Θα ήθελα πολύ να μην χρειάζεται να ασχολούμαι με τίποτα από τα παρακάτω. Να μην χρειάζεται να ψάχνω, να τηλεφωνώ, να διαπληκτίζομαι, να αγχώνομαι, να ανησυχώ, να πικραίνομαι, να στοχοποιούμαι ενδεχομένως και ναι, θα ήθελα να απολαμβάνω ήρεμη τον τόπο μου και να τον βλέπω ν’ ανθίζει με όλους τους τρόπους που μπορεί αυτό να επιτευχθεί.
Όλοι οι τρόποι είναι ανεκτοί, εκτός απ’ αυτούς που αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν στην καταστροφή του.
Δεν πρόκειται στο παρόν ν’ αναλύσω ούτε την κλιματική κρίση, ούτε όρους όπως «βιώσιμη ανάπτυξη», «αειφορία» και άλλα σχετικά που μπορεί να μην γίνονται μεν κατανοητά, όχι γιατί δεν υπάρχει το επίπεδο γνώσης για να κατανοηθούν, αλλά γιατί δεν υπάρχει αρκετή θέληση ή γιατί υπάρχει πλήρης αδιαφορία και αδράνεια. Άλλωστε γι’ αυτά μιλούν καλύτερα οι επιστήμονες που γνωρίζουν πολύ βαθιά το θέμα, με άπειρα παραδείγματα και στοιχεία.
Όλοι όσοι εργαζόμαστε σ’ έναν τουριστικό προορισμό, ακόμα κι αν δεν διατηρούμε οι ίδιοι τουριστική επιχείρηση, είμαστε εξαρτώμενοι από τον τουρισμό, έμμεσα, καθώς αυτός είναι η κινητήριος δύναμη για την οικονομία της χώρας.
Ο τόπος μας είναι ένα κόσμημα, ένας επίγειος παράδεισος που αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες. Λέω συχνά πως θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο θελκτικός προορισμός, αν υπήρχαν υποδομές σοβαρές και μελετημένες, δράσεις και έργα για την συνολική ανάδειξη του νησιού μας. Αν όλοι αντιλαμβανόμαστε πως, για να μπορούμε να ζούμε έχοντας ποιότητα ζωής, αυτό τον τόπο θα πρέπει να τον διατηρήσουμε και να τον προστατεύσουμε ως κόρη οφθαλμού.
Πρόσφατες λοιπόν πληροφορίες που έχω λένε πως οι κέδροι κινδυνεύουν. Άγνωστο αν θα γίνει κάτι πότε και πως για την προστασία τους. Έμαθα επίσης πως η περιοχή των κεδροδασών της Νάξου γίνεται τους θερινούς μήνες κάμπινγκ, ενώ αυτό απαγορεύεται καθώς η περιοχή είναι προστατευόμενη και ανήκει στο δίκτυο Natura.
Τυχαία περνώντας απ’ το Πυργάκι αντίκρισα λόφους από πέτρες, άμμο και βαρέου τύπου μηχανήματα να εκτελούν εργασίες στην παραλία.
Αναρωτήθηκα, λοιπόν, εύλογα το αυτονόητο. Υπάρχει άδεια, κι αν ναι από ποιον; Αυτός που δίνει άδεια-αν υπάρχει τέτοια- νομιμοποιείται να δίνει άδεια για τέτοιες εργασίες σε προστατευόμενη περιοχή Natura κι αν όχι, ποιος αδειοδοτεί τις εργασίες;
Ήδη γνωρίζουμε πως ο καθαρισμός από την Ποσειδωνία, τα φύκια που βγαίνουν στην παραλία είναι παράνομο να καθαρίζονται με βαρέου τύπου μηχανήματα, καθώς τα φύκια αυτά, πέρα απ’ το γεγονός πως η ύπαρξή τους μαρτυρά μια πεντακάθαρη θάλασσα, παράλληλα προστατεύει τις αμμοθίνες και συμβάλλει στην χλωρίδα και την πανίδα του αιγιαλού. Διατηρεί την παραλία ζωντανή και την προστατεύει από τη διάβρωση.
Η απομάκρυνσή της μ’ αυτόν τον τρόπο για αισθητικούς λόγους όμως είναι καταστροφική, όπως εξηγούν οι επιστήμονες.
Αντιλαμβάνομαι πλήρως την ανάγκη κάθε ανθρώπου να εργαστεί για να ζήσει. Αυτό που δεν αποδέχομαι όμως είναι τις πρακτικές όπου μ’ ένα «έλα μωρέ σιγά, καλό είναι αυτό να γίνεται, φτιάχνει και η παραλία, δεν παθαίνει τίποτα» ξεπερνάμε την όποια μελλοντική καταστροφή παίζοντας με το μοναδικό κεφάλαιο που έχει το νησί: το περιβάλλον του και την βιοποικιλότητά του. Η καταστροφή του τελευταίου θα σημάνει και την οικονομική καταστροφή της τοπικής οικονομίας, οπότε ποιο θα είναι το όφελος;
Μπορεί την καταστροφή να μην τη ζήσουμε εμείς σε όλο της το μέγεθος, θα τη ζήσουν όμως οι επόμενες γενιές, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, οι επόμενοι για τους οποίους εργαζόμαστε ώστε να έχουν ένα μέλλον οικονομικά εξασφαλισμένο.
Δεν θέλω ν’ αναλύσω περισσότερα με το παρόν, ούτε να επικαλεστώ τη νομοθεσία που είναι υπαρκτή και ο καθείς την βρίσκει στο διαδίκτυο. Άλλωστε για το συγκεκριμένο θέμα και μόνο το γεγονός πως η περιοχή είναι προστατευόμενη, αρκεί για να κατανοήσουμε πως διέπεται από μια αυστηρή ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Τώρα πως γίνεται να ισχύει η προστασία Natura για μια περιοχή όταν δημότες ζητούν τον εξωραϊσμό μιας υπάρχουσας υποδομής και να μην ισχύει για τον εξωραϊσμό της παραλίας, κάποιος αρμόδιος θα βρεθεί να απαντήσει, φαντάζομαι.
Η εποχή των ανώδυνων ερωτήσεων και των ατεκμηρίωτων και γενικόλογων απαντήσεων, κατά τη γνώμη μου, φαίνεται να έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Όχι μόνο στο νησί μας, αλλά παντού στην Ελλάδα και τον κόσμο.
Κι αν κάτι μένει ν’ αλλάξει είναι η νοοτροπία μας που θα επανακαθορίσει τη σχέση μας με το περιβάλλον και την κοινωνία. Και τη σχέση με την ίδια μας την ύπαρξη και τη δράση.
Οι φωτογραφίες από την περιοχή που γίνονται οι εργασίες στο “Πυργάκι” στις 7/05/2022
