Δεν χρειάζεται να γιορτάσεις το αυτονόητο.
Άλλωστε τί είναι το περιβάλλον; Προϊόν προς εκμετάλλευση. Δεν είναι ο χώρος που θα πας να χαλαρώσεις, να αφουγκραστείς ήχους, να βρεις όμορφα ή σπάνια φυτά για να φωτογραφίσεις, να χαρείς χρώματα και μυρωδιές, να κολυμπήσεις, να πάρεις καθαρό αέρα κάνοντας μια βόλτα.
Είναι επιχείρηση. Κι όταν δεν είναι επιχείρηση είναι χαβούζα γιατί τον δημόσιο χαρακτήρα, την περιουσία που ανήκει σε όλους δεν την σεβάστηκες ποτέ. “Αφού δεν είναι δικό μου, δε με νοιάζει” είπες, “είναι του κράτους, του δήμου, της κοινότητας” κούνησες αδιάφορα τους ώμους κι έφυγες. Μάλλον θα φταίει που δεν κατάλαβες ποτέ πως, ο δήμος, η κοινότητα είσαι εσύ, στο όνομά σου γίνονται όλα, αλλά χωρίς εσένα. Ανάθεση χωρίς έλεγχο.
.
Μην γιορτάσεις τίποτα.
Άνοιξε η σεζόν, έχουμε δουλειά. Κι αυτό το κομματάκι παραλίας που έμεινε κενό, του χρόνο -μα το Θεό-θα το νοικιάσω κι αυτό, να βγάλω λεφτά, έχω υποχρεώσεις και οικογένεια σου λέω, δεν μπορώ. Θα βάλω παραπάνω ομπρέλες, παραπάνω, καρέκλες, παραπάνω τσιμέντο. Όλα θα τα κάνω. Οι άλλοι δηλαδή είναι πιο έξυπνοι; Κι αυτό τον λόφο της άμμου θα τον ρίξω. Μου τρώει χώρο και μου κρύβει τη θέα. Και τα βράχια απ’ τον βυθό θα τα βγάλω το χειμώνα να ξέρεις. Να μην γλιστράνε οι πελάτες μου και χτυπάνε, να φεύγουν και να πηγαίνουν αλλού. Θα σου κάνω ένα βυθό, μούρλια, τον καλύτερο του νησιού. Διάβρωση και αηδίες.
Ποιος θα με πειράξει; Τόσους ξέρω, έχω υποχρεώσεις είπαμε. Γι’ αυτό έχουμε αυτή την ομορφιά, για να μας ταΐσει. Αλλιώς τι να την κάνω; Αυτά που λένε πως χαλάει το περιβάλλον είναι κουραφέξαλα. Τα λένε οι οικολόγοι που πάνε και ρίχνουν τα φίδια στα βουνά. Αργόσχολοι, που έχουνε λύσει τα προβλήματά τους, ζούνε στις σπιταρόνες τους και κουνάνε το δάχτυλο σε μας που βγάζουμε το ψωμί μας και δίνουμε ψωμί και σ’ αυτούς να φάνε. Που θα δουλέψει ρε ο κόσμος αν δεν δουλέψω εγώ κι εσύ; Έκανε κι η μύγα κώλο τώρα….
.
Μην γιορτάσεις τίποτα.
Γιατί τα σκουπίδια γεμίσανε τους κάδους και κάνουνε πάρτι δίπλα στις επιχειρήσεις. Αλλά δεν φαίνονται απ’ τον δρόμο, ευτυχώς. Βρωμάνε λίγο και σαπιζουν, αλλά θα τα πάει κάποια στιγμή ο δήμος μωρε, δουλειά του είναι. Τι να τα κάνω δηλαδή, να τα κρατάω στο μαγαζί μου, στο σπίτι μου; Θέλεις να πάθω τίποτα και ν’ αρρωστήσω; Εξω δεν παθαίνει τίποτα κανείς.
Μην γιορτάσεις τίποτα.
Γιατί τα δέντρα ρίχνουν φύλλα και βαρέθηκα πια να σκουπίζω. Και τούτος ο φοίνικας εδώ, ανάθεμα την ώρα που τον φυτεύανε, πανε πάνω τα πουλιά και κουτσουλοχέζουν το πεζοδρόμιο, το μαγαζί μου. Ρε, θα την βρω την ευκαιρία και θα βάλω να τον πετσοκόψουν. Έχω δικαιολογίες ουουου…! Σωρό!
.
Μην γιορτάσεις τίποτα.
Γιατί οι αμμουδιές και οι παραλίες οργώνονται, ενώ δεν επιτρέπεται. Φεύγουν τα βρωμερά φύκια που θα αρρωστήσουμε καμιά ώρα με δαύτα. Ίσωμα την κάνανε βάζεις την ομπρέλα σου αλφάδι. Ξεράθηκε κι η λίμνη που μας γέμιζε κουνούπια και θα παρκάρουν οι επισκέπτες σαν άνθρωποι. Τόσος χώρος, κρίμα να πηγαίνει χαμένος. Και πως θα αθληθεί ο ξένος που μας αφήνει λεφτά, αν δεν εξυπηρετηθεί; Θα κουβαλάει τον εξοπλισμό του απ’ του διαόλου τη μάνα; Ειδήμονας είμαι και ξέρω. Στην ακτή θα παρκάρει, να εξυπηρετηθεί. Μάθανε τώρα οι άσχετοι από περιβάλλον και από προστατευόμενες περιοχές. Να αποχαρακτηριστούν, να δουλέψει ο κόσμος. Ολο “απαγορεύεται” το ένα και ‘απαγορεύεται” το άλλο. Ο κόσμος προχωρά ρε, ανάπτυξη. Δεν βλέπετε πως ζουν στις άλλες χώρες;
Μην γιορτάσεις τίποτα.
Βγάλε τα βότσαλα απ’ την παραλία. Πέτα τα. Και ρίξε και τις αμμοθίνες και τον κέδρο, αν μπορείς. να φαρδύνει ο δρόμος. Θα σκοτωθεί κανένας άνθρωπος με τόση άμμο. Ξέρεις τι είναι να γεμίζει το σπίτι σου και η επιχείρησή σου πάνω στη θάλασσα με άμμο; Κόλαση είναι, στο λέω εγώ. Είμαι υποχρεωμένος να σκουπίζω συνέχεια. Ποια θάλασσα και προνόμια μου λες. Φυσάει και γεμίζουμε άμμο σου λέω. Τους πείραξε που χαλάσανε την αμμοθίνη. Αλλά για το κάμπινγκ στο κερδοδάσος δε λένε τίποτα. Ούτε κι εγώ θα πω. Χαζός είμαι; Να στοχοποιηθώ; Ας το κάνουν αυτοί που τους αρέσει να περηφανεύονται πως είναι προστάτες της Φύσης.
.
Μη γιορτάσεις τίποτα.
Ασε να τα κάνουν όλα άλλοι. Και τα καλά και τα άσχημα. Εσύ προσαρμόσου. “Όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει”, έτσι δεν είπε ένας υπουργός; Ζήσε εσύ κι άσε τους άλλους να πεθάνουν. Με τα λεφτά όλα γίνονται σου λέω. Κορόιδο να μην είσαι και να πιστεύεις πως η σωτηρία της φώκιας, της χελώνας, του όρνιου, του κρίνου της θάλασσας θα σε σώσει. Είναι περιττά. Κι αν οι θάλασσες γεμίσουν μέδουσες, κάτι θα βρουν για να τις εξοντώσουν, η χελώνα θα σε σώσει; Μη σε νοιάζει τίποτα, όταν καταλάβουν πως δεν πάει άλλο κάτι θα κάνουν.
.
Μην γιορτάσεις τίποτα.
Νερό υπάρχει, απλά δεν το έχουμε βρει ακόμα. Θα βάλουμε αφαλατώσεις, αυτό προέχει τώρα να έχουμε νερό. Δεν πειράζει που θα το χρυσοπληρώσουμε, δεν πειράζει που δεν κάναμε τίποτα τόσα χρόνια για να έχουμε για τις δύσκολες μέρες. Είχαμε κορονοϊό, δεν μπορούσαμε. θα πάρουμε όσες μπορούμε, καίνε ρεύμα αλλά τι να κάνουμε τώρα, Το αλμόλοιπο θα το ρίχνουμε εδω μπροστά. Σιγά, τι θα πάθει η θάλασσα, αλάτι δεν έχει κι αυτή; Μέτρα άλλα δεν θα πάρουμε δεν χρειάζονται. Χωρίς πισίνες και τζακούζι πως θα ζήσει ο επισκέπτης; Άλλωστε δεν φταίμε, περιμέναμε να βρέξει, αλλά ο Θεός είχε άλλα σχέδια. Άλλους τους ξέρανε, άλλους τους έπνιξε.
Μην γιορτάσεις τίποτα.
Γιατί δεν υπάρχει κλιματική αλλαγή, αυτά τα λένε οι εταιρίες για να πουλήσουν και οι πολιτικοί για να φοβάσαι. Όλα μια χαρά είναι, ξέρω γω που σου λέω. Ρε, δεν παθαίνει τίποτα ο πλανήτης ζει δισεκατομμύρια χρόνια. Ούτε κι εμείς θα πάθουμε τίποτα, θα το δείς. Πάντα έκανε πλημμύρες, λειψυδρία, ζέστη, κρύο, χιόνι, πρώτη φορά το είδανε και κάνουν έτσι; Δηλαδή επειδή μπαζώθηκαν τα ποτάμια ή επειδή χτίσανε πάνω στο ποτάμι, πνίγηκε ο κόσμος; Ήτανε θεομηνία, τι να κάνεις. Άλλωστε με άδεια χτίσανε οι άνθρωποι, δεν ξέρει το κράτος το σωστό και ξέρουνε οι άλλοι; Και στην τελική δεν κατάλαβα. Αφού τα παράνομα μετά τα κάνεις νόμιμα. Σου λέω μη σε νοιάζει, προχώρα.
.
Μη γιορτάσεις τίποτα.
Γιατί είμαστε σοβαροί άνθρωποι. Τι είναι το περιβάλλον για να γιορτάζει άγιος; Έχουμε ν ασχοληθούμε με τις δουλειές μας, η ζωή έχει δυσκολίες, δεν είναι παίξε γέλασε. Άλλωστε αυτά είναι δουλειά της κυβέρνησης, αυτοί πρέπει να τα φροντίσουν, τα βλέπουν, δεν τα βλέπουν; Μάθαμε τώρα πως ο πολίτης έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Τίποτα δεν αλλάζει σου λεω. Όσο πάει κι όπου βγει. Εγώ θα σώσω τον κόσμο μωρέ; Κι αν θες τη γνώμη μου κανε και συ το ίδιο. Ζήσε τη ζωή σου γιατί δεν αλλάζει τίποτα. Έτσι είναι ο άνθρωπος. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, όλοι θα κάνουν τη δουλειά τους κι εσυ θα κάθεσαι να σκας.
.
Μην γιορτάσεις τίποτα.
Τίποτα απολύτως.
Κάνε όμως ό,τι μπορείς για να υπάρχουν όλα όσα έχεις σήμερα και αύριο με όση δύναμη έχεις. Ο δημόσιος χώρος, τα δάση, τα βουνά, η παραλίες, η θάλασσα ανήκει σε όλους μας και έχουμε χρέος να τα διαφυλάξουμε, να τα διατηρούμε ακέραια και καθαρά. Χωρίς αυτά δεν ζούμε ούτε εμείς. Η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Είναι απαραίτητο για τη ζωή μας, όπως η ανάσα μας.
Στο τέλος κάθε μέρας ένα πράγμα δεν μπορούμε να ισχυριστούμε: Ότι δεν γνωρίζαμε.
Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Πρόσωπα, ονόματα και καταστάσεις, περιστατικά είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Στο μικρό μας τόπο δεν γίνονται τέτοια πράγματα.
Το παρόν αφιερώνεται στα μικρά μου ανίψια. Με την ελπίδα πως στο μέλλον θα μπορώ να τα κοιτάξω στα μάτια χωρίς να ντρέπομαι.
📸Cyclades Open