Και έρχεται το μεσημεράκι και είναι ώρα να σχολάσεις. Εχει και μια ζεστούλα κοντά 33 βαθμούς Κελσίου προθυμοποιείται η συνάδελφος να σε πάει με το αμάξι μέχρι το πάρκινγκ που έχεις παρκάρει, εκτός της πόλης, γιατί η πόλη της Νάξου δεν υποφέρεται το καλοκαίρι. Ούτε η κίνηση.
Και μπαίνεις στο αμάξι με προορισμό το Καστράκι.
Πρώτος κόμβος στο ύψος του σινεμά και κίνηση δεν έχει. Συνεχίζεις μέχρι τον κόμβο που οδηγεί Αεροδρόμιο και Αγ. Προκόπη, μηδενική κίνηση.
Σκέφτεσαι: “Ή έχουν πάει όλοι για μπάνιο ή άλλαξε η τύχη μου”.
Συνεχίζεις, φτάνεις στον δρόμο που οδηγεί στη διασταύρωση που οδηγεί προς Ορκό και Αγ. Άννα, ούτε εκεί έχει κίνηση και αναμονή.
Κι αρχίζουν να σε ζώνουνε τα φίδια. Αρχίζεις και νιώθεις πως το “τελευταίο οχυρό”, αυτό των Τριπόδων, δεν έχει ακόμα παραδοθεί στη θερινή ραστώνη κι εκεί θα πληρώσεις την άνεση που είχες μέχρι τώρα στον δρόμο.
Και φτάνω στις Τρίποδες. Μια ουρά 7 αυτοκινήτων ως εκεί που μπορώ να δω σταματημένα. Σταματάω κι εγώ. Σηκώνω κινητό φωτογραφία πρώτη.
Αναμονή.
Ενας κύριος -ντόπιος- κορνάρει πίσω απ’ το αυτοκίνητο που βρίσκεται πίσω από μένα. Κανείς δεν δίνει σημασία.
Μαζεύω καθρέφτες, τα επόμενα λεπτά θα είναι κρίσιμα.
Μια κυρία λέει πως κάποιος έχει παρκάρει και εμποδίζει τ’ αυτοκίνητα να βγουν προς Αλυκό. “Πολύ πρωτότυπο” σκέφτομαι “δεν έχει ξανασυμβεί”.
Πίσω μου μια μεγάλη ουρά και το ίδιο πίσω και απ’ το…μα τι να είναι το μεγάλο όχημα αλήθεια; Λεωφορείο, εκσκαφέας, μπετονιέρα ή φορτηγό;
Ο ήλιος βαράει επικίνδυνα, εννοείται δεν έχω αιρκοντίσιον και ξαφνικά ένα λεωφορείο του ΚΤΕΛ κάνει την εμφάνισή του. Έχει περάσει ένα τέταρτο.
Τα περισσότερα επιβατικά είναι με πινακίδες εκτός Κυκλάδων…επισκέπτες και όχι Αθηναίοι αποκλειστικά.
“Την καλύτερη διαφήμιση κάνουμε πάλι” σκέφτομαι και βάζω μπροστά να προχωρήσω λίγο πιο κάτω. Ένα κοριτσάκι πηγαινοέρχεται παίζοντας ανάμεσα στ’ αυτοκίνητα. Το λεωφορείο μετά κόπων και βασάνων περνάει και σκέφτομαι “Πάλι καλά, τελειώσαμε σχετικά ανώδυνα”.
Με τέτοιες προβλέψεις που κάνω, φαντάζομαι καταλαβαίνετε οι φίλοι γιατί δεν παίζω Τζόκερ, δεν παίρνω λαχεία και γενικά δεν ασχολούμαι με τυχερά παιχνίδια. Πεταμένα λεφτά!
Το λεωφορείο πέρασε, αλλά εμείς παραμένουμε κολλημένοι. Τώρα κάνει την εμφάνισή του ένα φορτηγό που μεταφέρει κάποιο άλλο εργαλείο στην καρότσα του.
Καλλιστεία… “να περάσει το νο 2 παρακαλώ…εσείς απο που είστε και που πηγαίνετε”; Στο μυαλό μου αρχίζω να φτιάχνω το θεατρικό που αν ζούσε ο Ιονέσκο θα εμπνέονταν και θα κανε τις Τρίποδες διάσημες. Δεν ζει, επομένως μην περιμένετε και πολλά από μένα.
Το φορτηγό ασθμαίνοντας έρχεται δίπλα μου κι εγώ είμαι κολλητά στον τοίχο. Όλη αυτή την ώρα κανείς δεν έχει βρεθεί να κάνει κουμάντο στ’ αυτοκίνητα, να σταματήσουν και να μην μπαίνουν στο στενό, ώστε να γίνεται μεγαλύτερο το πρόβλημα.
Ενας κύριος βγαίνει απ’ το αμάξι του και το κοριτσάκι που έπαιζε μπαίνει στο αυτοκίνητο. Τι να κάνει κι αυτό, βγήκε να παίξει να ξεμουδιάσει, αλλά τώρα ένα άλλο αυτοκίνητο που πιθανότατα ο οδηγός του θεωρεί πως όλοι εμείς έχουμε σταματήσει για να δούμε “το περίεργο του Μπουσούνη” και όχι υποχρεωτικά, κλείνει τον δρόμο διαφυγής στο φορτηγό.
Ξεκινά η όπισθεν της δεύτερης ουράς στο αριστερό ρεύμα, πίσω από εμένα.
20 λεπτά.
Το φορτηγό περνάει, αλλά κανείς δεν κουνιέται. Έχουν φρακάρει τα οχήματα στην έξοδο προς Αλυκό, κάτι κινείται, αλλά δεν έχω ορατότητα. Οδηγοί βγαίνουν και πηγαίνουν μπροστά να δουν τι συμβαίνει.
-Κυρίες και κύριοι συνδεόμαστε με το ελικόπτερο του ΠΕΤΑΕΙ για να δούμε τι συμβαίνει με τους εγκλωβισμένους οδηγούς σ’ ένα μικρό χωριό της Νάξου τους Θρίποδες!
-Τρίποδες Μανώλη…
-Ναι Σία…Τρρρίποδες!
Το θεατρικό προχωρά στο μυαλό μου και κάπου εκεί βλέπω έναν γνωστό που δεν θυμάμαι τι μου είπε και βγήκαν από μέσα μου το Champs-Élysées κι ένα Sorbonne που είχα πέσει μέσα όταν ήμουνα μικρή. Ντράπηκα για λογαριασμό μου, αλλά δεν γινόταν διαφορετικά.
30 λεπτά και η ζέστη μαζί με το καυσαέριο έχει αρχίσει να ζαλίζει.
Σιγά σιγά, σημειωτόν, προχωράμε προς την ένδοξη έξοδο, ξέρετε εκεί που ο δρόμος γέρνει προς τα δεξιά, πριν του Μπανίκου.
Κι εκεί κοιτάζοντας αριστερά, δεν αντέχω, ξεσπάω σε νευρικό γέλιο. Δυστυχώς, δεν γινόταν να φωτογραφίσω γιατί όλοι ήταν εξαγριωμένοι και θα γινόμουν η σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι (και με το δίκιο τους οι άνθρωποι).
Αριστερά μου βρίσκεται ενας εκσκαφέας και πίσω του ένα φορτηγό με μια πρέσα, λογικά είναι αυτά που συνάντησα και το πρωί κατεβαίνοντας στη Χώρα.
Δάκρυα τρέχουν απ’ τα μάτια μου η Σία προσπαθεί να μου πάρει δηλώσεις, αλλά εγω δεν ακούω τίποτα, ο οδηγός του εκσκαφέα με κοιτάζει αποσβολωμένος και σχεδόν μου κόβεται η ανάσα όταν βλέπω ένα ακόμα λεωφορείο να περιμένει γεμάτο κόσμο καρτερικά την σειρά του να περάσει.
40 λεπτά.
Κι αυτό από δω και πέρα είναι ένα καθημερινό φαινόμενο, που θα σου τύχει περισσότερες από μια φορά.
Να μπει φανάρι, μάλιστα, αλλά ποιος να το βάλει; Δεν ξέρουν, μάνα μου, οι αιρετοί τέτοια πράγματα, ήταν και ο κόβιντ, που να προλάβουνε οι άνθρωποι; Αφού δεν τους νοιάζει, γιατί να βάλουνε φανάρια; Να πάτε να κολλήσετε προς τον Αγ, Προκόπη γι’ αλλαγή, αν δεν σας αρέσουν οι Τρίποδες! Κι αν δεν σας αρέσει να κολλήσετε παραλιακά και πεδινά, έχουμε και ορεινά περάσματα για να μποτιλιαριστείτε
Τι εννοείς, τί είναι φανάρι; Απ’ αυτό με τον Σταμάτη και τον Γρηγόρη, αυτό το φανάρι, ποιό φανάρι, το φανάρι του Διογένη;
Αυτός ο δρόμος είναι το μόνο που θυμούνται καλά με αρνητικό πρόσημο όλοι οι επισκέπτες. Και είναι ο λόγος που δεν σταματούν στο χωριό δυστυχώς. Γιατί μπορεί κάποιοι να πιπιλίζουν την αυθαίρετη καραμέλα “φταίνε οι κάτοικοι που δεν θέλουν να γίνει κάτι, γιατί δεν θα χει κίνηση στα μαγαζιά τους”, αλλά ο καθένας μπορεί να καταλάβει πως κανείς δεν θα σταματήσει κάπου που θα του βγει η πίστη για να ξεμπλοκάρει. Δηλαδή εξηγήσατε στους κατοίκους λεπτομερώς το σχέδιο και είπαν όχι; Όλοι τους;
Αν υπήρχε άλλος δρόμος κι αυτός γινόταν ήπιας κυκλοφορίας ή πεζόδρομος τα μαγαζιά θα πήγαιναν πολύ καλύτερα. Τώρα ολοι φροντίζουμε να μην περνάμε καθόλου, γιατί ούτε τα βαθουλώματα στο αμάξι έχουμε λεφτά να φτιάξουμε, ούτε καθρέφτες ν’ αλλάζουμε, ούτε τα νεύρα μας τσατάλια θέλουμε να γίνονται, αφήστε που υπάρχει και έλλειψη από ηρεμιστικά στην αγορά.
Από που πάμε;
Από Σαγκρί, είναι απλό.
Κι οι έχοντες σχέση με τον τουρισμό τους πελάτες τους από εκεί τους συμβουλεύουν να περνάνε, για να μην υποστούν τη βάσανο του στενού με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα σε σημεία “κλειδιά” που δυσχαιρένουν επιπλέον την κυκλοφορία.
Δεν είναι όμως κρίμα; Ένα πρόβλημα διαχρονικό που κανείς δεν θέλει να λύσει. Δηλαδή, τι πρέπει να γίνει για να καταλάβουμε πως δεν είναι εικόνα αυτή για το νησί και για τους κατοίκους και επιπλέον είναι και επικίνδυνο;
Τέλος, επειδή τις τελευταίες ώρες ο εξυπνακισμός δίνει και παίρνει στα social με ένα βίντεο που ανέβασε ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού προκειμένου να “ταπώσει” όσους δημότες έκαναν κριτική στην διοργάνωση 3Χ3 να πω και αυτό:
Οι δημότες μπορούν να κάνουν κριτική και να λάβουν απαντήσεις. Γιατί είστε υποχρεωμένοι να τις δώσετε, υπηρετείτε τον δήμο άπαντες και οι πρώην και οι επόμενοι, δεν είναι τσιφλίκι κανενός ο δήμος. Και το λέω αυτό, γιατί όταν ζήτησα εξηγήσεις πολύ κομψά και θεσμικά κάτω από μια ανάρτηση του αντιδημάρχου, γιατί το νόημα δεν ήταν σαφές, ελαβα την απάντηση “Δεν συνηθίζω να απαντώ”. Τελικά μου έκανε τη χάρη και μου απάντησε, αν και του εξήγησα πως είναι υποχρεωμένος ν’ απαντά από τη θεσμική του θέση σε κάθε δημότη που ρωτά. Εντάξει, δεν τον ρώτησα και αν τραγουδάει στο μπάνιο, να μου εξηγήσει κάτι τουριστικά τον ρώτησα, διευκρινήσεις δηλαδή σε μια ανάρτηση.
Σήμερα φαίνεται πως ο δήμος απόκτησε εκπρόσωπο αστειάτορα που κάνει βιντεάκια με ιθαγενείς Μαορί, εννοώντας τί ακριβώς μόνο αυτός κατάλαβε κι ο αντιδήμαρχος που τ’ ανέβασε. Γιατί ο αστειάτορας μπορεί να κάνει ο,τι θέλει, ο αντιδήμαρχος όμως εκπροσωπεί όλους τους δημότες, ακόμα και εκείνους που δεν τον ψήφισαν ή του κάνουν κριτική.
Σοβαρευτείτε κύριοι… κι αντί να διασκεδάζετε με βιντεάκια αμφίβολου ποιότητας χιούμορ, δημόσια, στοχοποιώντας δημότες, βρείτε κανέναν ναυαγοσώστη κι αφήστε τις δηλώσεις τύπου “ο καθένας μπορεί να πάθει κάτι οπουδήποτε” οπότε όλα καλά, μπορούμε και χωρίς ναυαγοσώστες, γιατί τέτοιες δηλώσεις δεν τις θέλει ούτε η Amazon που θα μας κάνει smart. Είπαμε να βρει μια βάση ν’ ακουμπήσει.
Κι όπως θα πηγαίνετε Πυργάκι ρίχτε και μια ματιά να δείτε τον… “αυξανόμενο κυματισμό της θάλασσας”….μπορεί να πρέπει να ξανασκάψετε την αμμουδιά μέσα σε περιοχή Natura, δείτε και το κεδροδάσος που το έχετε αφήσει στο έλεος του θεού, γιατί στο τέλος θα σας μείνει η -πραγματικά- επιτυχημένη διοργάνωση του 3Χ3 η οποία όμως δεν αρκεί με τόσα θέματα ζωτικής σημασίας να υφίστανται και με τα οποία δεν ασχολείστε καν.
Και σεις συνδημότες μου, που έχετε παράπονα πολλά, δεν έχετε ακούσει τη φράση “Τα παράπονά σας στον δήμαρχο;” Τί φοβάστε για να πείτε όσα θέλετε να πείτε σ’ εκείνους που πρέπει να σας ακούσουν;
Υ.Γ.
-Τελικά οι οικοδομικές εργασίες και κυρίως η κυκλοφορία βαρέων οχημάτων ό,τι ώρα να ναι, παύει το καλοκαίρι στο νησί ή όχι;
-Τα πάρτι επιτρέπονται στο κεδροδάσος στο Αλυκό από καντίνες ή από οποιονδήποτε άλλο;
-Αν νομίζετε πως η καταγραφή και η δημοσιοποίηση των παραπάνω βλάπτει την εικόνα του νησιού, τότε γιατί ανέχεστε αυτούς που δεν κάνουν τίποτα για να τη φτιάξουν δεκαετίες τώρα;