Το 2000 η ανθρωπότητα γιόρτασε με μεγάλη χαρά και προσδοκίες την είσοδό της στον 21ο αιώνα. Εκείνο που ίσως ξεχάσαμε σαν ανθρωπότητα ήταν πως στον καινούργιο αιώνα δεν μπήκαμε απαλλαγμένοι απ’ τη νοοτροπία που αποκτήσαμε κατά την διάρκεια του 20ου, την κουβαλήσαμε ως προίκα προχωρώντας κάτω απ’ το φως του καινούργιου αιώνα που υπόσχονταν πολλά, αλλά κρατούσε τα χαρτιά του ερμητικά κλειστά.
Τον Δεκέμβριο του 2000, οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας κυκλοφόρησαν τον δίσκο τους «Τρύπιες σημαίες» με το ομώνυμο τραγούδι να ξεχωρίζει.
«Τρύπιες Σημαίες»/«Τρύπιες Σημαίες»/2000
Σηκώσανε λοιπόν τις τρύπιες τους σημαίες
και έτσι όπως έμπασε ένα κρύο ξαφνικά
οι θεωρίες πούντιασαν και πάθαν πνευμονία
και αρρωστήσανε βαριά πολύ βαριά
Και φεύγει ο αιώνας τώρα τσακισμένος
παραμιλάει γέρος και τρελός
κι οι νοσοκόμες τον δουλεύουν όλη μέρα
κι όταν νυχτώνει σβήνουνε στο θάλαμο το φως
Σκορπίσαν ξαφνικά στους πέντε ανέμους
με κείνα εκεί τα γκρίζα λυπημένα τους παλτά
με κείνα τα πολύχρωμα απλοϊκά όνειρά τους
το τι το πως και το γιατί αυτοί το ξέρουν πιο καλά
Και μοιάζουνε σαν πλάσματα μιας άγνωστης διάστασης
οι ματωμένοι ποιητές και οι φωτεινές τους χίμαιρες
Και οι αιτίες οι τρυφερές μιας άγριας επανάστασης
που δεν κατάλαβε ποτέ τον εαυτό της
Μιας άγριας επανάστασης που θα ξανασυμβεί
που θα ξανασυμβεί με χίλιους τρόπους
όσο θα υπάρχουν οι αιτίες οι παλιές
εκείνες που ανάψανε του Οκτώβρη τις φωτιές
Κύριε Κάρολε, μην τους παρεξηγείς
αν δεν κατάλαβαν ποτέ
τι πήγαινε να πει η λέξη υπεραξία
δεν φταις εσύ, δε φταινε αυτοί, δε φταίει η θεωρία
ήτανε γράμματα ψιλά μπροστά στη λέξη ελευθερία
Ένας δίσκος πολιτικός, δοσμένος με τον μοναδικό ύφος που διαθέτει το ντουέτο. Ένα «κύκνειο άσμα» με τραγούδια γλυκόπικρα, όπως η γεύση του αιώνα που αποχαιρετούσαμε τότε, ατενίζοντας ένα μέλλον που κανείς δεν ήξερε τι θα φέρει. Ελπίζαμε κάτι καλύτερο, φοβούμενοι για το χειρότερο.
Οι «Τρύπιες Σημαίες» είναι ένα τραγούδι που μοιάζει σαν το πικρό χαμόγελο εκείνου που είδε, έζησε και διάβασε τόσα μέσα στον προηγούμενο αιώνα, απογοητεύτηκε με χίλιους τρόπους ελπίζοντας κάθε φορά πως ο κόσμος θ’ άλλαζε προς το καλύτερο. Και τελικά υποδέχεται τον νέο αιώνα με τρύπιες σημαίες, χωρίς σύμβολα, αφού κι αυτά που κάποτε πίστεψε, στο τέλος τον χρησιμοποίησαν στερώντας του το πολυτιμότερο αγαθό: την ελευθερία.
Κι αν η θεωρία ήταν σωστή, στην πράξη το πράγμα άλλαζε, καθώς κάθε θεωρία, όσο τέλεια κι αν είναι, είναι καταδικασμένη να εφαρμοστεί από τα ατελή πρόσωπα της εξουσίας.
Ο δίσκος ξεκίνησε για να κυκλοφορήσει νωρίτερα, το 1999. Ήδη από το 1999 οι φήμες ήθελαν το νέο άλμπουμ των Κατσιμιχαίων να κυκλοφορεί μέσα το Πάσχα. Ο καιρός περνούσε, το άλμπουμ δεν έβγαινε, ο κόσμος της μουσικής μιλούσε για τον χωρισμό του ντουέτου, η νέα ημερομηνία κυκλοφορίας ορίστηκε για τον Σεπτέμβριο και τελικά οι «Τρύπιες Σημαίες» βγήκαν στα δισκοπωλεία τα Χριστούγεννα του 2000 και παρά το …εχθρικό περιβάλλον το άλμπουμ έγινε χρυσό.
Αυτός ο δίσκος ήταν και ο τελευταίος των αδελφών Κατσιμίχα καθώς το ντουέτο, αμέσως μετά, αποχώρησε από την ελληνική σκηνή, δεν εξαφανίστηκε όμως (ευτυχώς).
Τι συνέβαινε πριν από 22 χρόνια στη χώρα μας, θα το διηγηθεί ό ίδιος ο Πάνος Κατσιμίχας, στο βίντεο που ακολουθεί:
Ο Θάνος Μικρούτσικος σε συνέντευξή του στο Popaganda και στον Γιώργο Βουδικλάρη το 2017 είχε πει πως οι «Τρύπιες Σημαίες» ήταν «το καλύτερο πολιτικό τραγούδι εκείνων των χρόνων» που τον αναστάτωσε, ένα τραγούδι που προέκυψε μια εποχή που ήμασταν «γεμάτοι από την πλαστή ευμάρεια της εποχής, με κάρτες για τις διακοπές, κάρτες για το σαββατοκύριακο, κάρτες για όλα».
Κλείνοντας την μουσική χρονομηχανή της εβδομάδας, διαλέγω τους στίχους του τραγουδιού που κάνουν λόγο για μια άγρια επανάσταση που θα ξανασυμβεί «που θα ξανασυμβεί, με χίλιους τρόπους, όσο θα υπάρχουν οι αιτίες οι παλιές» λέγοντας πως «τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά…μένει όμως ακόμα ένα πείσμα, που δεν είναι συνήθεια μοναχά».
Καλή εβδομάδα!