1. Η εφίδρωση ενεργοποιεί τη φυσική αποτοξίνωση
Ο ιδρώτας είναι το σύστημα κλιματισμού του σώματός μας: Όταν ζεσταινόμαστε ιδρώνουμε και το νερό στο δέρμα μας εξατμίζεται και μας δροσίζει. Ο ιδρώτας είναι περίπου 99% νερό με μικρή ποσότητα αλατιού, πρωτεΐνης, υδατανθράκων και ουρίας.
Το ανθρώπινο δέρμα δεν είναι απεκκριτικό όργανο. Οι τοξίνες, όπως ο υδράργυρος και το αλκοόλ, επεξεργάζονται και αποβάλλονται από το συκώτι και τα νεφρά μας. Η αυξημένη δραστηριότητα, όπως η άσκηση, μπορεί να βοηθήσει το σώμα να απαλλαγεί από τις τοξίνες, αυξάνοντας την κυκλοφορία του λεμφικού υγρού και του αίματος, τα οποία φιλτράρονται από τους λεμφαδένες και τα νεφρά – αλλά δεν είναι ο ιδρώτας μας που αποβάλλει τις τοξίνες.
2. Δεν πρέπει να ξυπνάμε τους υπνοβάτες
Κάποιος που σηκώνεται από το κρεβάτι και περπατά ενώ δεν έχει πλήρως τις αισθήσεις του μπορεί να είναι λίγο τρομακτικός. Αλλά η υπνοβασία είναι πολύ πιο συνηθισμένη από ό,τι πιστεύουν οι άνθρωποι: Έως και 15% του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών υπνοβατεί.
Σύμφωνα με τον Dr. Mark Mahowald, του Πανεπιστημίου του Stanford, ο μύθος ότι δεν πρέπει ποτέ να ξυπνά κανείς έναν υπνοβάτη προέρχεται από την αρχαία πεποίθηση ότι η ψυχή ενός ατόμου άφηνε το σώμα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Το να τους ξυπνήσει θα τους καταδίκαζε σε αιώνια περιπλάνηση χωρίς ψυχή.
Η υπνοβασία είναι ένα μείγμα εγρήγορσης και ύπνου non-REM. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να οδηγήσετε έναν υπνοβάτη πίσω στο κρεβάτι του. Μπορεί να είναι δύσκολο να τον ξυπνήσετε όταν βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, αλλά δεν είναι επιβλαβές.
3. Έχουμε πέντε αισθήσεις
Σε νεαρή ηλικία διδαχθήκαμε ότι το ανθρώπινο σώμα έχει πέντε αισθήσεις. Πράγματι οι αισθήσεις της αφής, της όρασης, της ακοής, της όσφρησης και της γεύσης είναι όλες πολύ σημαντικές, αλλά στην πραγματικότητα έχουμε πολλές επιπλέον αισθήσεις.
Η αίσθηση της ισορροπίας μας διατηρείται μέσω του εσωτερικού μας αυτιού και μας βοηθά να παραμένουμε σταθεροί καθώς κινούμαστε. Η ιδιοδεκτικότητα αφορά το πώς αντιλαμβανόμαστε πού βρίσκονται τα άκρα μας στον χώρο και πώς μπορούμε να τα ελέγξουμε χωρίς να τα κοιτάμε. Η αίσθηση της πείνας μας λέει πότε πρέπει να ανεφοδιάζουμε το σώμα μας. Οι εσωτερικοί μας ανιχνευτές διοξειδίου του άνθρακα μας λένε πόσο οξυγόνο πρέπει να προσλαμβάνουμε κάθε δεδομένη στιγμή και πόσο διοξείδιο του άνθρακα πρέπει να αποβάλουμε.
Όλες οι αισθήσεις μας, τόσο οι κύριες όσο και οι λιγότερο γνωστές, συνεργάζονται για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε.
4. Οι ενήλικες δεν μπορούν να αναπτύξουν νέα εγκεφαλικά κύτταρα
Αν ανησυχούσατε ότι δεν θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε νέα εγκεφαλικά κύτταρα ως ενήλικες, οι φόβοι σας μπορούν να σταματήσουν. Ένα άρθρο του 2019 στο Nature Medicine επιβεβαίωσε ότι είναι δυνατό για τους ενήλικες να σχηματίσουν νέους νευρώνες στο τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τη μάθηση, τη μνήμη και τη ρύθμιση της διάθεσης – μια διαδικασία που ονομάζεται νευρογένεση.
5. Πρέπει να πίνουμε οκτώ ποτήρια νερό την ημέρα
Η προέλευση του μύθου «πρέπει να πίνεις οκτώ φλιτζάνια νερό την ημέρα» μπορεί να προέρχεται από μια σύσταση του Αμερικανικού Συμβουλίου Τροφίμων και Διατροφής το 1945, που έλεγε ότι οι άνθρωποι χρειάζονται περίπου 2,5 λίτρα νερό την ημέρα ή περίπου οκτώ φλιτζάνια .
Αυτό που οι άνθρωποι συχνά αδυνατούν να θυμηθούν από αυτήν την αναφορά, αλλά και από άλλα έγγραφα με συστάσεις για την κατανάλωση νερού, είναι ότι το νερό μπορεί να προέρχεται από τρόφιμα και άλλα ποτά. Το νερό στον καφέ μας και η υγρασία στα φρούτα και τα λαχανικά μας μετράει σαν νερό που ενυδατώνει το σώμα μας.
Όταν γυμναζόμαστε ή όταν είμαστε υπερθερμασμένοι, το σώμα μας έχει μηχανισμό που μας λέει πότε χρειαζόμαστε περισσότερο νερό και πότε έχουμε ξεδιψάσει.
6. Η ικανότητα να διπλώνει κάποιος τη γλώσσα του είναι γενετικό χαρακτηριστικό
Ο μύθος ότι η ικανότητα να διπλώνει κανείς τη γλώσσα του είναι γενετικό χαρακτηριστικό, ξεκίνησε το 1940, μετά τη δημοσίευση μιας εργασίας του γενετιστή Alfred Sturtevant.
Ωστόσο το 1952 ο Philip Matlock διέψευσε αυτά τα ευρήματα δείχνοντας ότι 7 από 33 πανομοιότυπα δίδυμα δεν μοιράζονταν αυτή την ικανότητα του αδερφού τους. Εάν η ικανότητα να διπλώνει τη γλώσσα ήταν γενετικό χαρακτηριστικό, τα πανομοιότυπα δίδυμα θα το μοιράζονταν.
Ο Sturtevant αναγνώρισε τα νέα ευρήματα και παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος. Ωστόσο το αρχικό συμπέρασμα εξακολουθεί να εμφανίζεται στα σχολικά βιβλία και τις τάξεις των φυσικών επιστημών μέχρι σήμερα.
7. Τα νύχια και τα μαλλιά συνεχίζουν να μεγαλώνουν μετά τον θάνατο
Κάθε είδους μεταθανάτια ανάπτυξη είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. Τα νύχια και τα μαλλιά δεν μεγαλώνουν. Αντίθετα, το δέρμα γύρω τους υποχωρεί καθώς αφυδατώνεται, με αποτέλεσμα να φαίνονται μακρύτερα.
Για να αναπτυχθούν νύχια ή τρίχες στο ανθρώπινο σώμα, πρέπει να παράγονται νέα κύτταρα. Για να συμβεί αυτό, το σώμα πρέπει να κάψει γλυκόζη, η οποία απαιτεί την καύση οξυγόνου. Αυτή η διαδικασία δεν συμβαίνει στον αποθανόντα.
8. Αφού φάμε θα πρέπει να περιμένουμε μια ώρα για να κολυμπήσουμε
Στην πραγματικότητα είναι πολύ καλό να κολυμπάμε μετά από ένα γεύμα. Ο φόβος ότι ένας κολυμβητής θα πάθει κράμπες, γιατί το σώμα του χρησιμοποιεί ενέργεια για να αφομοιώσει την τροφή και ανακατευθύνει αυτήν την ενέργεια στην άσκηση, δεν έχει επιστημονική βάση.
Ο μύθος πιθανώς προέρχεται από μια προειδοποίηση ενάντια στο κολύμπι μετά το φαγητό, σε εγχειρίδιο του Σώματος Προσκόπων, που είχε εκδοθεί στις αρχές του 20ου αιώνα.
9. Το μεγαλύτερο μέρος της θερμότητας από το σώμα μας χάνεται μέσω του κεφαλιού
Το ότι το μεγαλύτερο μέρος της θερμότητας του σώματος χάνεται μέσω του κεφαλιού είναι ένας μύθος, ο οποίος προέρχεται από ένα εγχειρίδιο του αμερικανικού στρατού. Στρατιωτικοί ερευνητές διεξήγαγαν πειράματα τη δεκαετία του 1950, υποβάλλοντας στρατιώτες σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Σε αυτά τα πειράματα οι στρατιώτες ήταν καλυμμένοι παντού εκτός από τα κεφάλια τους και η θερμότητα βρέθηκε να διαφεύγει από εκεί που ήταν ακάλυπτοι.
Το 2006 επιστήμονες διεξήγαγαν νέα έρευνα για το θέμα, δοκιμάζοντας να βάλουν άτομα σε κρύο νερό με και χωρίς ρούχα, άλλοτε με το κεφάλι έξω από το νερό και άλλοτε με το κεφάλι βυθισμένο. Η έρευνα απέδειξε ότι καθώς το ανθρώπινο κεφάλι αντιπροσωπεύει περίπου το 7% της επιφάνειας του σώματος, αναλογικά ένα άτομο χάνει το 7% έως 10% της θερμότητας του σώματός του μέσω του κεφαλιού του.
10. Τα δακτυλικά αποτυπώματα είναι μοναδικά
Οι αστυνομικές ταινίες και τα μυθιστορήματα μας έμαθαν ότι «κανένα δαχτυλικό αποτύπωμα δεν είναι όμοιο με ένα άλλο».
Όμως η θεωρία της απόλυτης μοναδικότητας δεν είναι αποτέλεσμα επιστημονικής μελέτης. Υποστηρίχθηκε από αστυνομικούς και επαναλήφθηκε στις δικαστικές αίθουσες από εισαγγελείς, τα πρώτα χρόνια της χρήσης των δακτυλικών αποτυπωμάτων ως στοιχείο αναγνώρισης.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία επιστημονική έρευνα που να υποστηρίζει τη θεωρία της μοναδικότητας των δακτυλικών αποτυπωμάτων. Όταν συγκρίνουμε ένα αρχείο αποτυπωμάτων με αποτυπώματα από τη σκηνή ενός εγκλήματος, μπορούμε μόνο να εντοπίσουμε ομοιότητες και στη συνέχεια να διατυπώσουμε πιθανότητες αντιστοίχισης.
11. Το κρύο μπορεί να προκαλέσει κρυολόγημα
Ένα κρυολόγημα μεταδίδεται όταν φτερνιζόμαστε ή όταν φυσάμε ή σκουπίζουμε το στόμα ή τη μύτη μας και μεταφέρουμε τον ιό σε κάποιον άλλο. Η εξωτερική θερμοκρασία δεν κάνει τους ιούς που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα πιο ισχυρούς, ούτε επηρεάζει τη δύναμη του ανοσοποιητικού συστήματος.
Ωστόσο, ο ψυχρός καιρός κάνει τους ανθρώπους να παραμένουν σε εσωτερικούς χώρους, όπου ο αερισμός είναι περιορισμένος και η εγγύτητα με μολυσμένα άτομα είναι αυξημένη, γι’ αυτό τα κρυολογήματα είναι πιο συνηθισμένα τους κρύους μήνες.
12. Η ζάχαρη κάνει τα παιδιά υπερκινητικά
Μπορεί να φαίνεται δύσκολο να το πιστέψουμε, καθώς το ακούμε πολύ συχνά, η επιστημονική έρευνα όμως υποστηρίζει ότι η ζάχαρη δεν προκαλεί υπερκινητικότητα στα παιδιά.
Η ιδέα ότι τα παιδιά γίνονται υπερκινητικά από τη ζάχαρη προέρχεται κυρίως από τις συνθήκες στις οποίες τα παρατηρούν οι γονείς. Συνήθως, όταν υπάρχει η ευκαιρία να φάνε πολλή ζάχαρη, τα παιδιά βρίσκονται σε κάποιον ειδικό χώρο ή σε συγκεκριμένη κατάσταση π.χ. σε ένα πάρτι, σε παιδική χαρά, παρέα με φίλους τους κλπ.
Σε έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν το 1994 στο Journal of Abnormal Child Psychology, γονείς που πίστευαν ότι τα παιδιά τους είχαν μόλις καταναλώσει ζάχαρη είπαν ότι η συμπεριφορά τους ήταν υπερκινητική, ακόμη και όταν τα παιδιά τους δεν είχαν λάβει καθόλου ζάχαρη. Μεταγενέστερες μελέτες διαπίστωσαν ότι η ζάχαρη δεν επηρεάζει τη συμπεριφορά ή τη γνωστική απόδοση των παιδιών.