Αν ρωτήσεις τους πολίτες στην Πάρο, στη Νάξο, στην Ρόδο και στην Κρήτη που αποφάσισαν να δράσουν και κινηματικά να αντιπαρατεθούν με την εξωφρενική επέκταση των επιχειρήσεων με τις ομπρέλες και τις ξαπλώστρες όλοι θα σου εξηγήσουν πως πρόκειται για ένα κίνημα για ελεύθερες παραλίες, για ελεύθερο αιγιαλό και για ελεύθερο δημόσιο χώρο. Αυτό το κίνημα που από το πουθενά ξεπετάχτηκε και μέσα σε λίγες μόλις ημέρες κατάφερε να φέρει τα πρώτα αποτελέσματα κινητοποιώντας εν υπνώσει αρχές και κρατικούς μηχανισμούς. Αυτό το κίνημα που σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ανάγκασε την τυφλή Δικαιοσύνη να ανοίξει τα μάτια της και να δει το όργιο των παρανομιών.
Αυτό το κίνημα που θορύβησε την κυβέρνηση και ανάγκασε τον υπουργό Οικονομικών να παραδεχτεί έστω και εκ των υστέρων ένα κραυγαλέο πρόβλημα και να υποσχεθεί «δε θα χαριστεί σε κανέναν» ενώ στις παραλίες κάποιων νησιών κάνουν κουμάντο οι μπράβοι και οι φουσκωτοί. Αυτό λοιπόν το από την κοινωνική βάση γεννημένο κίνημα για τις ελεύθερες παραλίες, αφού ορισμένοι είδαν πως δεν μπορούν να το ελέγξουν και να το πατρονάρουν φρόντισαν εσκεμμένα να του αλλάξουν όνομα και να το βαφτίσουν “κίνημα της πετσέτας”.
Και σε αυτή την αλλαγή ονομασίας και ουσίας δεν είναι τυχαίο ότι πρωτοστατούν τα κρατικά και τα συστημικά ΜΜΕ που φρόντισαν να αντικαταστήσουν την λέξη ελευθερία με μια πετσέτα με ότι αυτό μπορεί και για τους πλέον καλόπιστους να σημαίνει. Μόνο που η προσπάθειά τους αυτή είναι καταδικασμένη να πέσει στο κενό καθώς το συγκεκριμένο κίνημα τα αιτήματα του οποίου είναι καθολικώς αναγνωρίσιμα και διατρέχουν γεωγραφικά από άκρη εις άκρη την συνείδηση της πλειοψηφίας των πολιτών δεν θα αλλάξει ούτε όνομα ούτε στόχευση παρότι πολλοί ανησυχούν στο άκουσμα των λέξεων ελευθερία και δημόσιος χώρος.
Πηγή: rosa.gr/Πέτρος Κατσάκος