Είναι η στιγμή που νιώθεις προνομιούχος στον τόπο σου χωρίς να σου ανήκει τίποτα απ’ όσα θαυμάζεις. Όλα όσα βλέπεις είναι δικά σου, αλλά όχι κτήμα σου. Έχεις δικαίωμα να θαυμάσεις, να μυρίσεις, να περπατήσεις, να ξεκουραστείς στην σκιά του δέντρου, να κολυμπήσεις στη θαλασσα, να ξαπλώσεις στην αμμουδιά, να χαρείς, αλλά όχι να οικειοποιηθείς το παραμικρό, Πολλώ δε μάλλον να το καταστρέψεις. Το ίδιο δικαίωμα και η ίδια απαγόρευση ισχύει για όλους μας ανεξαιρέτως.