Σήμερα Τετάρτη (15/2), συζητείται στο Δ.Σ του λιμενικού ταμείου η έγκριση της προτεινόμενης λύσης 2 του Π.Ε.Α.Λ Νάξου (βλέπε φωτο) προκειμένου να γνωμοδοτήσει ξανά το Δημοτικό Συμβούλιο και να δοθεί για οριστική έγκριση από την Ε.Σ.Α.Λ (Επιτροπή Σχεδιασμού και Ανάπτυξης Λιμένων). Για όσους δεν γνωρίζουν, μέσω του Π.Ε.Α.Λ (Πλαίσιο Έργων Ανάπτυξης Λιμένων) κατασκευάζεται το νέο μεγάλο λιμάνι της Νάξου μέσα στη Χώρα, με προϋπολογισμό 21.540.000 Ευρώ. Δυστυχώς επιβεβαιώνεται ότι ποτέ δεν υπήρξε αληθινή πρόθεση για νέο επιβατικό και εμπορικό λιμάνι εκτός οικισμού όπως κατά καιρούς αφήνεται υποκριτικά να εννοηθεί τα τελευταία 15 χρόνια. Ακόμα και αν κάποτε “τα μυαλά αλλάξουν” θα είναι πλέον αργά για αποκατάσταση και θα είναι σχεδόν απίθανο να χρηματοδοτηθούμε ξανά για κατασκευή ενός κατάλληλου και αποτελεσματικού πολυχρηστικού λιμένα, εκτός οικισμού. Το φορτίο των λιμενικών χρήσεων θα το επωμίζεται διά παντός η ήδη κορεσμένη κυκλοφοριακά αλλά πλέον και ποιοτικά, Χώρα της Νάξου.
.
.
.
Δεκαπέντε χρόνια μετά την ακύρωση (από το Σ.Τ.Ε) του κομβικού λιμένα (επί δημαρχίας Κόκκοτα και μετέπειτα Μαράκη), η σημερινή δημοτική αρχή ανίκανη να ακολουθήσει και να κατανοήσει τόσο την εξέλιξη του σύγχρονου τουρισμού, όσο και τους λόγους ακύρωσης, επιθυμεί εκ νέου την δημιουργία ενός τεράστιου λιμένα με υπερδιπλάσια επέκταση του υφιστάμενου και νέο νότιο τμήμα τουριστικού καταφυγίου και πολυχρηστικού προβλήτα 160 μέτρων από τον μετεωρολογικό σταθμό έως τον λόφο του Αγίου Γεωργίου (Πορτοκάλι). Ουσιαστικά πνίγει την παραλιακή ακτογραμμή από το βόρειο έως το νότιο άκρο της πόλης:
– με επιπλέον και αισθητά μεγαλύτερο κυκλοφοριακό φορτίο σε ένα “ανίκανο” δίκτυο δρόμων που αδυνατεί να εξυπηρετήσει εδώ και πολλά χρόνια μικρότερες κυκλοφοριακές ανάγκες,
– με τις συνοδές κτιριακές εγκαταστάσεις και τις απαραίτητες υποδομές ανεφοδιασμού καυσίμων, κ.α,
– με νέους προβλήτες και συνολικές επεκτάσεις μπετόν και φερτών υλικών 16.820μ2,
– με υποχρεωτική 2η έξοδο διά της αμφιδρόμησης της παραλιακής οδού που συνιστά ιστορικό, εμπορικό και τουριστικό κέντρο (ενώ έχει μονοδρομηθεί το μεγαλύτερο τμήμα του περιφερειακού άξονα της πόλης)
– με την υποχρεωτική δημιουργία δρόμου εισόδου στο νέο νότιο λιμάνι, καταργώντας τον πεζόδρομο που ενώνει την παραλία με το καρνάγιο,
– με κανονικό ελλιμενισμό πλοίων επικίνδυνων-οχληρών φορτίων μέσα στην πόλη (στο βόρειο μέρος),
– με τρεις πρόσθετες λιμενικές χρήσεις (κρουαζιέρα, υδροπλάνα, επικίνδυνα φορτία),
– με εργοτάξιο 1000μ2 για 4 χρόνια στο νότιο τμήμα,
Καταδικάζει τη Χώρα της Νάξου σε κόμβο μεταφοράς αγαθών και ανθρώπων προς εξυπηρέτηση ολόκληρου του νησιού, για πάντα! Ο νέος της ρόλος στον τουρισμό θα αφορά την εξυπηρέτηση του επιβατικού και οχηματαγωγού φορτίου προς τους τουριστικούς προορισμούς του νησιού.
Ταυτόχρονα, εγκαταλείπει την ρηχή λεκάνη της πλαζ του Άη Γιώργη σε μια δεδομένη περιβαλλοντική ρύπανση από το νότιο λιμάνι, τα 234 σκάφη και το πλοίο πλαγιοδέτησης ενώ παράλληλα την θέτει σε μεγάλο ρίσκο ατυχήματος από ενδεχόμενες διαφυγές καυσίμων. Βάσει της περιβαλλοντικής μελέτης, αναμένεται η μεταφορά ιζημάτων (μπάζωμα) στο πρώτο μισό της πλαζ, από τον λόφο έως το ξενοδοχείο Αστέρια.
Η κοινωνία της Νάξου απέναντι στο επικίνδυνο όραμα της “λιμανοποίησης” της Χώρας, επιλέγει το όραμα της ποιότητας ζωής. Ποιότητα ζωής των κατοίκων σημαίνει ποιότητα ζωής των επισκεπτών. Ποιότητα ζωής σημαίνει ποιοτικός και βιώσιμος τουρισμός.
Η κοινωνία της Χώρας έναντι της υποβάθμισης της πόλης σε μεγάλο λιμάνι και κόμβο μεταφοράς, έναντι όλων των αστικών οχλήσεων που συνθέτουν το τουριστικό όραμα της δημοτικής αρχής, επιλέγει την προστασία του τουριστικού προϊόντος της Χώρας.
Η κοινωνία της Χώρας έναντι της λιμανίσιας αισθητικής, επιλέγει το όραμα της ανάπλασης του παραλιακού μετώπου σε μια μοναδική ριβιέρα πεζών χρήσεων, φυσικού κάλλους και ιστορικού περιεχομένου από την πορτάρα έως τη λαγκούνα, πού όμοια της δεν υπάρχει στις Κυκλάδες. Ανάπλαση οικονομικότερη, βιώσιμη περιβαλλοντικά και οικονομικά, φθηνότερη, ευκολότερη, γρηγορότερη. Ανάπλαση αποκατάστασης της τοπικής φυσιογνωμίας από την “αστικοποίηση Μενιδίου” και των δημόσιων κτιρίων που καταρρέουν.
Ανάπλαση που θα τοποθετήσει τη Χώρα της Νάξου στην τουριστική αγορά ως πρότυπο ανθρωποκεντρικό τουριστικό τόπο, ως τόπο και τρόπο ζωής που θα παραλάβουν περήφανα οι επόμενες γενιές.
Η κοινωνία της Χώρας θέλει νέο πολυχρηστικό λιμάνι εκτός οικισμού και μετατροπή του υφιστάμενου σε τουριστικό καταφύγιο.
Όλα αυτά τα εκφράζει πλέον με πολλούς τρόπους: με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου το 2020 που γνωμοδότησε αρνητικά, με την δυσφορία, το κράξιμο και τα παράπονα που κάνει κυρίως το καλοκαίρι. Με την οργή της όταν γίνεται δέκτης παραπόνων από τους “πελάτες-τουρίστες”, όταν βλέπει τις ουρές αυτοκινήτων μέχρι το αεροδρόμιο και το Λουκάκι και όταν διαβάζει τα αρνητικά σχόλια στο διαδίκτυο για την καθαριότητα, το κυκλοφοριακό, την ηχορύπανση, και την προτροπή των αξιολογητών προς τους αναγνώστες, να μην προτιμούν τη Χώρα για τουρισμό στη Νάξο.
Ο Αλέξανδρος Φραντζέσκος, γιος του γνωστού Ναξιώτη καλλιτέχνη Ιωάννη Φραντζέσκου και της Καλλιόπης Φραντζέσκου, γεννήθηκε το 1973 στο Μόντρεαλ του Καναδά και μεγάλωσε στη Χώρα της Νάξου. Είναι παντρεμένος με την πολιτικό μηχανικό Ροδιανή Καπίρη με την οποία έχει αποκτήσει ένα παιδί, τον Ιωάννη.
Δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον τουρισμό από το 1998 ως ιδιοκτήτης μικρών ξενοδοχειακών και τουριστικών μονάδων. ‘Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Νάξου, πρόεδρος της πολιτιστικής ομάδας «Ανάδραση» και δύο φορές τακτικό μέλος του πολιτιστικού οργανισμού του Δήμου Νάξου και της επιτροπής τουριστικής ανάπτυξης του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων.
Τελείωσε το Γενικό Λύκειο Νάξου και σπούδασε «Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων» στο Α.Τ.Ε.Ι Θεσσαλίας. Αργότερα πραγματοποίησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α.) ειδίκευση στο «Τουριστικό και Ξενοδοχειακό Management» και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές (Master) στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (Ε.Α.Π) στη «Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων».