Ένα εμβληματικό μάρμαρο-κάθισμα στον χώρο του ναού του Δήλιου Απόλλωνα (Πορτάρα) παραμένει μπαζωμένο και θαμμένο, στερημένο από το φως και την αύρα του Αιγαίου. Το «θρανίο» των γιαγιάδων, τόπος μνήμης και προφορικής παράδοσης, δεν αποκαταστάθηκε όπως ορίζει η ιστορική και πολιτισμική του αξία έπειτα από τα τελευταία γεγονότα με την περίφραξη του μνημείου.
Το μπάζωμα εγείρει ερωτήματα νομιμότητας, συνέπειας και σεβασμού προς την πολιτιστική κληρονομιά. Μήπως παραβιάζεται η δικαστική απόφαση; Μήπως συνεχίζεται η προσβολή του αρχαιολογικού χώρου;
Ο Νίκος Λεβογιάννης φιλόλογος και πρώην βουλευτής Κυκλάδων αναρωτιέται και γράφει σχετικά:
“ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ-ΚΑΘΙΣΜΑ, ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑΡΑ ΔΕΞΙΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΜΠΑΖΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ!!!
Η δικαστική απόφαση, που εκδίκασε τα ασφαλιστικά μέτρα, που ζήτησε ο Δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, ήταν κατηγορηματική και ΔΙΕΑΤΑΞΕ-ΥΠΟΧΡΕΩΣΕ την Αρχαιολογική Υπηρεσία να αποσύρει την περίφραξη μέχρι 27/9/2025, όπως και έγινε.
Τμήμα της παράνομης περίφραξης ήταν και το κλουβί από κοτετσόσυρμα, μέσα στο οποίο αρχικά είχαν «φυλακίσει» το μάρμαρο-κάθισμα, το οποίο ύστερα από έντονες διαμαρτυρίες και φωτογραφίες μου στο διαδίκτυο, έσπευσαν να μπαζώσουν με χώματα, άμμο και πέτρες, αφού αφαίρεσαν το κλουβί.
Το εμβληματικό αυτό μάρμαρο όμως, δεν το αποκατέστησαν όπως ήταν πριν από το κοτετσόσυρμα, το άφησαν μπαζωμένο εκεί στη θέση του, θαμμένο, να στερείται το αιγαιοπελαγίτικο φως, την αιγαιοπελαγίτικη αύρα, που το έλουζαν χιλιάδες χρόνια, που δεχόταν πάνω του μανάδες, γιαγιάδες, καθισμένες εκεί να αφηγούνται στα παιδιά, τα εγγόνια τους, μύθους παλιούς, ιστορίες ρομαντικές , όπως εκείνη της ΑΡΙΑΔΝΗΣ και του ΘΗΣΕΑ, του Θεού ΒΑΚΧΟΥ προστάτη του νησιού, παραμύθια που τέρπουν τα παιδιά, εξάπτουν τη φαντασία τους, εκεί μπροστά στο πέλαγος με τα νησιά τριγύρω, τη Δήλο, τη Μύκονο, την Τήνο, τη Σύρο, την Πάρο και τα πλεούμενα να αρμενίζουν προς το λιμάνι ή το πέλαγος..
Το μάρμαρο -κάθισμα ήταν ένα “θρανίο” για τα πρώτα μαθήματα της ζωής στα ναξοτόπουλα από τη γιαγιά, που με μαγικό τρόπο έμπαζαν τα παιδιά στον θαυμαστό κόσμο της αρχαιότητας, των παραμυθιών, των θρύλων, της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.
Είναι άραγε νόμιμο αυτό το περίεργο μπάζωμα;
Συνεχίζεται μήπως εκεί πάνω η παραβίαση της νομοθεσίας περί προστασίας των αρχαιοτήτων, όπως ακριβώς έγινε με το κοτετσόσυρμα;
Μήπως η Δικαιοσύνη πρέπει να το εξετάσει, όπως ακριβώς έπραξε με το κοτετσόσυρμα;
Μήπως, ρωτάμε, έχει παραβιαστεί η δικαστική απόφαση, που διέτασσε την αρχαιολογική υπηρεσία να κατεδαφίσει το κοτετσόσυρμα, μέρος του οποίου ήταν και το μπάζωμα του συγκεκριμένου εμβληματικού μάρμαρου;
ΡΩΤΑΜΕ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΟ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΜΙΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.”