Στην εργασιακή δυστοπία των ναυπηγείων του Περάματος, η χρόνια απαγόρευση της σωματικής επαφής έχει μετατρέψει τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις σε απόκοσμες προσομοιώσεις ενός καταπνιγμένου αισθησιασμού που υπερβαίνει τα ετεροκανονικά στερεότυπα της επιθυμίας.
Κάτω από την υπόνοια της ύπαρξης ενός πανταχού παρόντος, αλλά αόρατου ελεγκτικού μηχανισμού, ακολουθείται η αφήγηση του Γιώργου, του παλαιότερου εργάτη και υπεύθυνου στο ναυπηγείο, σκιαγραφώντας τις ανθρώπινες σχέσεις όπως αυτές διαμορφώνονται σε μία οργουελιανή καθημερινότητα όπου το οπτικό υποτάσσει το συγκινησιακό.
Ο Γιώργος, μία φορά το μήνα, κάνει τη διαδρομή από το Πέραμα, απέναντι στη Σαλαμίνα. Ο ίδιος, όπως και οι νέοι εργάτες, κοιτάζουν μία στο βουνό του Περάματος, μία απέναντι, χωρίς να ξέρουν τι να περιμένουν ή τι θα πρέπει να κάνουν.
Στον Θρόνο του Ξέρξη. Σε μία από τις κορυφές του όρους Αιγάλεω που εντάσσονται στον Δήμο Περάματος, ο οποίος στην αρχαιότητα ονομαζόταν Αμφιάλη, θεωρείται πως βρισκόταν η θέση από την οποία ο Ξέρξης παρακολούθησε τη συντριβή του στόλου των Περσών στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, το 480 π.Χ. Η κορυφή αυτή αποκαλείται από τους κατοίκους της περιοχής «Θρόνος του Ξέρξη». Σαν να βρίσκεται στην ίδια θέση, η Καλογηροπούλου παρακολουθεί από απόσταση τους ήρωές της. Tους τοποθετεί «στον θρόνο» που ορίζει ο μικρόκοσμος του καθενός -είτε αυτός είναι μια βαριά αυτοματοποιημένη μηχανή ή μια μεταλική σκαλωσιά- όλοι τους έγκλειστοι και παρατηρητές ενός δυστοπικού σύμπαντος και μιας ζοφερής τελετουργίας που καταστέλλει την ανθρώπινη επιθυμία.
Στην ταινία της, η Καλογηροπούλου επιλέγει να μιλήσει για το ανθρώπινο σώμα, την ομορφιά, το μάταιο της εργασίας, τις συνθήκες μιας παρανοϊκής παρακολούθησης, αλλά και ταυτόχρονα για το αίμα και τον αποχωρισμό, το φύλο, τη σεξουαλική επιθυμία και τα όριά της.
Ο ρόλος του Γιώργου Mαζωνάκη εμφανίζεται αντίστοιχα αινιγματικός και αυτοβιογραφικός. Αινιγματικός, ως προς το αν είναι άνθρωπος ή μηχανή; Από πού προέρχεται και γιατί μπορεί τελικά να σπάσει έναν τόσο βαθιά ριζωμένο κανόνα καταστολής; Τι είδους είναι ο ερωτισμός που αποπνέει; Αυτοβιογραφικός, καθώς ο Έλληνας ερμηνευτής επιστρέφει στο Πέραμα και στον τόπο εργασίας του πατέρα του.
Η πρώτη εκδοχή της ταινίας της Καλογηροπούλου είχε τον τίτλο «Ανήκω σε μένα» και ήταν μια ανάθεση του φεστιβάλ “You and AI: Through the Algorithmic Lens” που πραγματοποίησε η ΣΤΕΓΗ του Ιδρύματος Ωνάση στο Πεδίον του Άρεως (24.06-25.07.21) για τον αλγόριθμο και την ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ, τη δημιουργικότητα και την ηθική, σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Αφροδίτης Παναγιωτάκου, Διευθύντριας Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση. Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στα Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ στο Πέραμα, τον Ιούνιο του 2021.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Με τους: Γιώργο Μαζωνάκη, Άντζελα Μπρούσκου, Μυρτώ Κοντονή, Ξένια Ντάνια, Λορένζο Σαρζάν, Kevin Zans Ansong, Jordan Genidogan, Βασίλη Κουτσογιάννη
Σκηνοθεσία: Εύη Καλογηροπούλου
Σενάριο: Γιώργος Τελτζίδης
Παραγωγός: Αμάντα Λιβανού
Διευθυντής Φωτογραφίας: Έβαν Μαραγκουδάκης
Μοντάζ: Γιώργος Ζαφείρης
Μουσική: Kid Moxie
Σκηνικά: Εβελίνα Δαρζέντα, Άννα Ζώτου
Ήχος: Δημήτρης Δεμοιράκος, Λέανδρος Ντούνης
Κοστούμια: Γεωργία Μπούρα
Μακιγιάζ: Μαρία Βεζυράκη
Εκτέλεση Παραγωγής: Neda Film
Μια παραγωγή του Onassis Culture
