Τελευταία γίνεται πολύς λόγος για τα σκουπίδια που υπάρχουν στο νησί στους δρόμους και κυρίως στις περιοχές που βρίσκονται παραθαλάσσια. Δεν είναι λίγες οι αναρτήσεις κατοίκων και επισκεπτών που “κοσμούν” τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και τις ιστοσελίδες των τοπικών μας Μέσων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μια στιχομυθία που παρακολούθησα ανάμεσα σε ξενοδόχο και επισκέπτρια η οποία διέμενε στο Πυργάκι. Μπήκε λοιπόν στη ρεσεψιόν και αφού έγιναν οι σχετικές διατυπώσεις και τα κεράσματα του καλωσορίσματος, ρώτησε αν έχουν απεργία οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα.
Στην ερώτηση, πως και έχει τέτοια απορία, απάντησε πως έχει δει τόσα πολλά σκουπίδια γύρω από τους κάδους και τόσο γεμάτους τους κάδους, που μόνο με απεργία εργαζομένων δικαιολογείται αυτή η κατάσταση.
Και πως να της εξηγήσεις πως τ’ αυτιά των υπευθύνων δεν ιδρώνουν, γιατί απλά δεν υπάρχουν; Πως να της πεις πως η πιθανότερη απάντηση που θα λάβεις είναι μια δικαιολογία ανάλογη μ’ αυτήν του Υμηττού που μοιάζει με μπακλαβά και του πουλιού που πυρπόλησε τη Βούλα; Άντε και μια επίπληξη για τους δημότες, που αφήνουν δίπλα στους κάδους ντουλάπες, πλακάκια, ρόδες, κρεβάτια, ψυγεία, κουζίνες και ο,τι άλλο θέλουν να ξεφορτωθούν από την ανακαίνιση που έκαναν και δεν τους νοιάζει τίποτα, λες κι αυτό δεν επηρεάζει την εικόνα που θα αποκομίσει ένας επισκέπτης απ’ το νησί, θα θυμάται μόνο το δωμάτιο που έμεινε, που ήταν καθαρό και περιποιημένο, με θέα και οι οικοδεσπότες του φιλόξενοι.
Κι εμένα η δική μου απορία είναι η εξής: Υπάρχει έστω μια στοιχειώδη οργάνωση σ’ αυτόν τον δήμο; Δηλαδή έχει γνωστοποιήσει στους δημότες ποτέ, με όλους τους τρόπους που μπορεί να το κάνει, τί αναλαμβάνει ο δήμος να μαζέψει και πως γίνεται αυτό; Υπάρχει σχετική υπηρεσία κι αν ναι, πως λειτουργεί και πότε; Όταν κάποια στιγμή αδειάζονται οι κάδοι, δεν υπάρχει έστω κάποια μέριμνα να ενημερωθούν οι αρμόδιοι, ώστε να φροντίσουν για την αποκομιδή των αντικειμένων γύρω απ’ αυτούς;
Κανείς μας δεν ενοχλείται;
Κανείς δεν ενοχλείται να βλέπει μπάζα και κάθε λογής σκουπίδι σε προστατευόμενες περιοχές, όπως το καταφύγιο Άγριας Ζωής;
Δεν καταλαβαίνουμε ή δεν θέλουμε να κατανοήσουμε πως όλοι μιλούν και προσανατολίζονται σ’ ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης και τουρισμού, ελέω κλιματικής κρίσης, που περιλαμβάνει, μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, βιώσιμη ανάπτυξη και καλές πρακτικές διαχείρισης των πόρων και του περιβάλλοντος συν την προστασία του. Όταν τα υπόλοιπα νησιά καταθέτουν προτάσεις χρηματοδότησης, είναι δυνατόν η Νάξος να ψάχνει ακόμα πως θα μαζεύονται τα σκουπίδια, αντί να είναι έτοιμη να διεκδικήσει χρήματα και να γίνει-γιατί όχι- πρότυπος δήμος;
Όταν μετακόμισα από την Αθήνα και κάποια πράγματα ήταν πλέον για τα σκουπίδια ενημέρωσα τον δήμο, κλείστηκε το ραντεβού, έδωσα πλήρη αναφορά για τα αντικείμενα, είδος και αριθμό και τα κατέβασα μισή ώρα πριν περάσουν να τα πάρουν. Εδώ αυτό δεν μπορεί να συμβεί;
“Ωραίο νησί, υπέροχο, πράσινο, βουνά, χωριά πανέμορφα, παραλίες, πολλά σκουπίδια, χάλια δρόμοι, αδιαφορία, συνωστισμός στην πόλη” είναι κάποιες παρατηρήσεις επισκεπτών όταν κουβεντιάζουμε. Κι ακόμα δεν έχουν θαυμάσει το κυκλοφοριακό κομφούζιο και το σαφάρι για να βρεις πάρκινγκ. Τα καλύτερα έχασαν που ήρθαν νωρίς.
Νωρίτερα συνομιλούσα μ’ έναν Απεραθίτη που άφησε την Αθήνα για να έρθει να μείνει μόνιμα στη Νάξο. Μου περιέγραψε μια κατάσταση σκουπιδαριού προς τον Αγ. Προκόπη που τον έχει αφήσει άφωνο η αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζεται η κατάσταση. Καλά, δεν θα σχολιάσω για το τί επικρατεί από καρέκλες, ομπρέλες, τραπεζάκια στις παραλίες, τόσες “που δεν έχει δρόμο να περάσεις, πρέπει να περάσεις ανάμεσα στις ομπρέλες υποχρεωτικά” μου είπε.
Ο γιαλός είναι μια χαρά, αλλά εμείς τον βαδίζουμε χωρίς σχέδιο όποιον τομέα και να πιάσεις. Ελλείψεις, σκουπίδια, ισοπεδώσεις παραλιών κ.α. επικρατούν και ο καθένας ο,τι θέλει κάνει κατά το κοινώς λεγόμενον.
Όραμα μηδέν, ηγεσία ανύπαρκτη, διάλογος μηδενικός, η παραδεισένια Νάξος στον αυτόματο κι έχει ο Θεός. Αλλά έτσι είμαστε εμείς οι δημότες που θέλουμε το νησί να βρει τον δρόμο που του αξίζει: “Τίποτα πια δε μας αρέσει!”
Γιατί άραγε….
Στις φωτογραφίες η διαδρομή από Αγ. Παρασκευή προς Πυργάκι και μέχρι τη Μ. Βίγλα, ό,τι έπιασε ο φακός σε μια διαδρομή χωρίς πολύ ψάξιμο.
