Το δημοτικό συμβούλιο της Μυκόνου πήρε μια ομόφωνη απόφαση: Να πει “όχι” Κτηματική Υπηρεσία Κυκλάδων του Υπουργείου Οικονομικών για τις νέες εκμισθώσεις παραλιών και να αποσταλεί εξώδικη διαμαρτυρία μετά από εισήγησή του δημάρχου που έγινε ομόφωνα δεκτή.
Όμως η Κτηματική Υπηρεσία αποφάσισε διαφορετικά και πράττοντας αντίθετα από την ομόφωνη απόφαση του δήμου Μυκόνου.
Αναλυτικά η ανάρτηση του δημάρχου Μυκόνου Κων/νου Κουκά έχει ως εξής:
Χθες το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα να πει ένα βροντερό όχι στην Κτηματική Υπηρεσία Κυκλάδων του Υπουργείου Οικονομικών για τις νέες εκμισθώσεις παραλιών και να αποσταλεί εξώδικη διαμαρτυρία μετά από εισήγησή μου που έγινε ομόφωνα δεκτή.
Πρόκειται για τον δημόσιο πλειοδοτικό ηλεκτρονικό διαγωνισμό που προκήρυξε η Κτηματική Υπηρεσία με αντικείμενο την παραχώρηση του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού σε τμήματα παραλιών του νησιού μας.
Η Κτηματική Υπηρεσία αποφάσισε να παραχωρήσει τμήματα των παραλιών για απλή χρήση, αντίθετα με την απόφαση της Δημοτικής Αρχής που είχε εξαιρέσει αυτά τα τμήματα. Οι νέες εκμισθώσεις της Κτηματικής παραβιάζουν τους κανόνες προστασίας των δημοσίων κτημάτων, καταπατούν τον δημόσιο χαρακτήρα των παραλιών και περιορίζουν την ελεύθερη χρήση τους από τους πολίτες.
Επιτέλους οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να ακουστούν και πρέπει να μπορούν να αποφασίζουν οι ίδιες για τα θέματα που τους απασχολούν. Αυτή είναι η ουσία της τοπικής αυτοδιοίκησης και αυτό πρέπει να διασφαλίσει στην πράξη η Πολιτεία.
Η αλήθεια είναι πως στις μέρες μας σπανίζει η ταύτιση απόψεων δήμου και πλειοψηφίας δημοτών και η αντίδραση του δημοτικού συμβουλίου Μυκόνου μετά τα όσα είδαμε να γίνονται φέτος στο νησί των ανέμων μόνο θετική μπορεί να χαρακτηριστεί. Και γενναία.
Η Μύκονος βρέθηκε φέτος στο επίκεντρο της επικαιρότητας για φράχτες σε αιγιαλό, ομπρελοκαθίσματα που τα βρέχει το κύμα και άλλες παράνομες κατασκευές μέσα σε δημόσιους χώρους που εμποδίζουν την απρόσκοπτη πρόσβαση των πολιτών στις παραλίες-όπως το σύνταγμα ορίζει-όταν δεν τους απαγορεύεται η είσοδος από λογής λογής κουμανταδόρους του δημόσιου χώρου. Γιατί άλλο πράγμα είναι η απλή χρήση και τι ορίζει ο νόμος και άλλο τι καταλήγει να γίνεται, όχι μόνο στη Μύκονο, σχεδόν παντού.
Αυτό όμως που αποκαλύπτεται, εμμέσως πλην σαφώς, είναι το μεγάλο αγκάθι που αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την εκάστοτε κυβέρνηση.
Και το εύλογο ερώτημα είναι κατά πόσο ένας δήμος, μια περιφέρεια μπορεί ν’ αποφασίζει ουσιαστικά για τις εξελίξεις στον τόπο που ορίζει και γνωρίζει περισσότερο από κάθε άλλο γεωγραφικά-μορφολογικά-ανθρωπογεωγραφικά.
Είναι αυτό που συμβαίνει με την νησιωτικότητα.
Πολλοί μιλάνε γι’ αυτήν, πολλοί πλέκουν το εγκώμιο των νησιωτών και δεν φείδονται κολακευτικών χαρακτηρισμών, αλλά ουδείς κατανοεί περί τίνος πρόκειται, με αποτέλεσμα αποφάσεις από την κεντρική διοίκηση της χώρας να είναι από ελλιπείς έως και καταστροφικές (βλέπε Υγεία) για τα νησιά.
Κτηματική Υπηρεσία, ΕΤΑΔ, Αποκεντρωμένη διοίκηση μπορούν κάλλιστα να παρακάμπτουν αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων λοιπόν γιατί μπορούν κατά το δοκούν.
Ίσως έχει έρθει η ώρα δήμος και δημότες να συνασπιστούν δίνοντας μάχη υπερασπιζόμενοι το κοινό -και υγιές θα προσθέσω-συμφέρον: το συμφέρον του τόπου τους και των κατοίκων του.