Η Νίκη Μπάκουλη εξηγεί στο News24/7 γιατί η διαφήμιση που επί δεκαετίες προσπαθεί να μας πείσει να μην πετάμε σκουπίδια και πλαστικά σε θάλασσες και ακτές, δεν θα χρειάζεται σύντομα.
Aπό την απόλυτη ασυδοσία όσων εκμεταλλεύονται (νόμιμα ή γιατί μπορούν) παραλίες , πέρυσι ζήσαμε το ‘κίνημα της πετσέτας’ που εξέθεσε όλες τις παθογένειες της Ελλάδα, σε επίπεδο διακυβέρνησης.
Η συνέχεια είναι η προβλεπόμενη, για όσους ζουν αρκετά χρόνια σε αυτό το μαγικό κομμάτι γης: με νέο νόμο οι παραλίες δεν κατοχυρώνονται ως δωρεάν δημόσιο αγαθό, αλλά ως οικόπεδα προς πώληση.
Προτεραιότητα δίνεται στην «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας και στο βωμό αυτής αλλάζουν έννοια οι όροι ‘αιγιαλός’ και ‘παραλία’. Επίσης, αφαιρείται η ρητή αναγνώριση του παράκτιου χώρου ως «δημόσιας κτήσης».
Άρα, για πρώτη φορά από το 1940 ο αιγιαλός και η παραλία δεν ορίζονται με σαφήνεια ως δημόσια αγαθά.
Πρακτικά αυτό σημαίνει πως είναι χρήσιμο να προετοιμαστείς για την δόμηση πάνω στο κύμα.
Πώς γίνεται αυτό, εν μέσω κλιματικής κρίσης και ανόδου της στάθμης της θάλασσας που επιτάσσει την καλύτερη δυνατή προστασία του περιβάλλοντος;
Όλα γίνονται, όταν υπάρχει θέληση και η αντιπολίτευση έχει αδυναμίες.
Θα δούμε ακριβώς τι προβλέπει ο νέος νόμος, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά και περιβαλλοντικές οργανώσεις, πολεοδόμους-χωροτάκτες και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο -στο οποίο είμαστε πάλι έκθετοι και μας έχει επιβληθεί πρωτόδικα πρόστιμο περίπου 30.000 ευρώ την ημέρα, έως ότου κάνουμε ό,τι πρέπει για το θαλάσσιο σχεδιασμό που δεν έχουμε.
Θα αρχίσουμε από ένα βασικό ερώτημα.
Αν έχω λεφτά, μπορώ να χτίσω πάνω στην παραλία;
Διαβάστε τη συνέχεια του ρεπορτάζ της Νίκης Μπάκουλη στο News24/7 πατώντας ΕΔΩ
📸chan lee/Unsplash