Τη δεκαετία του 1970, ένας Αμερικανός οικονομολόγος, ο Arthur Okun, κατασκεύασε ένα Δείκτη που να αντικατοπτρίζει πώς τα πάει ο μέσος πολίτης με τα οικονομικά του. Ο «Δείκτης Δυστυχίας», όπως ονομάστηκε, ήταν απλός στη σύλληψή του καθότι προέκυπτε από το άθροισμα του ετήσιου πληθωρισμού και του εποχικά προσαρμοσμένου ποσοστού ανεργίας.
Ήταν δημοφιλής τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, αλλά αργότερα μπήκε στο περιθώριο καθώς ο πληθωρισμός υποχώρησε αισθητά και η απειλή του αποπληθωρισμού έκανε την εμφάνισή του.
Όμως, η επανεμφάνιση του πληθωρισμού και η άνοδος της ανεργίας την περίοδο της πανδημίας τον επανέφερε στο προσκήνιο. Το Ινστιτούτο Fraser χρησιμοποίησε τον «Δείκτη Δυστυχίας» για να κατατάξει 35 ανεπτυγμένες χώρες με βάση τις επιδόσεις του 2021.
Όπως λοιπόν προκύπτει, πρωταθλήτρια στη «δυστυχία» ανάμεσα στις 35 χώρες πέρυσι αναδείχθηκε η Ισπανία, με δεύτερη την Ελλάδα και τρίτη την Ιταλία. Την πεντάδα συμπλήρωσαν η Ισλανδία και η Σουηδία.
Στον αντίποδα, τα χαμηλότερα επίπεδα πληθωρισμού και ανεργίας κατέγραψαν η Ιαπωνία, η Ελβετία και η Σιγκαπούρη.
Τουλάχιστον, για την Ελλάδα, ο Δείκτης Δυστυχίας έχει χειροτερεύσει λόγω της απότομης ανόδου του πληθωρισμού το 2022.
Όμως, ακόμη κι έτσι, απέχει πάρα πολύ από τις επιδόσεις της γείτονος Τουρκίας, που είδε τον ετήσιο πληθωρισμό να εκσφενδονίζεται στο 48,7% τον Ιανουάριο και τον Δείκτη Δυστυχίας να ακουμπά τις 60 μονάδες, έναντι 18 της Ελλάδας.