Οι κινητοποιήσεις των αγροτών που ξεδιπλώνονται αυτές τις μέρες σε όλη την Ελλάδα δεν είναι απλώς μια μάχη για το εισόδημα ή την επιβίωση ενός επαγγελματικού κλάδου. Είναι μια σύγκρουση που αγγίζει την καρδιά της κοινωνίας και της φύσης: το δικαίωμα να καλλιεργούμε, να ζούμε από τη γη μας και να προστατεύουμε τους φυσικούς πόρους από την εμπορευματοποίηση. Η στοχοποίηση των αγροτών από την κυβέρνηση, η εκτόξευση του κόστους ενέργειας, η αρπαγή παραγωγικής γης και η ιδιωτικοποίηση του νερού συνθέτουν ένα σκηνικό όπου η αγροτική επιβίωση συναντά το περιβαλλοντικό κίνημα.
Ο αγώνας αυτός δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους της υπαίθρου, αφορά όλους μας. Γιατί χωρίς αγρότες δεν υπάρχει τροφή, χωρίς γη δεν υπάρχει παραγωγή και χωρίς νερό δεν υπάρχει ζωή. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια μάχη ενάντια στη λεηλασία της φύσης και της κοινωνίας, μια μάχη για τη γη και την ελευθερία.
Η Κίνηση για την Προστασία των Νησίδων στέκεται αλληλέγγυα στον αγώνα των αγροτοκτηνοτρόφων και σε ανάρτησή της αναφέρει τα εξής:
Τις τελευταίες μέρες, οι αγρότες σε όλη την Ελλάδα βρίσκονται στους δρόμους. Στήνουν μπλόκα, διαμαρτύρονται, διεκδικούν το αυτονόητο: να μπορούν να συνεχίσουν να καλλιεργούν, να παράγουν, να επιβιώνουν. Η κυβέρνηση απαντά με στοχοποίηση, μιλώντας ακόμα και για «εγκληματικές οργανώσεις». Ο αγώνας αυτός των αγροτών αφορά άμεσα και το περιβαλλοντικό κίνημα. Ας δούμε το γιατί:
1. ΕΝΕΡΓΕΙΑ: Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΠΝΙΓΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Οι αγρότες ζητούν αφορολόγητο πετρέλαιο, πλαφόν στο κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος και κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που διακινεί στο Χρηματιστήριο Ενέργειας όλο το ηλεκτρικό ρεύμα που παράγεται. Αυτό έχει πολύ σοβαρές συνέπειες:
Σύμφωνα με την Eurostat, στις αρχές του 2020, πριν τεθεί σε εφαρμογή το target model του Χρηματιστηρίου, το κόστος της κιλοβατώρας για τους οικιακούς καταναλωτές κατά μέσο όρο ήταν 0,17 €/kWh μαζί με τους φόρους. Το 2025 η τιμή αυτή έχει πλέον ανέβει σε 0,24 €/kWh.
Πίσω από αυτό βρίσκονται:
– Η αγορά της επόμενης μέρας, η αγορά εξισορρόπησης και η ενδοημερήσια αγορά του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, όπου καθημερινά το ρεύμα γίνεται αντικείμενο κερδοσκοπικών παιχνιδιών των μεγάλων ομίλων
-Η ανάγκη αιολικών και φωτοβολταϊκών να εξισορροπούνται με πανάκριβο φυσικό αέριο (κυρίως LNG) όταν δεν παράγουν ενέργεια λόγω έλλειψης ανέμου / ήλιου.
-Το ΕΤΜΕΑΡ και πλήθος άλλων κρυφών χρεώσεων υπέρ των ΑΠΕ στους λογαριασμούς
-Οι συνεχείς επενδύσεις σε δίκτυα για χάρη αιολικών & φωτοβολταϊκών, που επίσης αποπληρώνονται στους λογαριασμούς
Γίνεται λοιπόν σαφές ότι ανεμογεννήτριες, γιγάντια φωτοβολταϊκά και φυσικό αέριο δεν πλήττουν μόνο το περιβάλλον, αλλά και την παραγωγή τροφίμων, προϊόντων και υπηρεσιών μέσω της ακρίβειας. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Οι ενεργειακοί όμιλοι, που κάθε τόσο ανακοινώνουν ρεκόρ κερδών, δεν γίνεται άλλο να πλουτίζουν εις βάρος της κοινωνίας και της φύσης. Η ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό.
2. ΑΡΠΑΓΗ ΓΗΣ: ΟΙ ΚΑΜΠΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ
Μεγάλες εταιρείες φωτοβολταϊκών καταπατούν παραγωγικές εκτάσεις και βοσκοτόπια, τα οποία κατοχυρώνουν με μια απλή άδεια από την ΡΑΑΕΥ, χωρίς να ερωτηθούν καν οι ιδιοκτήτες. Στη συνέχεια, οι εταιρείες πιέζουν τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους να πουλήσουν ή να νοικιάσουν φθηνά τη γη τους, εκμεταλλευόμενες την οικονομική τους ασφυξία. Σε Τρίκαλα, Δομοκό, Ημαθία και Δυτικά Άγραφα ήδη έχουν ξεσηκωθεί τοπικές κοινωνίες για αυτό το λόγο.
Σήμερα, η νομοθεσία επιτρέπει ακόμη και αναγκαστικές απαλλοτριώσεις υπέρ έργων ΑΠΕ. Η παραγωγική γη χάνεται και οικοσυστήματα καταστρέφονται για τα κέρδη των μεγάλων ενεργειακών ομίλων. Το ρεύμα όμως ούτε πίνεται, ούτε τρώγεται.
3. ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ
Οι αγρότες χρειάζονται νερό για να καλλιεργούν και οι κτηνοτρόφοι για τα ζώα τους. Όμως η κυβέρνηση προωθεί νέα υδροηλεκτρικά φράγματα και αντλησιοταμιεύσεις όχι για άρδευση, αλλά για παραγωγή και αποθήκευση ρεύματος από ΑΠΕ.
– Στη Λέσβο η τοπική κοινωνία κατάφερε να αποτρέψει την παραχώρηση του δημόσιου αρδευτικού φράγματος Ερεσού στην MOTOR OIL για αντλησιοταμίευση με αιολικό πάρκο.
– Στο Αγρίνιο Δήμος και τοπική κοινωνία διαμαρτύρονται και έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη ενάντια στην κατασκευή νέων φραγμάτων στον Αχελώο από την ΤΕΡΝΑ και άλλες εταιρείες, που θα στερήσουν νερό από τον κάμπο και την κοινωνία του Αγρινίου.
– Στα Άγραφα, αγρότες και κτηνοτρόφοι χάνουν την πρόσβαση στο νερό των ορεινών ποταμιών, επειδή τα δεσμεύουν εταιρείες μικρών υδροηλεκτρικών.
Αυτά είναι μόνο κάποια παραδείγματα εντάσεων που δημιουργούνται από την ιδιωτικοποίηση του νερού, στερώντας νερό από την πρωτογενή παραγωγή. Είναι σαφές ότι η τσιμεντοποίηση των ποταμιών είναι και πλήγμα για την αγροτιά. Σε μια χώρα με πρόβλημα λειψυδρίας, η πρόσβαση όλων μας στο νερό είναι αδιαπραγμάτευτη. Το νερό δεν είναι εμπόρευμα – είναι δικαίωμα.
ΤΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;
Η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα έχει έναν ξεκάθαρο στόχο:
να ερημώσει η ύπαιθρος, να διαλυθεί το μικρό και μεσαίο αγροτικό εισόδημα, και η γη να περάσει στα χέρια ενεργειακών & διατροφικών κολοσσών.
Αυτό αφορά απόλυτα το περιβαλλοντικό κίνημα. Τα ίδια συμφέροντα που καταπιέζουν τον αγροτικό κόσμο, διαλύουν και τα οικοσυστήματα. Και αν εκλείψει ο πληθυσμός της επαρχίας, τότε ποιος θα υπερασπιστεί τη φύση που χάνεται;
Εννοείται πως δεν υιοθετούμε πρακτικές γεωργίας που επιβαρύνουν το περιβάλλον, όπως π.χ. την ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων, ζιζανιοκτόνων και χημικών λιπασμάτων. Όμως αντικειμενικά αυτή τη στιγμή δίνεται μάχη για μια Ελλάδα που ζει από τη γη της και δεν παραδίδεται σε μονοπώλια. Σε αυτή τη μάχη η θέση μας είναι ξεκάθαρη.
Αγωνιζόμαστε, μαζί με τους αγρότες, ενάντια στην αρπαγή της γης, στην ενεργειακή φτωχοποίηση και στη λεηλασία των φυσικών πόρων.
Αλληλεγγύη και νίκη στα μπλόκα των αγροτών
Ενάντια στης φύσης τη λεηλασία – Αγώνας για τη γη και την ελευθερία!