«Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου»…μια παγκόσμια μέρα μέσα σε εκατοντάδες άλλες. Μια μέρα “κάθε μέρα” όταν έχεις την ατυχία να αντιμετωπίζεις την ασθένεια. Την καθημερινή αγωνία, τον φόβο της υποτροπής, τον φόβο των επιπλοκών, την χαρά όταν ο οργανισμός αντιδρά θετικά και όλα πάνε λίγο καλύτερα. Την κόπωση, που την υπολογίζεις μόνο για το παιδί, ποτέ ως γονιός ή συγγενής. Και πάντα αυτός ο φόβος, να μην επιβεβαιωθεί το χειρότερο σενάριο.
Να κρατηθείς, να είσαι δυνατός και ταυτόχρονα να τρέμεις μέσα σου ενώ λες «όλα θα πάνε καλά».
Να κρατηθείς…την ώρα που προσπαθείς να εμψυχώσεις το δικό σου το παιδί κι ακούς φωνές και κλάματα από το δωμάτιο στον διάδρομο απέναντι, γιατί ένα άλλο παιδί δεν τα κατάφερε. Να γίνεσαι χίλια κομμάτια με τον πόνο του άλλου, που είναι και δικός σου πόνος και φόβος. Να σε ρωτάει, την ώρα που εσύ προσπαθείς σχολιάσεις κάτι άλλο απ’ αυτό που μόλις έγινε, ν’ αλλάξεις θέμα, να σε ρωτάει αν θα πεθάνει κι εσύ να πρέπει ν’ απαντήσεις, χωρίς να εκπλαγείς με την ερώτηση, χωρίς να δακρύσεις, χωρίς να συντριβείς.
Να σκέφτεσαι την πανάκριβη θεραπεία και τι κάνουν εκείνοι που δεν έχουν ασφάλιση ή δεν καλύπτονται ή δεν έχουν χρήματα να συνεισφέρουν στα χίλια έξοδα που δημιουργούνται. Τι κάνει η χώρα που ζεις γι’ αυτό. Να τρελαίνεσαι.
Να μπαίνεις στην παιδιατρική πτέρυγα για να συμβουλευτείς γιατρό και να βλέπεις μωράκια μηνών, παιδάκια ακόμα πιο μικρά, στο καροτσάκι τους να περιμένουν και να βλέπεις τα σημάδια.
Ν’ αντανακλάται σαν σε καθρέφτη η δική σου έγνοια και ο δικός σου πόνος σε πρόσωπα άγνωστα που γίνονται αίφνης οικεία κι αρχίζεις την κουβέντα και τα χάδια, τις αγκαλιές, «όλα θα πάνε καλά».
Να θέλεις να πηδήξεις απ’ το παράθυρο, γιατί δεν αντέχεις τόσο μικρά παιδιά να υποφέρουν και τελικά να κάθεσαι στη θέση σου κοιτάζοντας τις ζωγραφιές στους τοίχους, να λες «θα τα καταφέρουν γαμώ το!».
Κι έπειτα η ανακούφιση πως έφυγε η αρρώστια, πάει πέρασε, η ανείπωτη χαρά και τα τρίσβαθα Τάρταρα της μετάστασης.
Να ξέρεις πως δεν μπορείς να πάρεις την θέση του, όσο κι αν το θέλεις, που να πάρει ο διάολος.
Άπειρες ιστορίες με διαφορετική κατάληξη γύρω απ’ αυτή τη μέρα, πέρα από τα στατιστικά στοιχεία για το πόσα παιδιά ή έφηβοι νοσούν και από ποια μορφή καρκίνου.
Πίσω απ’ τα στατιστικά στοιχεία είναι οι άνθρωποι είναι η ζωή του παιδιού, οι γονείς του, η πρόσβαση στην περίθαλψη, τα κατάλληλα νοσοκομεία, το απαραίτητο ιατρικό-επιστημονικό προσωπικό, τα κατάλληλα μηχανήματα, τα εξειδικευμένα φάρμακα, η πρόσβαση στο σύστημα Υγείας, η μέριμνα της πολιτείας για την κοινωνία, ένα σωρό παράμετροι γύρω απ’ αυτή τη μέρα.
Παράμετροι…
Ένα σωρό παράμετροι γύρω απ’ τη ζωή ενός παιδιού…για το χαμόγελο του μέλλοντος μας.