Την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου αναμφίβολα η σημαντικότερη πρόταση εξόδου ήταν η συνάντηση στο Ocean Club. Ο λόγος ήταν το live της μπάντας «Άγρια Ρόδα», το δεύτερο κατά σειρά φέτος τον χειμώνα κι εγώ ανυπομονούσα να δω το αποτέλεσμα επί σκηνής.
Από ένα live ζητάς πολύ συγκεκριμένα πράγματα αρχικά. Σωστό ήχο, σκηνική παρουσία, πάθος, ένταση, ρυθμό, πρόγραμμα που να είναι στημένο έτσι ώστε να υπάρχει κορύφωση και ένταση. Οι φωνές και το δεμένο παίξιμο σε μια μπάντα είναι επίσης ποθούμενο.
Ξεκινώντας το πρόγραμμα η αίσθηση ήταν πως εδώ κάτι γίνεται κι όσο περνούσε η ώρα τόσο ξεδιπλώνονταν μπροστά στο κοινό μια μπάντα που έχει δουλέψει πολύ με τα τραγούδια, δίνοντας τους ακόμα πιο ροκ ύφος, απ’ όσο είχαν από τους ίδιους τους δημιουργούς τους.
Ίσως είναι η πρώτη φορά που παρακολούθησα live μια μπάντα τοπική-και όχι μόνο- να ξεπερνά τον… ελληνικό συναυλιακό εφιάλτη που θέλει τη φωνή να είναι στα ύψη και τα όργανα ν’ ακούγονται πίσω θαμμένα.
Τύμπανα, μπάσο, πλήκτρα, ακουστική κιθάρα, ακάματοι εργάτες, έφτιαχναν έναν εξαίσιο ρυθμικό καμβά, γεμάτο και απλωμένο με ακρίβεια, όπου πάνω «ζωγράφιζαν» η ηλεκτρική κιθάρα και οι φωνές.
Αν και κάποιες δυσκολίες υπήρξαν στον ήχο, ένας καμένος ενισχυτής στα μισά της συναυλίας είναι σίγουρα πρόβλημα, με τον ηχολήπτη Μανόλη Παντελιά να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να ξεπεραστούν τα όποια ζητήματα, αυτό δεν εμπόδισε την μπάντα να ξεσηκώσει το κοινό με τις επιλογές των τραγουδιών ελληνικό ροκ και ξένο, αλλά και πιο ηλεκτρικό έντεχνο προς το τέλος.
Γνώμη μου πώς ασχέτως του είδους που κατατάσσονται τα τραγούδια η σκηνή, το live είναι ικανό ν’ αλλάξει τα πάντα και να δημιουργήσει νέα δεδομένα ακόμα και στο πιο γνωστό και χιλιοακουσμένο τραγούδι.
Παλιά και νέα άσματα λοιπόν από Μπλε και Πυξ Λαξ έως Διάφανα Κρίνα, Παύλο Σιδηρόπουλο και Σωκράτη Μάλαμα, μέχρι Amy Winehouse και REM έως τους U2 τον Rory Gallagher και τους Guns’n’Roses άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, τόσο από ενορχηστρωτική άποψη όσο και από άποψη εκτέλεσης.
Η Ελένη Κοντοπίδη διαθέτει φωνή ευέλικτη, με ταυτότητα, δυνατή και με εξαιρετική σκηνική παρουσία, ο Νικόλας Λιασκόνης στιβαρή φωνή χωρίς ακροβασίες, πάντα εντός του κλίματος που απαιτεί το τραγούδι, ο Δημήτρης Ξενάκης στο μπάσο γέμισε εξαιρετικά δένοντας τον ήχο, όπου μαζί με τα αριστοτεχνικά-πραγματικά- τύμπανα του Κωσταντίνου Πρεβενιού “έχτιζαν” την ραχοκοκαλιά της μπάντας.
Σημαντικός και ο φωτισμός της σκηνής, δια χειρός Δημήτρη Τσακωνιάτη.
O Γιώργος Βελέντζας η ήρεμη δύναμη στα πλήκτρα, συγκεκριμένος και με διακριτικά «περάσματα» έδινε τον όγκο που απαιτούνταν κάθε φορά, ενώ εκείνο που δεν περίμενα είναι πως ο Γιώργος Μαρούλης δεν είναι απλά η απόλυτη ηλεκτρική κιθάρα που γάζωνε κυριολεκτικά με τα solo της, αλλά και η φωνή που απέδωσε εξαιρετικά το Empty Rooms του Gary Moore.
Εν κατακλείδι ας πω κάτι περισσότερο από το “η μπάντα τα σπάει!” για να κλείσω. Τα «Άγρια Ρόδα» είναι μια μπάντα με προδιαγραφές διαφορετικές απ’ αυτές που περιμένει να δει κανείς σε μια τοπική μπάντα και αυτό προκύπτει εκ του αποτελέσματος. Δεμένη, σε αρμονική συνύπαρξη, με ταλαντούχους μουσικούς και τραγουδιστές, εργάζεται δίνοντας τον καλύτερο της εαυτό επί σκηνής, σε επαγγελματικό επίπεδο.
Γιατί αυτό είναι οι μπάντες…μια παρέα που τους ενώνει η αγάπη για τη μουσική και το μοιράζεται μ’ όλους εκείνους που νιώθουν την ίδια αγάπη.
Ας το θυμόμαστε όταν βρισκόμαστε σ’ ένα συναυλιακό χώρο.
Πότε είναι το επόμενο live είπαμε;
Τα «Άγρια Ρόδα» είναι οι:
-Γιώργος Βελέντζας: Πλήκτρα
-Ελένη Κοντοπίδη: Φωνή
-Νικόλας Λιασκόνης: Φωνή-Ακουστική κιθάρα
-Γιώργος Μαρούλης: Ηλεκτρική κιθάρα
-Δημήτρης Ξενάκης: Μπάσο
-Κωνσταντίνος Πρεβενιός: Τύμπανα
Trivia
Ο Γιώργος Μαρούλης είναι μέλος των Cellar Stone θα συνοδεύσουν τους UFO στην αποχαιρετιστήρια ευρωπαϊκή περιοδεία τους, που θα ξεκινήσει το καλοκαίρι του 2022 και θα καταλήξει στην Αθήνα στις 29 Οκτωβρίου. Επίσης είναι μέλος του heavy metal συγκροτήματος Diviner και των 4Bitten (σίγουρη πως ξεχνάω ακόμα κάποια μπάντα)
Ο Γιώργος Βελέντζας ήταν μέλος των Spitfire (αρχική σύνθεση) ενός από τα πιο δημοφιλή και ιστορικά ελληνικά συγκροτήματα στο χώρο της hard rock / heavy metal μουσικής. Ο πρώτος τους δίσκος “First Attack” αποτέλεσε σημείο αναφοράς, γράφοντας Ιστορία, και ήταν ο πρώτος δίσκος ελληνικού συγκροτήματος που πήρε εξαιρετικές κριτικές στο εξωτερικό.