Μαλένα και Κλεπετάν: Μια ασυνήθιστη ιστορία αγάπης, καλοσύνης και ενσυναίσθησης [video]

Υπάρχουν πολλές ιστορίες αγάπης που συγκινούν. Οι πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι που μέσα από δυσκολίες, ανυπέρβλητα εμπόδια, μίση, πάθη, μ’ έναν απόλυτα κινηματογραφικό τρόπο κάποιες φορές, άλλοτε σμίγουν και ζουν ευτυχισμένοι αφήνοντας πίσω κάθε κακή ανάμνηση, άλλοτε έχουν θλιβερό τέλος καθώς ο έρωτας τους είτε μένει ανεκπλήρωτος είτε τους χωρίζει ο θάνατος.

Σ’ αυτήν εδώ την ιστορία αγάπης όμως δεν πρωταγωνιστούν άνθρωποι, αλλά δυο άγρια πτηνά. Ανάμεσά τους υπάρχει ένας συμπρωταγωνιστής: ένας άνθρωπος που η φροντίδα, η αγάπη και η αφοσίωσή του έπαιξε σημαντικό ρόλο.

Η ιστορία μοιάζει με παραμύθι, αλλά δεν είναι.

Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία αγάπης δυο πελαργών σ’ ένα χωριό της Κροατίας που τυχαία διάβασα πριν 20 μέρες περίπου σε κάποιο παλιότερο ξένο δημοσίευμα, ψάχνοντας κάτι άλλο. Αναζήτησα περισσότερες πληροφορίες. Διαβάζοντας αναρωτήθηκα πόσα πράγματα αγνοούμε οι άνθρωποι για τα πλάσματα της φύσης γύρω μας, καθώς θεωρούμε πως κατέχουμε μόνο εμείς το πλεονέκτημα σε σχέση με τα υπόλοιπα είδη να νιώθουμε συναισθήματα, να σχεδιάζουμε, να σκεφτόμαστε, να δημιουργούμε κλπ. Ένιωσα πως είναι εξαιρετικά παράξενο ν’ αναζητούμε ζωή έξω απ’ τον πλανήτη μας, όταν δεν έχουμε κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή σ’ όλες της μορφές της πάνω στη Γη ή όταν αυτή η ομορφιά δεν μας αγγίζει.

Αυτή, λοιπόν, είναι η ιστορία του Κλεπετάν και της Μαλένα, δυο λευκών πελαργών σ’ ένα μικρό χωριό της Κροατίας. Η ιστορία αυτή δεν θα είχε υπάρξει, αν ένας άνθρωπος δεν είχε προσπαθήσει ν’ αναστήσει αυτό που κάποιο άλλο ανθρώπινο χέρι προσπάθησε να σκοτώσει.

Video screenshot

Malena και Stjepan

Το 1993 σ’ ένα μικρό χωριό της Κροατίας το Brodski Varos ζούσε ένας θυρωρός-αργότερα συνταξιοδοτήθηκε- ο Stjepan Vokic. Η ζωή του Stjepan άλλαξε εντελώς, όταν βρήκε στη λίμνη έναν πληγωμένο θηλυκό πελαργό. Η Malena, όπως την ονόμασε αργότερα, είχε πυροβοληθεί στο φτερό από κυνηγό και ευτυχώς επέζησε. Όχι όμως χωρίς προβλήματα. Το χτύπημα που δέχτηκε ήταν τόσο σοβαρό που της τσάκισε το φτερό, έτσι δεν μπόρεσε ποτέ ξανά να πετάξει.

Ο Stjepan την πήρε σπίτι του και ξεκίνησε να τη φροντίζει. Της έπιανε ψάρια για να την ταΐσει, της έφτιαξε μια χειμερινή φωλιά στην αποθήκη του για τον χειμώνα με θέρμανση, ενυδρείο, μια «αυτοσχέδια Αφρική», όπως την έλεγε ο Stjepan, αφού ο ίδιος δεν είχε την δυνατότητα να την πηγαίνει εκεί το χειμώνα μαζί με τα υπόλοιπα αποδημητικά πουλιά. Την άνοιξη η Malena μετακόμιζε στην ταράτσα του κτιρίου σε μια τεράστια φωλιά που της έφτιαξε.

Οι δυό τους, άνθρωπος και πελαργός, έγιναν αχώριστοι. Πήγαιναν μαζί βόλτες στη λίμνη και στο ποτάμι για ψάρεμα. «Ο πελαργός είναι όλη μου η ζωή», δήλωσε ο Stjepan στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Βλέπουμε ακόμη και τηλεόραση μαζί. Αν την είχα αφήσει στη λίμνη, οι αλεπούδες θα την είχαν κατασπαράξει. Αλλά της άλλαξα τη μοίρα, οπότε πλέον είμαι υπεύθυνος για τη ζωή της» είπε.

Τα χρόνια περνούσαν με την Malena να δέχεται τη φροντίδα του Stjepan μετακομίζοντας πότε στην αποθήκη του κτιρίου και πότε στην ταράτσα. Έκανε μπάνιο συχνά, αλλά επειδή ήταν μακριά από το το φυσικό της περιβάλλον ο άνθρωπος που την φρόντιζε σαν μέλος της οικογένειάς του, της έβρεχε συχνά τα πόδια για μην αφυδατώνονται.

Ο καιρός περνούσε. Είχαν συμπληρωθεί 10 χρόνια από τότε που ο Στεπάν βρήκε την Μαλένα χτυπημένη στη λίμνη. Αυτό που τον ανησυχούσε ήταν η μοναξιά που ένιωθε η Malena μακριά από άτομα του είδους της. Ένιωθε τη μελαγχολία της κι αυτό τον προβλημάτιζε.

Klepetan…

Ήταν 2003 πια, όταν συνέβη κάτι αναπάντεχο. Στον ανοιξιάτικο ουρανό, φάνηκε ένας αρσενικός πελαργός που πετούσε πάνω από το Μπρόντσκι Βάρος, το χωριό που βρισκόταν η τραυματισμένη Μαλένα. Ο πελαργός κατέβηκε και προσγειώθηκε δίπλα στη φωλιά της Μαλένα. Ο Stjepan παρακολούθησε τη Malena και τον επισκέπτη της να λυγίζουν το λαιμό τους προς τα πίσω ερωτοτροπώντας μεταξύ τους. Η Μαλένα είχε βρει το ταίρι της και ο Stjepan ευτυχισμένος ονόμασε τον αρσενικό πελαργό Klepetan, από τον ήχο που κάνει το ράμφος τους όταν το ανοιγοκλείνουν.

Φωτογραφία: miss7

Σύντομα η Μαλένα κλωσούσε αυγά, με τον Κλεπετάν να πετάει και να επιστρέφει με φαγητό. Η Μαλένα και ο Κλεπετάν μεγάλωσαν τρεις νεοσσούς την πρώτη χρονιά. Ο Κλεπετάν μάθαινε στα μικρά να πετάνε και ήταν πολύ στοργικός.

Το καλοκαίρι έφτανε στο τέλος του κι ο Klepetan έπρεπε να μεταναστεύσει σε πιο ζεστά μέρη, σε μια απόσταση 8.000 χιλιάδων μιλίων (12.800 χλμ. περίπου) μακριά, στη Ν. Αφρική. Όταν ο Klepetan έφυγε, ο Stjepan είπε ότι η Malena θρήνησε για 10 ημέρες.

Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θ’ ακολουθούσε.

Άνοιξη στην Κροατία

Ο βαρύς χειμώνας πέρασε και την επόμενη άνοιξη ο Κλεπετάν επέστρεψε πίσω στη Μαλένα. Διένυσε 8.000 χιλιόμετρα και ξαναγύρισε στη Μαλένα προς μεγάλη έκπληξη όλων. Άλλη μια οικογένεια γεννήθηκε απ’ τους δυο πελαργούς τη χρονιά εκείνη.

Κάθε χρόνο, για 19 χρόνια, ο Klepetan μετανάστευε στη Νότια Αφρική για χειμώνα και κάθε άνοιξη ο Stjepan και η Malena τον περίμεναν να επιστρέψει. Ο Κλεπετάν κάθε χρόνο πραγματοποιούσε συνολικά ένα ταξίδι 16 χιλιάδων μιλίων.

Η ιστορία της Μαλένα και του Κλεπετάν πέρασε τα σύνορα του μικρού χωριού, μαθεύτηκε σ’ όλη την Κροατία κι έπειτα σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι, όλη η χώρα κάθε άνοιξη περίμενε την επιστροφή του Κλεπετάν, παρακολουθώντας σε ζωντανή σύνδεση τη φωλιά της Μαλένα που περίμενε να τον υποδεχτεί.

Όλη η Κροατία περιμένει την άφιξη του Κλεπετάν..

Το 2018 ο Klepetan καθυστέρησε τρεις εβδομάδες την άφιξή του. Η τεράστια απόσταση που έπρεπε να διανύσει έκρυβε θανάσιμους κινδύνους, καθώς σ΄ αυτή τη διαδρομή σκοτώνονται 2 εκατομμύρια πουλιά κάθε χρόνο από τα όπλα των κυνηγών. Η σκέψη ότι ο Κλεπετάν μπορούσε να μην επιστρέψει, τρόμαξε τον Στιέπαν, ο οποίος φοβήθηκε ότι δύσκολα θα μπορούσε να αντέξει τη συναισθηματική πίεση.

Όταν ο Κλεπετάν έφτασε, εκατομμύρια άνθρωποι χάρηκαν με τον ερχομό του. Το 2019 ο Κλεπετάν δεν φάνηκε. Τότε όλοι πίστεψαν πως είχε πεθάνει στη διαδρομή. Όμως εκείνος επέστρεψε στη Μαλένα τον Απρίλιο του 2020 διαψεύδοντας τους πάντες.

Ένα καλοκαίρι ακόμα…

Το 2021, όταν ξεκίνησε ο καύσωνας του καλοκαιριού η Μαλένα σταμάτησε να τρώει. Για 11 μέρες έμεινε νηστική παρ’ όλες τις προσπάθειες του Στεπάν να την ταΐσει. Ήθελε ν’ ακολουθήσει τον Κλεπετάν, αλλά δεν μπορούσε, λέει ο Σπεπάν. Δεν ήθελε να φάει ούτε να πιει νερό. Η Μαλένα πέθανε ειρηνικά στις 7 Ιουλίου 2021 από γηρατεία αφήνοντας τον Κλεπετάν και τον Στεπάν απαρηγόρητους.

Ο θάνατος της Μαλένα σκόρπισε θλίψη σ’ όλη την Κροατία και όπου είχε γίνει γνωστή η ιστορία αγάπης. Πολλοί Κροάτες θρήνησαν τον θάνατό της όταν το νέο μαθεύτηκε. Κανείς όμως δεν το πήρε πιο σκληρά από τον Κλεπετάν, τον σύντροφό της.

«Έρχεται κάθε απόγευμα. Του λέω, «έφυγε τώρα, Κλέπω» είπε σε συνέντευξή του ο άνθρωπος που έσωσε κάποτε από βέβαιο θάνατο την Μαλένα “Την έθαψα στο αγαπημένο της μέρος όπου τον περίμενε πάντα» συμπληρώνει.

Με τους διαφορετικούς τρόπους τους, οι τρεις τους, ο Stjepan, η Malena και ο Klepetan, κατάφεραν να ευαισθητοποιήσουν σε εθνικό επίπεδο τον κόσμο για την προστασία των άγριων πτηνών, ώστε να τα προστατέψουν καλύτερα.

Για 19 χρόνια, από το 2003 που ο Κλεπετάν εμφανίστηκε και ζευγάρωσε για πρώτη φορά με τη Μαλένα, η Κροατία κι όλος ο κόσμος έζησε μια υπέροχη ιστορία αγάπης και ενσυναίσθησης. Η Μαλένα και ο Κλεπετάν άφησαν 60 απογόνους εμπλουτίζοντας την βιοποικιλότητα της περιοχής.

Ο Σπεπάν ήταν ο άνθρωπος που φρόντισε για 28 χρόνια ένα τραυματισμένο πουλί σώζοντάς του από βέβαιο θάνατο, όταν κάποιοι άλλοι συνάνθρωποί μας δεν σκέφτονται τι προκαλούν πυροβολώντας άγρια ζώα και πτηνά. Θέλησε μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα να γνωστοποιήσει την ιστορία προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο και να βρεθούν λύσεις ώστε τα αποδημητικά πουλιά να κινδυνεύουν λιγότερο.

Η ιστορία της Μαλένα και του Κλεπετάν έχει χαρακτηριστεί ως “η πιο ασυνήθιστη ιστορία αγάπης της Κροατίας”. Ο Κλεπετάν μέχρι και το 2023 επισκέπτονταν την αυλή του Στεπάν. Ίσως να έχει βρει καινούργιο ταίρι, όμως δεν φαίνεται να έχει ξεχάσει το Στεπάν και τη Μαλένα καθώς πολύ συχνά επισκέπτεται την αυλή του σπιτιού τριγυρίζοντας. Μαζί του αναπτερώνεται και η ελπίδα πως ο άνθρωπος δεν έχει ακόμη αποξενωθεί από τη φύση και πως μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο, να τον κάνει καλύτερο, όπως ο Στεπάν.

Διαβάζοντας την ιστορία της Μαλένα και του Κλεπετάν συνειδητοποίησα πως γνωρίζουμε πολλά για την άγρια φύση, αλλά τελικά όχι όλα. Κάτι μας διαφεύγει.

Σήμερα είθισται να γιορτάζουν οι ερωτευμένοι κι αυτή είναι μια ασυνήθιστη ιστορία αγάπης που οι πρωταγωνιστές έζησαν “μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος”. Μέχρι να συμβεί αυτή η φυσική κατάληξη κάποιος άνθρωπος πάτησε τη σκανδάλη τσακίζοντας το φτερό της Μαλένα και καθιστώντας την ανίκανη να πετάξει… ένας άλλος της έσωσε τη ζωή.

Υ.Γ

Ο Stjepan Vokic το 2017 έστειλε ανοιχτή επιστολή στον πρόεδρο του Λιβάνου γράφοντας “Σας παρακαλώ, μην τους αφήσετε να σκοτώσουν τον Κλεπέταν μου!” Η επιστολή αυτή είχε σκοπό την ευαισθητοποίηση ώστε να ληφθούν μέτρα προστασίας για τα αποδημητικά πουλιά που στη διαδρομή έβρισκαν τον θάνατο από κυνηγούς. Η επιστολή περιείχε μια πένα φτιαγμένη από ένα φτερό του Κλεπετάν που συνόδευε την επιστολή

Η επιστολή στο τέλος ανέφερε τα εξής:

Στη χώρα μου υπάρχει η πεποίθηση ότι οι πελαργοί φέρνουν παιδιά, ότι φέρνουν νέα ζωή. Αυτοί οι δύο πελαργοί είναι όλη μου η ζωή. Δεν χρειάζεται να πιστεύετε σε ιστορίες για μικρά παιδιά, αλλά μπορείτε να πιστέψετε στο γεγονός ότι στην Κροατία κάθε άνοιξη, μέσω κάμερας και ζωντανής μετάδοσης, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι περιμένουν την επιστροφή του Klepetan και ότι η στιγμή της επιστροφής του φέρνει ευτυχία και χαρά θυμίζοντας σε πολλούς τι σημαίνει αγάπη και τι σημαίνει να αγαπάς.

Η ιστορία του Klepetan μου είναι μια απόδειξη για όλους ότι η αγάπη απλά δεν γνωρίζει όρια. Δεν πιστεύω στα παραμύθια, αλλά πιστεύω στην καλοσύνη και πιστεύω ακόμα ότι η φύση θυμάται και επιστρέφει τα πάντα,. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, πιστεύω στην ανθρωπιά και την καλοσύνη σας και σας ευχαριστώ για την προσοχή σας σε αυτό το θέμα.

Με εκτίμηση,

Malena, Klepetan και Stjepan Vokić