Για μήνες, ακόμη και χρόνια, το βλέπω να έρχεται , και όμως η πραγματικότητα της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου εξακολουθεί να είναι σοκ. Πώς μπορεί οι άνθρωποι να είχαν συνταγματικό δικαίωμα για σχεδόν μισό αιώνα, και τώρα όχι περισσότερο; Πώς μπορεί να μην έχει σημασία το γεγονός ότι οι Αμερικανοί έδειχναν με συνέπεια ότι δεν ήθελαν να συμβεί αυτό, και ακόμη κι έτσι αυτό συνέβη;
Η απάντηση του Δικαστηρίου είναι ότι το Roe είναι διαφορετικό. Το Roe , προτείνει το Δικαστήριο, ήταν μοναδικά, κατάφωρα λάθος από την αρχή – μια κακώς αιτιολογημένη απόφαση που επικρίθηκε ακόμη και από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές των δικαιωμάτων των αμβλώσεων, συμπεριλαμβανομένης της αείμνηστης δικαστίνας Ruth Bader Ginsburg. Η πλειοψηφία προτείνει ότι η καλύτερη σύγκριση με το Roe (και το Planned Parenthood v. Casey , την απόφαση που έσωσε τα δικαιώματα των αμβλώσεων το 1992) είναι η Plessy κατά Ferguson , η απόφαση του 19ου αιώνα που έκρινε ότι ο φυλετικός διαχωρισμός είναι συνταγματικός.
Αν αυτή η απόφαση σηματοδοτεί κάτι μεγαλύτερο από τις άμεσες συνέπειές της, είναι το εξής: Κανείς δεν πρέπει να συνηθίσει τα δικαιώματά του. Η πρόβλεψη με βεβαιότητα ποιες, αν υπάρχουν, θα πάνε ή πότε, είναι αδύνατο. Αλλά η Dobbs v. Jackson Women’s Health Organization είναι μια έντονη υπενθύμιση ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Τα δικαιώματα μπορεί να εξαφανιστούν. Η πλειοψηφία θέλει να σκεφτόμαστε διαφορετικά. Μας λένε ότι το δικαίωμα στην άμβλωση είναι σε αντίθεση με άλλα δικαιώματα ιδιωτικής ζωής, όπως το δικαίωμα να παντρευτείτε όποιον επιθυμείτε ή να χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε αντισύλληψη επιλέγετε. Η άμβλωση, κατά την άποψή τους, είναι διαφορετική από αυτές, γιατί βάζει τη ζωή κάποιου άλλου σε κίνδυνο. Και έτσι, αν πιστέψουμε τους συντηρητικούς δικαστές του Δικαστηρίου, αυτό είναι ένας απολογισμός για την άμβλωση και τίποτα περισσότερο.
Ακόμα κι αν αυτό ισχύει, η απόφαση του Δικαστηρίου είναι συγκλονιστική. Η υπογράμμιση ότι κανένα άλλο δικαίωμα δεν θα χαθεί —πειστικά ή όχι— υποδηλώνει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα εάν αυτό το δικαίωμα εξαφανιστεί με το πάτημα ενός στυλό. Η γνώμη της πλειοψηφίας ξοδεύει πολύ λίγο χρόνο για τη ζημιά που θα κάνει η αναστροφή του Roe .
Συχνά, όταν το Δικαστήριο εξετάζει εάν θα ανακαλέσει μια προηγούμενη απόφαση, οι δικαστές ρωτούν εάν κάποιος έχει βασιστεί στο status quo – και εάν η αναστάτωση θα καταστρέψει αυτούς τους ανθρώπους. Η πλειοψηφία στο Dobbs δεν λέει σχεδόν τίποτα για το είδος της αναστάτωσης που είναι πιθανό να επέλθει τώρα που ο Roe έχει φύγει – και αγνοεί την πιθανότητα ότι οι άνθρωποι έχουν σκεφτεί διαφορετικά για τις οικείες σχέσεις, τις αποφάσεις σταδιοδρομίας και ακόμη και το πώς να τα βγάλουν πέρα με βάση εν μέρει ιδέα ότι η άμβλωση είναι διαθέσιμη. Το Δικαστήριο τονίζει ότι δεν ενδιαφέρεται για την αντίδραση του κοινού στη γνώμη του — οι δικαστές πρέπει απλώς να κάνουν τη δουλειά τους και να ερμηνεύουν το νόμο. Οι δικαστές φαίνεται να αδιαφορούν για το αν αυτή η απόφαση χωρίζει τη χώρα στα δύο. Το λάθος είναι λάθος, δηλώνουν οι δικαστές. Τα υπόλοιπα δύσκολα εγγράφονται.
Αλλά αν το Δικαστήριο μπορεί τόσο ευγενικά να ανατρέψει το Roe – όταν το μόνο που άλλαξε είναι ότι οι συντηρητικοί είχαν επιτέλους τις ψήφους – θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν πρόκειται απλώς για άμβλωση.