ΣΧΟΛΕΙΟ

Οι φίλοι είναι οι άνθρωποι που επιλέγουμε να είμαστε μαζί. Και είναι από τα σημαντικότερα πρόσωπα στη ζωή μας.
Μπορεί η Νάντια να γίνει φίλη με την Ελευθερία;

«Η διδασκαλία της μουσικής ως μιας πρωτίστως αισθητικής εμπειρίας θα υπενθύμιζε ότι μπορούμε να τραγουδήσουμε το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ χωρίς να είμαστε καθολικοί χριστιανοί, τη Υπερμάχω χωρίς να είμαστε ορθόδοξοι, να ακούσουμε έναν μουεζίνη χωρίς να είμαστε μουσουλμάνοι, να δοκιμάσουμε την αφρικανική πολυρρυθμία χωρίς να είμαστε Αφρικανοί, και να χορέψουμε το Σήμερα γάμος γίνεται χωρίς να παντρεύεται κανείς».
Λίγες μέρες μετά τις δύο πολύπαθες σχολικές γιορτές (28η Οκτωβρίου, 17η Νοεμβρίου), ο Πάρις Κωνσταντινίδης σημειώνει στο περιθώριο της σχολικής διδασκαλίας της Μουσικής περιπτώσεις λογοκρισίας και αυτολογοκρισίας, αναλύοντας τα κίνητρά τους και ανιχνεύοντας τον κοινό τους παρονομαστή.

Σκηνές που θυμίζουν κάποιο απομονωμένο χωριό της Αφρικής ή της Ασίας εκτυλίσσονται καθημερινά σε απόσταση 7 χιλιομέτρων από την 3η μεγαλύτερη πόλη της χώρας.

Τί μπορεί αλήθεια να σκέφτονται δυο μικροί μαθητές όταν πλησιάζει η “ενημέρωση γονέων”; Τι μπορεί κάποια να τα κάνει πιο άτακτα ή ζαβολιάρικα από άλλα και γιατί οι εκπαιδευτικοί είναι εξαιρετικά σημαντικά πρόσωπα για γονείς και παιδιά; Ο Γιώργος κι η Μαρίνα κάνουν μια συζήτηση όπως μόνο τα μικρά παιδιά μπορούν….

H έναρξη των σχολείων σηματοδοτεί και την ανάγκη των μαθητών να σκεφτούν και να αποφασίσουν τον κλάδο που θα επιλέξουν για τις σπουδές τους και το μέλλον τους. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο στην διαδρομή για την απόφασή τους.

“Την αποκαλούσε πελεκάνο, γυαλάκια, ανώμαλη, χοντρέλα, πόρνη… Δεν το πίστευα αυτό που άκουγα. Αποφάσισα χωρίς δεύτερη σκέψη να πάω στη διευθύντρια το σχολείου, δε γινόταν να αφήσω έτσι την κατάσταση”.