Η ΚΕ του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση – εκδρομή για την αποκάλυψη μνημείου στην Ανάφη. Πάνω σε αυτό το νησί – βράχο του Αιγαίου έχουν γραφτεί λαμπρές σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας από εκατοντάδες πρωτοπόρους αγωνιστές του λαού μας, στην πλειοψηφία τους μέλη, στελέχη και οπαδούς του ΚΚΕ. Η ΚΕ τιμά τη μνήμη τους ορθώνοντας μνημείο αντάξιο της θυσίας τους. Η εκδήλωση για τα αποκαλυπτήρια του μνημείου θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 4 Ιούνη και σ’ αυτή θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. Δηλώσεις συμμετοχής μπορούν να γίνουν μέσω των Κομματικών Οργανώσεων.
Η Ανάφη πέρασε στην Ιστορία ως ένας από τους πρώτους τόπους εξορίας, όπως λειτούργησε από το 1924 έως το 1943 και από το 1946 έως το 1948. Συγκεκριμένα άρχισε να χρησιμοποιείται από το 1925 ως τόπος εξορίας μελών και στελεχών του ΚΚΕ, εργατών, αγροτών, νεολαίων και άλλων αγωνιστών. Ηταν μια περίοδος που εντάθηκε η καταστολή του αστικού κράτους ενάντια στο ΚΚΕ και το εργατικό – λαϊκό κίνημα με τη δικτατορία Πάγκαλου. Ο αριθμός των εξόριστων πολλαπλασιάστηκε μετά το «Ιδιώνυμο» της κυβέρνησης Βενιζέλου το 1929, που ποινικοποίησε τη δράση των κομμουνιστικών ιδεών. Στην αρχική περίοδο της δικτατορίας Μεταξά, στα χρόνια 1936-1938, οι εξόριστοι στην Ανάφη έφτασαν τους 750. Ακολούθησαν μεταγωγές ορισμένων σε άλλους τόπους εξορίας και μαρτυρίου, ενώ τελικά 220 εξόριστοι παραδόθηκαν το 1941 από τις ελληνικές κρατικές αρχές στις φασιστικές δυνάμεις κατοχής. Το 1947 – έναν χρόνο μετά την επαναλειτουργία ως τόπου εξορίας – στην Ανάφη κρατούνταν 262 εξόριστοι, ανάμεσά τους 30 γυναίκες και 2 παιδιά.
Ο «Αντιφασίστας», εφημερίδα της Ομάδας Συμβίωσης Πολιτικών Εξόριστων Ανάφης
Στο νησί εξορίστηκαν μια σειρά στελεχών του ΚΚΕ όπως οι Ηλέκτρα Αποστόλου, Δημήτρης Γληνός, Βασίλης Μπαρτζιώτας, Αδάμ Μουζενίδης, Γιώργος Σιάντος, Κώστας Θέος, Κώστας Βαρουξής κ.ά.
Η εξορία σε ένα τόσο άγονο και απομονωμένο μέρος, που δεν μπορούσε να θρέψει ούτε τους κατοίκους του, συνιστούσε βασανιστήριο, με τους εξόριστους να είναι αντιμέτωποι με τον μόνιμο υποσιτισμό. Πηγή αντοχής υπήρξε η πίστη στα ιδανικά του ΚΚΕ και η στήριξη των οργανώσεων αλληλεγγύης. Οι εξόριστοι εμπνεόμενοι από ανώτερα ιδανικά μετέτρεψαν τον άγονο βράχο σε τόπο μόρφωσης, πολιτισμού και συντροφικής ζωής, άλλο ένα «άπαρτο κάστρο».