Ο Μπιλ Γκέιτς τον Νοέμβριο του 1994 έδωσε 30,8 εκατ. δολάρια για να αγοράσει το σημειωματάριο του Λεονάρντο ντα Βίντσι, το Codex Leicester.
Γραμμένο μεταξύ του 1506 και του 1510, το 72 σελίδων βιβλίο, που θεωρείται ίσως το ακριβότερο του κόσμου, αποτελεί ένα «παράθυρο» στο μυαλό του ντα Βίντσι, καθώς είναι γεμάτο με τις ιδέες του για την αστρονομία, τη μηχανική, τη βοτανική, τα μαθηματικά και την αρχιτεκτονική, οι οποίες συνοδεύονται από διαγράμματα και σκίτσα.
Το Codex Leicester είναι ένα από τα 30 επιστημονικά σημειωματάρια που πιστεύεται ότι έχει γράψει ο ντα Βίντσι, αλλά πολλοί το θεωρούν το πιο σημαντικό. Εστιάζει κυρίως στις σκέψεις του για το νερό -τις πλημμυρίδες, τις δίνες και τα φράγματα- αλλά και στη σχέση ανάμεσα στο φεγγάρι, τη γη και τον ήλιο.
Τα κείμενα είναι γραμμένα στο φημισμένο στυλ κατοπτρικής γραφής που χρησιμοποιούσε ο ντα Βίντσι, που σημαίνει ότι οι λέξεις διαβάζονται από τα δεξιά προς τα αριστερά.
Ο Μπιλ Γκέιτς έχει κρατήσει το σημειωματάριο όλα αυτά τα χρόνια και κατά καιρούς το δανείζει σε διάφορα μουσεία, για να μπορεί ο κόσμος να το δει.
Τι ήταν αυτό που τράβηξε έναν άνθρωπο που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της καινοτομίας, σε ένα βιβλίο γραμμένο πριν από 500 χρόνια;
Όπως έγραψε ο Γκέιτς το 2019 σε άρθρο του στο περιοδικό Time, από τα σημειωματάρια του ντα Βίντσι κατανόησε τη σύνδεση ανάμεσα στην τέχνη και την αισιοδοξία.
Τι σχέση έχει ένας καλλιτέχνης της Αναγέννησης με την αισιοδοξία; Η σύνδεση, όπως σημειώνει ο Μπιλ Γκέιτς, είναι η καινοτομία. «Νιώθω αισιόδοξος για το μέλλον γιατί γνωρίζω ότι η πρόοδος στην ανθρώπινη γνώση έχει βελτιώσει τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσει να το κάνει. Και ενώ δεν είμαι ειδικός της τέχνης, όσα έχω μάθει για τον Λεονάρντο με οδηγούν να πιστέψω ότι ήταν ένας από τους πιο καινοτόμους στοχαστές που υπήρξαν ποτέ», γράφει.
Ο επιχειρηματίας εξηγεί πως παρότι ο ντα Βίντσι είναι σήμερα πιο γνωστός για τους πίνακες του όπως η Μόνα Λίζα, στο μυαλό του Λεονάρντο, η βασική του ιδιότητα δεν ήταν αυτή του ζωγράφου. Θεωρούσε τον εαυτό του πρώτα από όλα μηχανικό.
Επιπλέον, σημειώνει ο Γκέιτς, ο Λεονάρντο είχε μια ακόρεστη διάθεση για μάθηση. Μελετούσε ό,τι έβλεπε γύρω του: Τη ροή του νερού, τον τρόπο με τον οποίο ο καπνός ανεβαίνει στον αέρα, πώς ένας τρυποκάρυδος χρησιμοποιεί τη γλώσσα του.
Αυτές οι επιστημονικές αναζητήσεις ήταν κρίσιμες για την τέχνη του. Όπως εξηγεί ο Γκέιτς, μπόρεσε να δώσει στη Μόνα Λίζα αυτή τη μυστηριώδη έκφραση, γιατί είχε μελετήσει όλους τους μύες που συμμετέχουν στο χαμόγελο.
«Μελετώντας προσεκτικά ό,τι βρισκόταν γύρω του, ο Λεονάρντο μπόρεσε να αναπτύξει νέες τεχνικές που έφεραν πρόοδο στο αντικείμενό του και παρουσίασαν τον κόσμο με έναν τρόπο που κανείς δεν είχε δει ποτέ», σημειώνει. «Με άλλα λόγια, ήταν ένας καινοτόμος».
«Στη δική μου δουλειά σήμερα, έρχομαι σε επαφή με ευφυείς ανθρώπους που έχουν το ίδιο πνεύμα. Όταν συναντώ επιστήμονες για να συζητήσουμε την ανακάλυψη νέων εμβολίων, για παράδειγμα, βλέπω σε αυτούς το ίδιο πάθος να μάθουν για τον κόσμο και να μετατρέψουν τη γνώση τους σε μεγάλες ανακαλύψεις που κάνουν τη ζωή μας καλύτερη. Αυτό, πάνω από οτιδήποτε άλλο, είναι η αιτία της αισιοδοξίας μου», κατέληξε ο Γκέιτς.