Ξυπνάς Σάββατο πρωί και ρίχνεις μια ματιά στο timeline σου και μεταξύ πολλών άλλων, διαβάζεις την ανάρτηση ενός κτηνιάτρου στην Τήνο, που πρόσφατα εγκατέστησε στο κτηνιατρείο του ακτινολογικό μηχάνημα.
Σκέφτεσαι πόσο τυχερά είναι τα κατοικίδια του νησιού και οι άνθρωποι που τα έχουν, καθώς δεν θα χρειάζεται να μετακινηθούν σε γειτονικά νησιά, αν χρειαστεί να αντιμετωπίσουν κάποιο θέμα με το κατοικίδιό τους.
Τί γίνεται όμως όταν το τηλέφωνο του κτηνιάτρου χτυπά και ο υποψήφιος ασθενής δεν είναι ζώο, αλλά άνθρωπος;
Η απάντηση στο κείμενο που ακολουθεί:
«Ενημερώστε τον αξιότιμο πρωθυπουργό μας ότι στην Τήνο, που διατηρεί εξοχικό, ο σκύλος του μπορεί να βγάλει ακτινογραφία αν χρειαστεί, ενώ οι Τηνιακοί πολίτες θα πρέπει να ταξιδεύουν Μύκονο ή Σύρο.
Τα πρωινά χάδια στον γιό μου φέρνουν αυτές τις στιγμές ευτυχίας και ταυτόχρονα έπρεπε να κρύψω τη στεναχώρια μου, αφού μόλις πριν λίγα λεπτά, ένας πολίτης της Τήνου με ρωτούσε στο κινητό μου αν μπορούσα να τον εξυπηρετήσω με ακτινογραφία για θέμα υγείας του, στην κτηνιατρική κλινική που διατηρώ στο νησί.
Οι Τηνιακοί φίλοι μου έλεγαν ‘γιατρέ τώρα που έβαλες ακτινολογικό, θα σου έρχονται και άνθρωποι …χαχα ‘. Δίκιο είχαν οι φίλοι μου αλλά θα ήθελα να ήταν δίπλα μου να δουν πως αυτό το ‘χαχα’ σου γίνεται βάρος, όταν ο συνάθρωπός σου αναζητά την υγειά του στον κτηνίατρο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που χαλάει το ακτινολογικό του κέντρου υγείας Τήνου και ένα μήνα είναι σβηστό. Σε περίοδο πανδημίας που μια ακτινογραφία θώρακα θα δείξει βλάβη στους πνεύμονες ή όχι και θα καθορίσει και το θεραπευτικό πλάνο (μένεις σπίτι , ή μένεις στο κέντρο ή πας Σύρο για ΜΑΦ ή Αθήνα για ΜΕΘ), το ακτινολογικό δε δουλεύει.
Όταν εγκατέστησα το ακτινολογικό στην Τήνο μου ήταν σαφές ότι η απόσβεση δύσκολα θα γίνει αφού η αγορά είναι πολύ μικρή, πόσο μάλλον να αφήσει και χρήματα. Ήμουν όμως πολύ χαρούμενος, σα να μου έφερε ο Άγιος Βασίλης το τέλειο δώρο. Αφενός θα εξυπηρετούσα τους ασθενείς μου, κυρίως σκύλους και γάτες, αφετέρου το νησί θα αποκτούσε αυτονομία και αυτό το τελευταίο με έφτιαχνε. Ανακούφιση για όλους, ιδιοκτήτες, ζώα , κτηνίατρο. Αυτό που για πιο μεγάλα αστικά και οικονομικά κέντρα είναι αυτονόητο (βγαίνεις από την πόρτα σου και πας το σκύλο σου στη γωνία για ακτινογραφία) στα μικρότερα νησιά είναι πολυτέλεια. Είναι περιπέτεια να ταξιδέψεις το ζώο σου , πολλές φορές και να διανυκτερέυσεις, για μία ακτινογραφία. Το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους σε πολλά μέρη.
Το καλοκαίρι χρειάστηκα στην Τήνο ασθενοφόρο για έναν άνθρωπο και μου είπαν ότι ‘ένα έχουμε’ και δεν ξέρουν που να το στείλουν. Μετά πανηγυρίσαμε ένα καινούργιο που παρέλαβε το κέντρο υγείας αλλά επί της ουσίας το νησί είναι τόσο μεγάλο και ο κόσμος τόσο πολύς το καλοκαίρι που θα έπρεπε να είναι 3 αξιόπιστα με τους φτωχούς μου κτηνιατρικούς υπολογισμούς.
Αρνήθηκα με πολύ λύπη να εξυπηρετήσω τον κύριο για λόγους που του εξήγησα.
Για τα πανηγύρια καλοί είμαστε. Την υπευθυνότητα ψάχνουμε».
Διαβάζεις κι αναρωτιέσαι για ποια «Ελλάδα 2.0» γίνεται λόγος και για ποια εξέλιξη, για ποιους «πρωταγωνιστές των εξελίξεων» και τί ακριβώς εννοούν, όταν εν καιρώ πανδημίας το ακτινολογικό μηχάνημα του ΚΥ Τήνου είναι εκτός λειτουργίας και υπάρχει ανάγκη ακτινογραφίας.
Η υποστελέχωση, τα μηχανήματα που μια λειτουργούν και πέντε όχι, ασθενοφόρα που θέλουν αντικατάσταση, εξοπλισμός που δεν υπάρχει είναι τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πολίτης, κυρίως στις απομακρυσμένες από το κέντρο περιοχές και στα νησιά όταν πρόκειται για την υγεία του. Η ανάγκη τα ΚΥ στα νησιά να γίνουν κανονικά νοσοκομεία δεν είναι απλώς απαραίτητη, αλλά επιβεβλημένη.
Ίσως πολλοί να σκεφτούν «μα δεν υπάρχει ένα ιδιωτικό κέντρο να απευθυνθεί ο πολίτης;»
Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει, όμως δεν υπάρχει η επιλογή και πολύ περισσότερο μπορεί να μην υπάρχει η οικονομική δυνατότητα. Η δωρεάν πρόσβαση στην Υγεία εξ άλλου δεν αποτελεί πολυτέλεια, αλλά είναι αυτονόητο δικαίωμα στο πλαίσιο του κοινωνικού κράτους, που όσο περνούν τα χρόνια μοιάζει να γυρίζει πίσω σε άλλες εποχές, ενώ αναφερόμαστε σ αυτό σαν να αποτελεί μουσειακό «κομμάτι». Συνήθως μένει στο πλαίσιο των προεκλογικών προγραμμάτων των κομμάτων, ως επίκεντρο, για να μεταφερθεί μετά την ανάληψη εξουσίας στο περιθώριο με το διακριτικό «κάνουμε ό,τι μπορούμε»
Κάτι που φαίνεται να λησμονούμε σ’ αυτή τη χώρα, ως πολίτες, είναι πως φορολογούμαστε άμεσα και έμμεσα προκειμένου το κράτος να έχει έσοδα. Κρατήσεις γίνονται και υπέρ των ασφαλιστικών μας ταμείων προκειμένου να υπάρχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και αργότερα, σύνταξη. Ουσιαστικά δεν μας χαρίζεται κάτι λοιπόν, όπως εμμέσως πλην σαφώς αφήνεται να εννοηθεί από διάφορα επίσημα χείλη, όταν το θέμα μπαίνει επί τάπητος.
Το υπάρχον προσωπικό στα νοσοκομεία ξεπερνά τον εαυτό του προκειμένου να εξυπηρετήσει. Όμως δεν διαθέτει ακτίνες Χ για να κάνει το ίδιο τις ακτινογραφίες, όταν δεν λειτουργεί το μηχάνημα. Κρίμα, γιατί πολύ θα βόλευε όσους θεωρούν πως έχουμε αγγίξει την τελειότητα και απλώς παραπονιόμαστε για επουσιώδεις λεπτομέρειες.