοινωνικού συνόλου” αναφέρει.
Αφορμή δόθηκε με τη δημοσίευση απόψεων για το θέμα από τρεις επιφανείς συναδέλφους οικονομολόγους, τους Χρ. Πισσαρίδη, Κ. Μεγήρ και Δ. Βαγιανό στην «Καθημερινή» της 28.7.2024. Οι συγγραφείς εκφράζουν τον προβληματισμό τους για την κυριαρχία του τουριστικού τομέα στη λειτουργία της οικονομίας, και κυρίως σε ότι αφορά τη διαφαινόμενη μελλοντική προνομιακή μεταχείρισή του με αποτέλεσμα να συντηρείται ένα οικονομικό μοντέλο, το οποίο όπως έχει αποδειχθεί, αντί να συμβάλλει στη βελτίωση της ευημερίας του κοινωνικού συνόλου με μακροπρόθεσμη προοπτική, αναλώνει τους διαθέσιμους πόρους σε εφήμερους και αμφιβόλου αποδοτικότητας στόχους.
Ο Χαράλαμπος Γκότσης κάνει λόγο για “αλλαγή παραγωγικού μοντέλου με έμφαση στην τεχνολογία και την οικονομία της γνώσης”. “Η προώθηση παραγωγικών επενδύσεων αποτελεί πρωταρχικής σημασίας μέριμνα για τη χώρα μας, η οποία για χρόνια παρουσιάζει ένα τεράστιο επενδυτικό κενό, το οποίο αδυνατεί να καλύψει. Οι μέχρι τώρα «επενδυτικές» πρωτοβουλίες εξαντλούνται, στη συντήρηση του υπάρχοντος οικονομικού μοντέλου, αφορούν στο μεγαλύτερο μέρος τοποθετήσεις σε αγοραπωλησίες ακινήτων, στον τουρισμό και στην εξαγορά μεριδίων υπαρχουσών επιχειρήσεων μέσω επενδύσεων χαρτοφυλακίου. Σπάνια εμφανίζεται νέα επένδυση που αυξάνει το παραγωγικό δυναμικό της χώρας και δημιουργεί νέες, καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Χαρακτηρίζονται ακόμη από άρνηση απέναντι στις προσπάθειες μικρομεσαίων πρωτοποριακών, δυναμικών επιχειρήσεων, οι οποίες είναι αποκλεισμένες από τραπεζικό δανεισμό αλλά και από τις ενισχύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης. Όμως, η μεγέθυνση των επιχειρήσεων δεν επιτυγχάνεται μόνο με τη συνένωσή τους αλλά ενίοτε και με την αυτόνομη πορεία τους. Άλλωστε, όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις υπήρξαν στο ξεκίνημά τους μικρές”.