Στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης μεταξύ Γεωργιάδη και Χρηστίδη στη Βουλή βρέθηκε η χυδαία ανάρτηση του στελέχους της ΝΔ και προέδρου της κοινότητας Νάξου Μάκη Μαυρογιάννη.
Η αντιπαράθεση σημειώθηκε όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ ζήτησε από τον υπουργό Υγείας να πάρει θέση αναφορικά με μία ανάρτηση που έκανε για την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, όπως αναφέρει η kathimerini.gr.
«Θα σας διαβάσω κάτι. Θέλω να το ακούσετε με προσοχή και να μου πείτε την άποψή σας», είπε ο κ. Χρηστίδης και διάβασε το εξής απόσπασμα: «Μετά από 23 ημέρες απεργίας πείνας, θα έπρεπε λογικά να νοσηλευτεί για λίγες μέρες ώστε να ξεκινήσει σταδιακά τη σίτιση με συγκεκριμένο διαιτολόγιο. Αντ’ αυτού, πηγαίνει σπίτι του. Θα ακολουθήσει συγκεκριμένο διαιτολόγιο για να χάσει τα κιλά που πήρε. Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσω ότι ο Μαχάτμα Γκάντι, μετά από 21 μέρες απεργίας πείνας βρισκόταν σε κατάσταση ημιπαράλυσης, μην μπορώντας να σταθεί στα πόδια του. Συγγνώμη, αλλά δεν είμαστε ηλίθιοι». Αυτή η ανάρτηση, κατήγγειλε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, είναι του πρώην προέδρου της Τοπικής Οργάνωσης της Ν.Δ. στη Νάξο και προέδρου της κοινότητας της Νάξου, και ζήτησε να ενημερωθεί ποια είναι τα αντανακλαστικά της Νέας Δημοκρατίας.
Ο υπουργός Υγείας πήρε αποστάσεις, λέγοντας πως η εν λόγω δήλωση δεν εκφράζει τη Νέα Δημοκρατία.
«Μου ζητάτε εμένα να σχολιάσω τη δήλωση πρώην προέδρου Τοπικής και νυν προέδρου κοινότητας; Οχι, δεν θα σχολιάσω τίποτα. Πάρτε τον τηλέφωνο να σας πει. Δεν εκφράζει τη Νέα Δημοκρατία. Δεν εκφράζει τη Ν.Δ. η δήλωση αυτή. Δεν τον ξέρω τον κύριο. Αλλά ξαναλέω, δεν είναι αυτή η θέση της Ν.Δ.», απάντησε χαρακτηριστικά. «Εγώ είμαι υπουργός Υγείας και έβαλα σταθμό του ΕΚΑΒ απέναντι, 24 ώρες, για να μην πάθει κάτι ο κ. Ρούτσι», πρόσθεσε.
Η ανάρτηση μετά και από το ‘άδειασμα’ του υπουργού Υγείας κατέβηκε από το προφίλ του στελέχους της ΝΔ και προέδρου της κοινότητας Νάξου.
Γιάννης Πολυχρονάκος: “Ντροπή για κάθε δημοκρατική κοινωνία η ειρωνεία απέναντι σε έναν πατέρα που αγωνίζεται για δικαίωση- Γιατί ανέχεται η ΝΔ τον κ. Μαυρογιάννη ;’’
| Ο Τομεάρχης Νησιωτικής Πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Πολυχρονάκος, έκανε την ακόλουθη δήλωση σχετικά με την ανάρτηση του κ. Μάκη Μαυρογιάννη, πρώην προέδρου και νυν Υπεύθυνου Εκλογικής Ετοιμότητας της Τ.Ο. ΝΔ Νάξου: Η ανάρτηση του κ. Μάκη Μαυρογιάννη, πρώην προέδρου και νυν Υπεύθυνου Εκλογικής Ετοιμότητας της Τ.Ο. ΝΔ Νάξου, με την οποία ειρωνεύτηκε έναν άνθρωπο που έδωσε 23 μέρες από τη ζωή του σε απεργία πείνας, αποτελεί ντροπή για κάθε δημοκρατική κοινωνία. Ο χλευασμός ενός πατέρα που έχασε το παιδί του και σήμερα αγωνίζεται για δικαίωση, δεν είναι “πολιτική άποψη”. Είναι απανθρωπιά. Ο συγκεκριμένος κύριος έσβησε αργότερα την ανάρτηση. Όμως δεν σβήνεται η ντροπή που τη συνοδεύει, ούτε για εκείνον που την έγραψε, ούτε για όσους την ανέχτηκαν. Ακόμη πιο θλιβερό είναι ότι, όταν τόλμησα να εκφράσω δημόσια την αντίθεσή μου με επιχειρήματα, κάτω από την ανάρτηση του, δέχθηκα από τον ίδιο τον κ. Μαυρογιαννη την ύβρη “φασίστας”. Αυτή είναι η νοοτροπία όσων δεν αντέχουν τη δημοκρατία: να απαντούν με χαρακτηρισμούς, να φοβούνται τον διάλογο, να σιωπούν την αλήθεια. Είδα τη δήλωση του κ. Άδωνι Γεωργιάδη, ότι “ο κ. Μαυρογιάννης δεν εκφράζει τη Ν.Δ.” και ότι “δεν είναι αυτή η θέση του κόμματος”. Αν πράγματι δεν την εκφράζει, τότε γιατί ο κ. Μαυρογιάννης παραμένει ακόμη μέλος της Ν.Δ; Γιατί δεν έχει διαγραφεί; Γιατί μια παράταξη που θέλει να λέγεται δημοκρατική ανέχεται τέτοια ρητορική; Η ανάρτηση αυτή δεν προσβάλλει μόνο τον αγώνα ενός ανθρώπου, αλλά και πολλά στελέχη της ίδιας της Νέας Δημοκρατίας που στάθηκαν με αξιοπρέπεια απέναντι στο θέμα. Όταν η πολιτική αντιπαράθεση ξεπερνά τα όρια της ανθρωπιάς, χάνεται η ουσία της δημοκρατίας. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από ανθρωπιά, όχι από τοξικότητα. Από σεβασμό, όχι από χυδαιότητα. Και κυρίως, από πολιτικούς που στέκονται όρθιοι απέναντι στον κυνισμό. |
“Δεν τον ξέρω τον κύριο”…
Η αφαίρεση της επίμαχης ανάρτησης από τον κ. Μαυρογιάννη δεν σβήνει το αποτύπωμα της πράξης, ούτε απαντά στο κρίσιμο ερώτημα: ποια είναι τα όρια της πολιτικής έκφρασης και ποια τα αντανακλαστικά των κομμάτων όταν αυτά ξεπερνιούνται; Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από ρητορική τοξικότητας, αλλά από πολιτικό λόγο με ενσυναίσθηση, ευθύνη και σεβασμό.
Ο πρόεδρος της κοινότητας Νάξου δεν φαίνεται να προβληματίστηκε ούτε στιγμή για το γεγονός ότι ένας άνθρωπος οδηγήθηκε στην απεργία πείνας, ως έσχατη λύση, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία του, διεκδικώντας το αυτονόητο: δικαιοσύνη. Δεν τον απασχόλησε η καθυστέρηση των τοξικολογικών εξετάσεων, ούτε η άρνηση των δικαστικών αρχών να επιτρέψουν την εκταφή για περαιτέρω έρευνα. Δεν τον συγκίνησε το γεγονός ότι εδώ και δύο χρόνια, χιλιάδες πολίτες βρίσκονται στους δρόμους για το έγκλημα των Τεμπών -ούτε καν η μαζική κινητοποίηση στη Νάξο, όπου οι κάτοικοι διαδήλωσαν ζητώντας δικαιοσύνη. Δεν τον απασχολεί γιατί κάηκαν ζωντανοί κάποιοι σ’ εκείνο το καταραμένο τρένο, ούτε τι έγινε μετά ή γιατί έγινε αυτό το δυστύχημα, πως θα μπορούσε ν’ αποφευχθεί.
Αντί για προβληματισμό, επέλεξε την ειρωνεία και τον χλευασμό ενός ανθρώπου αναγνωρίζοντας στην πράξη του κομματικά κίνητρα. Έτσι έκλεισε την ανάρτησή του με ένα απλό hashtag: #ΔΕΝ_ΠΕΦΤΕΙ. Δυο λέξεις που αποκαλύπτουν πολλά, περισσότερα ίσως απ’ αυτά που φαντάζεται ο πρόεδρος και κομματικό στέλεχος της ΝΔ. Αποκαλύπτει τον φόβο του για την πιθανότητα πολιτικής φθοράς της κυβέρνησης. Αυτό υπερασπίζεται, όχι την αλήθεια, όχι την ανθρωπιά. Και γι’ αυτό επιστρατεύει τη χυδαιότητα, αφού δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός απ’ αυτό για να χρησιμοποιήσει.
Ο Πάνος Ρούτσι άλλωστε δεν έμεινε στιγμή μόνος στο Σύνταγμα. Δίπλα του στάθηκε η ίδια η κοινωνία.
Όταν η πολιτική υπεράσπιση μετατρέπεται σε χλευασμό και η κομματική πίστη υπερισχύει της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τότε δεν μιλάμε πια για ιδεολογικές διαφορές, αλλά για ηθικά ελλείμματα. Η κοινωνία δεν χρειάζεται στελέχη που μετρούν την αξία του ανθρώπινου πόνου με hashtags της πάρτης, αλλά φωνές που στέκονται με θάρρος απέναντι στην αδικία. Γιατί η δημοκρατία δεν δοκιμάζεται μόνο στις κάλπες, δοκιμάζεται κυρίως στη στάση μας απέναντι στα κακώς κείμενα μέσα στην κοινωνία. Κι όσο ρημαγμένη και να είναι αυτή η κοινωνία δεν ξεχνά…θυμάται.