Το καιρικό φαινόμενο «Ελπίς» έντυσε τις Κυκλάδες στα λευκά από το βράδυ του Σαββάτου. Πρωτόγνωρο φαινόμενο δεν είναι ως προς το χιόνι, ειδικά στα ορεινά της Νάξου, ωστόσο όλοι κάνουν λόγο για «ιστορικό χιονιά» που συγκρίνεται μ’ εκείνους του 2002 κι ακόμα πιο πίσω στην δεκαετία του ’80, το 1987, που το χιόνι έφτασε «μέχρι την άκρη της θάλασσας» όπως εξιστορούν όσοι τον έζησαν.
Οι ενημερώσεις των Δήμων, της Περιφέρειας και της Πολιτικής Προστασίας από χτες μονοπωλούν το ενδιαφέρον των κατοίκων, οι μετακινήσεις δύσκολες και χρειάζεται μεγάλη προσοχή, μόνο αν υπάρχει ανάγκη, οι έγνοιες πολλές για τα ζώα και την προστασία τους κι ένα δάγκωμα στα χείλη όταν αναλογίζεσαι τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ή το κόστος του πετρελαίου.
Μέχρι στιγμής στα πεδινά της Νάξου τουλάχιστον δεν έχουν υπάρξει προβλήματα με την ηλεκτροδότηση ή την ύδρευση, ενώ στα ορεινά οι εργαζόμενοι του δήμου εργάζονται πυρετωδώς για να παραμείνουν οι δρόμοι ανοιχτοί και ασφαλείς.
Κι ευχόμαστε να παραμείνουν έτσι τα πράγματα.
Στα social media και στα ειδησεογραφικά site φωτογραφίες και βίντεο απ’ τις χιονισμένες Κυκλάδες ανεβαίνουν με όση ταχύτητα μας επιτρέπει η…πιο γρήγορη κι απ’ τη σκιά της σύνδεσή μας στο διαδίκτυο, πληροφορίες για τον καιρό ανταλλάσσονται και γενικώς επικρατεί μια ευχάριστη αναστάτωση με ολίγον από ανησυχία.
Αναστάτωση επικρατεί και στην κοινότητα των γάτων. Οι μέσα θέλουν να βγουν έξω, οι έξω θέλουν να μπουν μέσα κι όλοι μαζί νιαουρίζουν αιτήματα για περισσότερο φαγητό, ζεστή γωνιά για χουχούλιασμα και ακόμα περισσότερο φαγητό. Κι έχουν δίκιο.
Ο Μπαρμπαρόσα, κάτοικος Ακαδήμων, είναι απ’ αυτούς που επιθυμούν να βγουν έξω. Και βγήκε νυχτερινή περίπολο, αθόρυβα μεν, αλλά αφήνοντας ίχνη στο χιόνι.
Δεν ξέρω αν ο Τάσος του έβαλε τις φωνές, όπως βάζω εγώ στον Χαρίλαο για παράδειγμα, προκειμένου να μαζευτεί απ’ το ρομάντζο στο χιόνι, πάντως γύρισε στα ζεστά.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι του φίλου Τάσου Αναστασίου και το χιόνι είναι ο πρωταγωνιστής με φόντο μια Νάξο χειμερινή και πανέμορφη.
Και κάπου εδώ προβληματίζομαι καθώς κάτι θέλω να ευχηθώ, αλλά δεν μπορώ να πω «Ελπίδα είναι, θα περάσει!» γιατί μ’ εμποδίζει το συμβολικό του θέματος.
Προσοχή λοιπόν αυτές τις μέρες, ας βοηθήσουμε όποιον έχει ανάγκη μικρή ή μεγάλη, ας ταΐσουμε τ’ αδέσποτα στην γειτονιά μας και…«Χιονιάς είναι θα περάσει!».
Τα βουνά ξέρουν άλλωστε και δεν φοβούνται χιόνια…