Οι Locomondo δεν χρειάζονται συστάσεις. Από το 2003 που συστήθηκαν στο κοινό μέχρι και σήμερα είναι ένα από τα πιο αγαπητά μουσικά συγκροτήματα, γνωστά για τις γεμάτες παλμό συναυλίες τους, τις συνεργασίες τους με ξένους καλλιτέχνες, αλλά και για την συνέπεια που δείχνουν στη σχέση τους με το κοινό.
Έχουν «οργώσει» τη χώρα απ’ άκρο σε άκρο-όπως πολύ γλαφυρά περιγράφουν στο τραγούδι τους «Οδύσσεια»-δίνοντας υπέροχες συναυλίες, έχουν συμμετάσχει σε φεστιβάλ εντός και εκτός Ελλάδας και μας έχουν χαρίσει μαγικές στιγμές με τα τραγούδια και τις εμπνευσμένες διασκευές τους.
Σχεδόν 20 χρόνια τώρα συνεχίζουν με τη ίδια αγάπη και φροντίδα που τους διακρίνει να μας ξεσηκώνουν με ηλεκτρικούς Ικαριώτικους, ρέγγε νησιώτικους ρυθμούς και διασκευασμένα ρεμπέτικα, αλλά κυρίως με τα δικά τους τραγούδια που σχολιάζουν μ’ ένα μοναδικό τρόπο σχέσεις και καταστάσεις του … «τρελού κόσμου» που ζούμε.
“Trendy Litsa”, “Braincontrol”, «100 αφρό», «Ο γλάρος», «Χέρια σαν κι αυτά», “80’s”, «Μαγικό χαλί», “Goal”, «Φραγκοσυριανή», είναι κάποια μονάχα απ’ τα δεκάδες τραγούδια του συγκροτήματος που ξεσηκώνουν το κοινό.
Τα τελευταία χρόνια τους θυμόμαστε έντονα όταν η θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει πολύ τραγουδώντας «Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα», τίτλος που έγινε ακόμα και χιουμοριστική ατάκα στο διαδίκτυο αλλά και άρθρο σε σατιρικό περιοδικό.
Ο Μάρκος Κούμαρης απαντά χωρίς περιστροφές στις ερωτήσεις του Cyclades Open εγκαινιάζοντας τη στήλη.
Ειρήνη Προμπονά
-Θα ξεκινήσω απ’ το τραγούδι 80’s. Δεν σου κρύβω πως όταν το άκουσα πρώτη φορά συγκινήθηκα. Για όσους ζήσαμε τα ‘80’s ως παιδιά ή ως έφηβοι είναι λογικό, θα σκεφτεί κάποιος. Όμως στάθηκα σ’ ένα στίχο του τραγουδιού που με συγκλόνισε η αλήθεια του: «Στους θεατές μιας αλλαγής ανελέητης/μια γενιά που πληρώνει τα χρέη της».
Πως προέκυψε αυτό το τραγούδι και τι σημαίνει αυτός ο στίχος για σένα;
Η αρχική ανάγκη να γράψω αυτό το τραγούδι προέκυψε από μια προσωπική συνειδητοποίηση.
Επειδή έχω γονείς πολύ μεγαλύτερης ηλικίας από τους συνομηλίκους μου, διαπίστωσα ότι οι ιστορίες που άκουγα μικρός από δικές τους εμπειρίες και τα βιώματα που έχει ένας σημερινός 20άρης απείχαν σχεδόν έναν αιώνα.
(Ο πατέρας μου γεννήθηκε το 1920).
Για αυτό το λόγο το τραγούδι ξεκινάει με τη φράση «Νοιώθω σα γέφυρα που ενώνει δυο εποχές».
Αυτή τη σύγχυση από αυτή την «ανελέητη» , ραγδαία αλλαγή προσπαθώ λοιπόν να περιγράψω με χιουμοριστικό τρόπο, με στυλιστικές, μουσικές, ποδοσφαιρικές αλλά και αξιακές αναφορές.
Μια σχετική πρόσφατη ραγδαία και σαρωτική εξέλιξη ήταν και η διολίσθηση από την φοβερή ευημερία του 2004 στην οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008 από την Αμερική.
Όταν πήγαμε από τις αστακομακαρονάδες, στα συσσίτια.
Από την Ολυμπιάδα στην αγανάκτηση.
Από το boom του χρηματιστηρίου στον πλήρη εξευτελισμό των κρατικών ομολόγων.
Υπήρξε σαφώς μια τεράστια σπατάλη, ένα μεγάλο φαγοπότι για χρόνια σε κάποιους κύκλους και μετά ήρθε ο λογαριασμός καθώς λίγοι ήταν έτοιμοι για μια τέτοια παγκόσμια κρίση.
-Είστε ένα από τα μακροβιότερα και πιο πετυχημένα συγκροτήματα της Ελλάδας. Έχετε κάνει πάρα πολλές συναυλίες σε όλη τη χώρα και στο εξωτερικό με πιστό κοινό σε κάθε μέρος της χώρας. Έχεις νιώσει ποτέ την ανάγκη να σταματήσεις;
Είναι αλήθεια ότι σύντομα θα κλείσουμε 20 χρόνια ύπαρξης και η αγάπη και η προσέλευση του κόσμου διατηρείται αμείωτη.
Όταν το γκρουπ έκλεισε την πρώτη του δεκαετία πράγματι έγιναν κάποιες συζητήσεις μεταξύ μας κατά πόσο θέλουμε και αντέχουμε να συνεχίσουμε. Δεν είμασταν πια πιτσιρίκια, πολλοί είχαν παντρευτεί, γεννιόνταν τα πρώτα παιδιά και γενικότερα υπήρχε μια ανάγκη για επαναπροσδιορισμό.
Υπήρχε όμως και ένας πολύ βαθύς ανθρώπινος δεσμός που είχε προκύψει από την κοινή διαδρομή, από τα ταξίδια αλλά κυρίως από τις αντιξοότητες που αντιμετωπίσαμε από κοινού.
Και υπήρχε αυτή η μουσική και ρυθμική συνοχή που από τις χιλιάδες εμφανίσεις είχε δημιουργήσει ένα γκρούβ γρανίτη και μια live παρουσία που ήταν μοναδική για τη χώρα μας.
Έτσι συνεχίζουμε μέχρι σήμερα, γιατί οι Locomondo δεν είναι μόνο ένα συγκρότημα. Είναι μια μικρή οικογένεια στην οποία νοιώθουμε ωραία, κάνουμε αυτό που μας αρέσει και ελπίζουμε να προσφέρουμε και στο ακροατήριο λίγη χαρά.
-Οι συναυλίες είναι ιδιαίτερα απαιτητικές. Κάθε συναυλία σας είναι σαν γιορτή. Πως καταφέρνετε να διατηρείτε αυτή την ενέργεια στις συναυλίες σας;
Πράγματι οι συναυλίες μας είναι κάτι σαν 2ωρη αερόβια προπόνηση (παλιότερα 3ωρη και 4ωρη).
Το πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε ακόμα μεγάλη όρεξη, γιατί κάνουμε αυτό που μας αρέσει. Το σχήμα από τα πολλά λάιβ έχει γίνει μια καλολαδομένη μηχανή. Από εκεί και πέρα η περιοδεία δεν είναι μόνο οι εμφανίσεις.
Είναι και οι ατέλειωτες ώρες στο δρόμο, στο πούλμαν, οι ώρες αναμονής σε αεροδρόμια, λιμάνια κτλ.
Η αναλογία είναι περίπου 7 ώρες ταξίδι για κάθε μια ώρα συναυλίας χα χα.
Ένα από τα μυστικά μας είναι να μην παραφορτώνουμε το συναυλιακό πρόγραμμα. Ενώ υπάρχει μεγάλη ζήτηση φροντίζουμε να αφήνουμε αρκετό χρόνο για ξεκούραση, ώστε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο φρέσκοι.
Έτσι αυτός που αφιερώνει το βράδυ του και 10 ευρώ από το υστέρημά του για να έρθει να μας δει, θα απολαύσει κάτι όσο το δυνατόν πιο καλό.
-Πως βλέπεις την κατάσταση στον κόσμο; Δεδομένου πως η μια κρίση διαδέχεται την άλλη, πρώτα η οικονομική, έρχεται η πανδημία και πανταχού παρούσα η κλιματική κρίση…τί πρέπει ν’ αλλάξει κατά τη γνώμη σου; Τί πάει λάθος;
Όταν γεννηθήκαμε εμείς ο πλανήτης είχε ήδη πάρα πολλά προβλήματα, πόλεμοι, πείνα, φτώχια, κρίσεις, μόλυνση του περιβάλλοντος και φυσικά ο διαρκής φόβος του πυρηνικού ολέθρου.
Τη δεκαετία του ‘80 δημιουργήθηκαν και τα πρώτα οικολογικά κινήματα καθώς οι άνθρωποι άρχισαν για πρώτη φορά να συνειδητοποιούν πως αν δεν γίνει κάτι σύντομα ο πλανήτης σύντομα θα καταστραφεί από τις ατέλειωτες ανάγκες του ανθρώπου σε τροφή, ενέργεια, κατοικία κτλ.
Τότε ο πληθυσμός της γης είχε ξεπεράσει τα 4 δισεκατομμύρια.
Σήμερα όσα δεν κατάφερε η δική μας γενιά με 4 δισεκατομμύρια παγκόσμιο πληθυσμό καλείται να τα αντιμετωπίσει η μάλλον ελάχιστα ευαισθητοποιημένη γενιά του Instagram με σχεδόν 8 δισεκατομμύρια παγκόσμιο πληθυσμό, που εκτός από το να ζήσει αξιοπρεπώς αναζητά όλο και περισσότερη πολυτέλεια.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα παιδιά και τα εγγόνια τους θα μεγαλώσουν σε ένα κατεστραμμένο οικοσύστημα και σε ένα πολύ χειρότερο κοινωνικό περιβάλλον από το δικό μας.
Τι θα μπορούσε να αλλάξει;
Η τεχνολογία εξελίσσεται ραγδαία και ίσως παράλληλα με την ευκολία που προσφέρει θα πρέπει οπωσδήποτε να χρησιμοποιηθεί στην υπηρεσία της σωτηρίας του πλανήτη και τη διασφάλιση της ειρήνης.
Πέρα από αυτό πρέπει μέσα από τα σχολεία να καλλιεργηθεί η συνειδητότητα γύρω από την αλληλεπίδραση του ανθρώπου με το περιβάλλον αλλά και η ανατροφή του ατόμου σε ενεργό υπεύθυνο μέλος της κοινωνίας.
Αν κατανοηθεί από τα παιδιά η σημασία της υγειούς κοινότητας αλλά και ότι ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης και όχι απλά εκμεταλλευτής της, θα δράσουν αργότερα πιο υπεύθυνα σαν ενήλικες.
-Η πανδημία κάποια στιγμή θα τελειώσει, όπως λένε και θα γυρίσουμε στην κανονικότητα. Το ερώτημα βέβαια είναι τι εννοούμε κανονικότητα. Η κοινωνική μας ζωή έχει αλλάξει και οι μικρότεροι σε ηλικία μεγαλώνουν μαθαίνοντας διαφορετικό τρόπο επαφής και συμπεριφοράς.
Σε τρομάζει ένα μέλλον που περιέχει περισσότερη εικονική πραγματικότητα, συνδέσεις μέσω υπολογιστή και ελάχιστη φυσική παρουσία και επαφή;
Η κόρη μου πέρασε τη μισή πρώτη δημοτικού με τηλεκπαίδευση και τη δευτέρα με αποστάσεις και μάσκα.
Είναι ενδιαφέρον ότι η γενιά που ξεκίνησε τώρα το σχολείο, ιδίως λόγω της πανδημίας δεν έχει γνωρίσει κάτι άλλο, κοινωνικοποιείται δύσκολα και πολλές φορές αναγκαστικά σε ένα ψηφιακό πλαίσιο.
Οι έφηβοι από την άλλη δεν ξεκολλάνε πια από τις οθόνες. Άλλοι λόγω gaming και άλλοι στα chat ρουφάνε την ντοπαμίνη που εκκρίνεται από την χρήση φωτεινών οθονών και εμείς κοιτάμε ανήμποροι αν όχι δίνοντας οι ίδιοι το κακό παράδειγμα, εθισμένοι στην διαρκή επιβράβευση των διάφορων apps.
Η υπερβολική χρήση έχει αλλάξει σημαντικά τη βιοχημεία του εγκεφάλου μας.
Παλαιότερα η επαφή με τη φύση, η σχέση μας με το νερό με την τροφή με τον αέρα αλλά και ο τρόπος που λειτουργούσαν οι ανθρώπινες σχέσεις μας κρατούσαν σε κάποια σωματική και ψυχική ισορροπία.
Με τρομάζει ότι βλέπω να δημιουργείται μια γενιά τεχνολογικά ανώτερη αλλά πνευματικά κατώτερη.
-Τί ρόλο παίζουν τα social media στη ζωή σου;
Κάποιος είχε πει ότι τα social media είναι η τελειότερη εφεύρεση καταστροφής χρόνου.
Υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό ιδίως στο ψυχαγωγικό κομμάτι.
Προσωπικά προσπαθώ να τα χρησιμοποιώ μόνο όσο είναι αναγκαίο.
Πως μπορεί κάποιος που έχει ζήσει την ενέργεια της παρέας να τσατάρει με τις ώρες;
Πως μπορεί κάποιος που έχει ζήσει τη μαγεία της συναυλίας να προσπαθεί να τη μεταφέρει σε μια οθόνη 6,5 ιντσών;
-Τι ετοιμάζουν οι Locomondo αυτή την περίοδο;
Ένα συγκρότημα σαν το δικό μας δραστηριοποιείται κυρίως σε εκδηλώσεις μαζικού τύπου, κάτι που δεν είναι εφικτό αυτή τη στιγμή.
Ανυπομονούμε για την επιστροφή της ανεμελιάς των συνευρέσεων και της ανταλλαγής ενέργειας που έχουν οι συναυλίες.
Φυσικά παράλληλα γράφουμε καινούργια μουσική που ανυπομονούμε να μοιραστούμε.
