Ο Χρίστος Γεωργούσης από την Κίνηση Πολιτών Πάρου “Σώστε τις παραλίες της Πάρου” απαντά μ’ ενα απολαυστικό κείμενο στο κλασικό επιχείρημα που θέλει τους τουρίστες να έρχονται στα νησιά μας για τα ωραία ξενοδοχεία και για τις μαγικές ξαπλώστρες μας. Όπου συνεπάγεται πως χωρίς τα κρεβατοστρώσια που πλημμυρίζουν ασφυκτικά-και παράνομα όπως προκύπτει και από τους ελέγχους στην πλειοψηφία τους-δεν θα έχουμε τουρίστες! Δηλαδή αν μαζευτούν στα τετραγωνικά τους με άδειες και χωρίς να υποβαθμίζουν το περιβάλλον όλοι όσοι παρανομούν ο τουρισμός θα δεχτεί πλήγμα!
Άλλωστε είναι γνωστό τοις πάσι, πως οι επισκέπτες έρχονται στη χώρα μας πρώτα για τις υπέροχες ξαπλώστρες μας και δευτερευόντως για τον τον όμορφο τόπο μας, τα βουνά, τη θάλασσα, τον πολιτισμός μας αρχαίο, σύγχρονο και λαϊκό. Κι όταν πηγαίνουν πίσω στη χώρα τους το πρώτο πράγμα που λένε από τις εντυπώσεις τους είναι τι ωραίες ξαπλώστρες πολλές και ποικίλες έχουν τα νησιά μας, τα υπόλοιπα είναι ανθυπολεμπτομέρειες.
Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε!
Γράφει λοιπόν ο Χρίστος Γεωργούσης:
Τα μάθατε τα νέα, μού είπε ο Μπόμπος, το γνωστό διαβολόπαιδο των ανεκδότων. Τού χρόνου δεν θα έχετε ντιπ τουρίστες! Τα βάλατε με τις ξαπλώστρες και τις πολυθρόνες κι αυτοί έχουν μ’ αυτά όλα αγιάτρευτο έρωτα και θα πάνε αλλού. Θα τρώμε τού χρόνου πάλι ψωμί με πελτέ ή ταχίνι η πασπαλισμένο με ζάχαρη. Θα πεινάσουμε.
Μπορεί να είναι Μπόμπος, να λέει και παλιόλογα να θέλει πιπέρι στο στόμα, αλλά την αλήθεια τη μυρίζεται. Χωρίς κρεβάτια και ομπρέλες στις παραλίες την κάτσαμε τη βάρκα! Θα τους βλέπουμε πια με κιάλια από μακριά. Την πατήσαμε! Διότι οι τουρίστες δεν έρχονται στην Πάρο για την Εκατονταπυλιανή και το αρχαίο λατομείο, για τον Αρχίλοχο τον Πάριο, για την σπάνια γεωλογία του Αιγαίου και το φως των νησιών, για την τοπική μουσική και τα λαϊκά πανηγύρια. Ούτε για το καλοκαιρινό Παριανό φεστιβάλ και τις πολλές σπάνιες μουσικές τοπικού χαρακτήρα.
Δεν έρχονται για την σπάνια αιγαιοπελαγίτικη μεσογειακή κουζίνα και τα θαλασσινά, για τα φρούτα του καλοκαιριού , τα σύκα, τα σταφύλια, τα καρπούζια, τα πεπόνια. Ούτε εκτιμούν ότι ένα γύρω στην Πάρο και μέσα στην πρωτεύουσα λάμπει ένας παλιός πολιτισμός της αρχαϊκής και κλασικής εποχής που έχει αφήσει παντού συγκινητικά σημάδια. Τους αφήνουν αδιάφορους η αρχιτεκτονική των χωριών, σε τέλεια αντίθεση με τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις που διδάσκει σεμνότητα, απλότητα και ειρήνη. Ο γρανίτης στις παραλίες (Κολυμπήθρες) και ο σχιστόλιθος με τον γνεύσιο στο Πάρκο και το μάρμαρο αλλού στις κροκάλες των Γλυφών και τα δεκάδες διαφορετικά πετρώματα στον Καλόγερα με τα αργιλικά χώματα ούτε καν τους νοιάζουν, αφού δεν ξέρουν. Τον καιρό που αυτοί έτρωγαν βελανίδια εμείς μεγαλουργούσαμε! Αυτοί έρχονται στην Πάρο συστημένοι, ερωτευμένοι, ξετρελαμένοι με τις ξαπλώστρες κρεβάτια που μόνο ένα μεγάλο πνεύμα θα μπορούσε να τις είχε ανακαλύψει.
Ντιπ τουρίστες, ετοιμαστείτε να πεινάσουμε. Αυτούς δεν τους ενδιαφέρει ένας ξαφνικός σεισμός, οι μεγάλες τιμές στα μεταφορικά, η ακρίβεια, η πολυκοσμία που γίνεται απωθητική, οι τσούχτρες που πιθανόν να ξανακάνουν την εμφάνισή τους (είναι και ο Ποσειδώνας που μπορεί να θυμώσει που τα βάζουμε με τις θηριώδεις ξαπλώστρες), μια πανδημία σαν κι αυτή που μάς ισοπέδωσε, η πίεση των καυσώνων, ή άλλο ξαφνικό και απροσδόκητο φαινόμενο, ένας πόλεμος λ.χ. ή ένας μετεωρίτης που πέφτει στην κεντρική Πάρο και τα καίει όλα. Όχι. Αυτοί θέλουν πάση θυσία ομπρέλες και ξαπλώστρες και μουσική να σε ξεκουφαίνει.
Τα τζιτζίκια, τα τριζόνια, τα πουλιά, τα βατράχια στους υγρότοπους και στις στέρνες, θα θαλασσοπούλια στις ακτές με τους γλάρους και τους θαλασσοκόρακες, όλα αυτά είναι λιγάκι χωριάτικα, ενώ τα ταμ ταμ μπορεί να θυμίζουν ζούγκλα, και λιγάκι βαρβαρότητα, αλλά είναι η μόδα και οι τουρίστες τα επιζητούν για να φιμώνουν τη συνείδησή τους και να ξεχνούν τα βάσανα των μεγάλων πόλεων. Ντάπα -ντούπα, ντάπα- ντούπα, για την απόλυτη τρέλα ή την κατάθλιψη. Τα βάλαμε με τις ξαπλώστρες, θα γίνει ο χαμός και θα πεινάσουμε. Πείνα και των γονέων. Να τη σβήσουμε από τον χάρτη την Πάρο. Χωρίς ξαπλώστρες, χωρίς θηριώδη κρεβάτια, χωρίς αυτά τα έπιπλα που πιάνουν το καθένα τη θέση 5 ατόμων, θα πάρουν πόδι οι τουρίστες, γι’ αυτά ερχόντουσαν, αυτά προσκυνούν.
Βρε Μπόμπο, τού είπα. Μήπως τα παραλές; Δεν θα φύγουν οι ξαπλώστρες, απλά θα πάνε στα τετραγωνικά τους και θα μείνει ελεύθερος χώρος και για άλλους που θέλουν να χαρούν την παραλία. Επομένως θα έρθουν ακόμα περισσότεροι, οι παραλίες θα χωρούν πιο πολλούς. Απ’ την άλλη μάλλον θα θελήσουν πολλοί να γνωρίσουν το νησί της εξέγερσης. Για να κάνουν τέτοια κινητοποίηση κατακαλόκαιρο οι άνθρωποι εκεί, είναι οπαδοί της τιμιότητας και της αξιοπρέπειας και νοιάζονται για τους πολίτες. Κολοκύθια στο πάτερο, μού απάντησε ο Μπόμπος.
Μάρμαρο έχετε, πιάστε να κάνετε από ένα άγαλμα σε κάθε τύπο ξαπλώστρας και να το βάλετε στις πλατείες των χωριών και της Παροικιάς μήπως σώσετε τα προσχήματα και τους ξεγελάσετε ώστε να αλλάξουν γνώμη. Χτίσετε και μία εκκλησία κεντρική της Αγίας Ξαπλώστρας να σας συγχωρήσουν και οι άγιοι που τους προσβάλλατε. Το επόμενο καλοκαίρι θα τρώτε ελιές, αν υπάρχουν και αυτές, έρχεται πείνα.
Αυτά μού είπε ο Μπόμπος, καλού κακού, προμηθευτείτε μια μοντέρνα ξαπλώστρα και βάλτε την έξω απ΄το σπίτι όλοι, να καλοπιάσουμε τους τουρίστες να μην πεινάσουμε και πούμε ξανά το ψωμί ψωμάκι.
Οι ξαπλώστρες τελευταίου τύπου που πιάνουν 5 θέσεις ανθρώπων η κάθε μια, αυτές έφεραν τον τουρισμό. Χωρίς αυτές θα πεινάσουμε! Καλείται η πρόεδρος της Δημοκρατίας να δώσει βραβείο σ’ αυτήν την φοβερή ανακάλυψη. Διώχνουμε 5, τη θέση την πιάνει ένας αλλά λεφτάς, ένας αλλά λέων και λύνεται το πρόβλημα. Τετραγωνισμός του κύκλου! Λύσαμε και το πρόβλημα της οικονομίας. Μόνο που τα λεφτά (μικρή λεπτομέρεια) δεν πάνε στα κρατικά ταμεία, αλλά κακομαθαίνουν την πλουτοκρατία.