“Περί τα 400 άτομα, σύμφωνα με τις μετριοπαθέστερες εκτιμήσεις, συγκεντρώθηκαν χθες στην ειρηνική μας εκδρομή στις παραλίες της Παροικιάς. 50-70% περισσότεροι από την προηγούμενη Κυριακή, με περισσότερο κέφι και παλμό” γράφει ο Δαμιανός Γαβαλάς, μέλος της Κίνησης Πολιτών Πάρου για Ελεύθερες Παραλίες | Save Paros Beaches.
“Όλες οι επιχειρήσεις στο Μαρτσέλο και στον Κριό παραμένουν σταθερές και αμετακίνητες οικειοποιούμενες και κερδοσκοπώντας πάνω στο δημόσιο, κοινόχρηστο χώρο:
– Η επιχείρηση Marcelo Sea Sun με υπέρβαση περί το 100-200% του χώρου που νομίμως μισθώνει.
– Η επιχείρηση Pedro με υπέρβαση έως και 100 φορές (!) του χώρου που νομίμως μισθώνει, που είναι μόνο 16 τ.μ.
– Η επιχείρηση Arodo που έχει καταλάβει -εδώ και πολλά χρόνια- το 100% της παραλίας Κριός.
Ο ιδιοκτήτης της τελευταίας επιχείρησης αναγνώρισε ότι τα προηγούμενα χρόνια παραβίαζε τους όρους παραχώρησης (μίσθωνε 50 τ.μ. και καταλάμβανε >600 τ.μ.). Παραδέχτηκε επίσης (παρουσία πολλών μελών μας) ότι φέτος λειτουργεί ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΔΕΙΑ (περίπτωση ίδια με εκείνη της Μικρής Σάντα Μαρία). Του ζητήθηκε, λοιπόν, να απομακρύνει τις ξαπλώστρες του, κάτι που αρνήθηκε να κάνει. Κατά δήλωσή του, εκκρεμεί ένστασή του προς την Κτηματική Υπηρεσία (που του αρνήθηκε την παραχώρηση) και, εφόσον μέχρι την Παρασκευή 4/8 δεν έχει πάρει άδεια, θα απομακρύνει τις ξαπλώστρες του (ή, αν πάρει άδεια, θα σεβαστεί τα όρια παραχώρησης).
Ένας ακόμα «επιχειρηματίας» περιφρονεί ανοικτά -όχι μόνο τους συμπολίτες του αλλά- συνολικά τους θεσμούς της πολιτείας μας, τουλάχιστον όσους ελέγχουν και επιβάλουν την τήρηση του Νόμου: το Δήμο, την Αστυνομία, τη Δικαιοσύνη. Αισθάνεται ότι μπορεί να αυθαιρετεί χωρίς κανείς να τον αγγίζει. Οι θεσμοί του κράτους ευτελίζονται από απετεωνίσκους που, νομοτελειακά, σύντομα θα παραμεριστούν από τοπικές μαφίες, τύπου Ρόδου και Μυκόνου.
Μιλάμε για πρωτοφανή διάλυση, σήψη και απαξίωση των οργάνων διοίκησης, εξουσίας και απονομής δικαιοσύνης. Οι θεσμοί του κράτους δε δείχνουν αντανακλαστικά ώστε να αντιδράσουν στην απώλεια της ίδιας της εμπιστοσύνης των πολιτών προς την Πολιτεία και τους θεσμούς της. Της θεμελιώδους, δηλαδή, προϋπόθεσης κοινωνικής συνοχής και σεβασμού στους κανόνες κοινωνικής συμβίωσης.
Η Κοινωνία των Πολιτών είναι μόνη της: στη φωτιά, στην πλημμύρα, στη διασφάλιση των βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων. Για να επέμβει η Δικαιοσύνη στη ρημαγμένη μας χώρα πρέπει πρώτα είτε να ξυλοκοπηθεί αγρίως ένας αρχαιολόγος (βλ. Μύκονος) είτε να ξεσηκωθεί ολόκληρη η κοινωνία ζητώντας τα αυτονόητα (βλ. Πάρος, όπου ευελπιστούμε ότι ο Εισαγγελέας θα συγκινηθεί από όσα διαβάζει στα ΜΜΕ και από το περιεχόμενο της καταγγελίας που του καταθέσαμε). Η Κοινωνία είναι μόνη της. Και μόνη της πρέπει να διεκδικήσει τα δικαιώματά της. Καλή μας υπομονή, καλή μας δύναμη!” καταλήγει το κείμενο του κ. Γαβαλά.
Ένα σχόλιο…
Επειδή η δουλειά μας (κανονικά) ως δημοσιογράφοι δεν είναι να γινόμαστε αρεστοί χαριεντιζόμενοι με πάσης φύσεως εξουσία, αλλά να γινόμαστε η φωνή εκείνων που δεν έχουν και κυρίως των πιο αδύναμων, αλλά και να ελέγχουμε τα κακώς κείμενα όπως τα ζούμε και τα αντιλαμβανόμαστε. Έχουμε χρέος να μιλάμε και να δημιουργούμε τον διάλογο, όχι να ωραιοποιούμε τις καταστάσεις και να στρογγυλεύουμε τις αιχμές, ωσάν να μην συμβαίνει τίποτα. Έχουμε χρέος να δημοσιεύουμε γιατί “η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης”.
Με αφορμή, λοιπόν, την διεκδίκηση του αυτονόητου από τους πολίτες της Πάρου (και της Νάξου και όπου άλλου) στην επιφάνεια έρχονται πολλά από τα κακώς κείμενα και ίσως ήρθε η ώρα να σπάσουν μερικά “ταμπού”, όπως αυτό που αφορά την επιχειρηματικότητα στον τουρισμό.
Πέρα απ’ τη νοοτροπία που καλλιεργείται χρόνια τώρα στην επικράτεια, όπου η κακώς εννοούμενη “επιχειρηματικότητα” τείνει να θεοποιηθεί, σε βαθμό που το κυρίαρχο επιχείρημα να είναι για κάθε παρανομία που επισημαίνεται πως οφείλουμε άπαντες την ύπαρξή μας σ’ αυτήν, χωρίς καν να υπάρχει διάκριση ανάμεσα στον σοβαρό επιχειρηματία που τηρεί τη νομιμότητα, αποδίδει στο κράτος τους φόρους του, τηρεί την εργατική νομοθεσία και φροντίζει να γίνεται πρεσβευτής στης χώρας μας μέσω των υψηλών προδιαγραφών υπηρεσιών που προσφέρει και του επαγγελματισμού που τον διακατέχει. Για την ακρίβεια αυτόν το τελευταίο τον θεωρούν “αποτυχημένο”, που πάει με τον “σταυρό στο χέρι”, ενώ για τους πιο ασύδοτους τσαμπουκάδες του “επιχειρηματικού χώρου” η φιλοφρόνηση που αποδίδεται είναι “μάγκας” και “γατόνι”, “που έχει άκρες”.
Από την “επιχειρηματικότητα” που περιγράφεται παραπάνω βλάπτονται εξίσου και οι σοβαροί επιχειρηματίες. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να παλεύεις για το ψωμί σου και το ψωμί των παιδιών σου και άλλο για το παντεσπάνι σου εκμεταλλευόμενος δημόσιο χώρο παρανόμως και καταστρέφοντας το ίδιο το μέρος που σε τρέφει. Επίσης καλό είναι να επισημαίνεται πως οι παράνομες επεκτάσεις σε ομπρελοκαθίσματα πχ δεν αποδίδουν φόρους, δημοτικό τέλος ή ό,τι άλλο, αφού δεν αναγράφονται πουθενά σε καμία σύμβαση.
Και τι κάνουν οι αρμόδιες αρχές; Γιατί πρέπει να είναι υποχρεωμένος ο καθένας από εμάς να στοχοποιείται για το αυτονόητο, όταν αυτές είναι υπεύθυνες να ξεκαθαρίσουν το τοπίο, με βάση το νομικό πλαίσιο; Αυτές δεν είναι που πρέπει να προστατεύσουν τα κοινά αγαθά και τους πολίτες, αλλά και την κοινωνική συνοχή; Τι ενδιαφέρει τον πολίτη, αλήθεια, το πολιτικό κόστος; Όπως θα βρεθούν κάποιοι να δυσαρεστηθούν από την εφαρμογή της νομιμότητας, άλλο τόσο θα υπάρξουν και οι άλλοι που θα επαινέσουν και θα επιδοκιμάσουν. Σε τί ορκίζονται αλήθεια οι θεσμικοί όταν αναλαμβάνουν πόστο και ποιούς ορκίζονται πως θα υπηρετούν; Ας το σκεφτούμε για να κατανοήσουμε πως το πολιτικό κόστος είναι κάτι πλασματικό, επομένως δεν χωράει στην συζήτηση.
Έχουμε φτάσει στο πικ της καμπύλης. Και είναι ώρα να συλλογιστούμε πολλά για τα νησιά μας. Από το περιβάλλον και την φέρουσα ικανότητα των νησιών μέχρι το τι τουρισμό θέλουμε πριν είναι πολύ αργά. Ήδη το ΙΝΣΕΤΕ δημοσίευσε στοιχεία, για την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2023, καταγράφηκαν 8,9 εκατ. διεθνείς αεροπορικές αφίξεις, ξεπερνώντας τα επίπεδα του αντίστοιχου εξαμήνου του 2022 (η κίνηση μετά την πανδημία), παρουσιάζοντας αύξηση κατά +21,4% και σε απόλυτους αριθμούς 1,6 εκατ. τουρίστες περισσότερους, ενώ σε σύγκριση με το ίδιο διάστημα του 2019 η αύξηση υπολογίζεται σε +11%.
Αύξηση παρουσίασαν οι επιμέρους γεωγραφικές ενότητες το πρώτο εξάμηνο του 2023, σε σχέση με πέρυσι, με εξαίρεση τις Κυκλάδες όπου σημειώθηκαν 386.000 διεθνείς αεροπορικές αφίξεις παρουσιάζοντας μείωση κατά 6,8%, ενώ οι ναυαρχίδες της τουριστικής βιομηχανίας (ένας ακόμα λάθος όρος για τον τουρισμό) Μύκονος και Σαντορίνη παρουσιάζουν πτώση.
Ο τουρισμός είναι πολύ ευαίσθητο προϊόν και η πανδημία ήταν η πρώτη που απέδειξε την ευαισθησία του. Οι πυρκαγιές που κατέκαψαν τη Ρόδο, η κλιματική αλλαγή και η οικονομική κρίση είναι άλλο ένα παράδειγμα. Οι Έλληνες πάνε διακοπές στο εξωτερικό γιατί τους κοστίζει λιγότερο ή προσφέρει περισσότερες μέρες και παροχές στα ίδια ή λιγότερα χρήματα.
Η ακρίβεια από τη μια, αλλά και η αλλοίωση των προορισμών, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η απώλεια των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών από την υπερανάπτυξη, δεν αποτελούν πόλο έλξης, αλλά αποστροφής. Επιπλέον αλλάζουν την προτίμηση σε προορισμούς (οδικός τουρισμός, με τρένα κλπ).
Αναρωτηθήκατε ποτέ πόσες χιλιάδες κλίνες επιπλέον δημιουργήθηκαν φέτος στη Νάξο και πόσα καταστήματα εστίασης, που και με ποια προοπτική; Πως θα γεμίσουν και αν αυτό μπορεί να κατορθωθεί; Πόσος κόσμος επιπλέον χρειάζεται για να γεμίσουν αυτά, ανά ημέρα; Τι σημαίνει αυτό για τους φυσικούς πόρους και τις υποδομές;
Του χρόνου, σύμφωνα με τους ειδικούς, αναμένεται πτώση. Και το γράφω εδώ για να το θυμόμαστε, γιατί κάποιοι θα βγουν και θα μιλήσουν για τα κινήματα πως ευθύνονται τάχα γι’ αυτή την πτώση του τουρισμού, καθώς αυτά συκοφάντησαν το προϊόν. Για τη δική τους συνεισφορά σ’ αυτό φυσικά δεν θα μιλήσουν, αφού όλα καλώς είναι καμωμένα κατά τη γνώμη τους.
Πλέον υπάρχει επιτακτική ανάγκη ν’ αλλάξουν πολλά στο θέμα “Τουρισμός” πριν είναι πάρα πολύ αργά για τη χώρα. Κι αυτό οφείλουν να το αναζητήσουν πρώτοι όσοι δραστηριοποιούνται σ’ αυτόν επιτακτικά.
Αυτές τις μέρες έχουμε ακούσει τα πάντα. Πως θέλουν, όσοι συντάσσονται με τις ελεύθερες παραλίες να κολυμπάνε μόνοι τους, θέλουν το νησί να πάει πίσω, δεν θέλουν τουρίστες, ζηλεύουν τους πετυχημένους επιχειρηματίες, είναι μηδενιστές, είναι οικολόγοι (!), σε λίγο θα τους πουν και πράκτορες, αν δεν το έχουν κάνει ήδη.
Γίνονται καυγάδες ανάμεσα σε συγγενικά πρόσωπα και υπάρχουν εντάσεις, κάποιοι παρουσιάζονται ως στυλοβάτες της τοπικής οικονομίας που δίνουν στον κόσμο που πεινάει ψωμί, επειδή εργάζονται στις επιχειρήσεις τους (πόσο προσβλητικό αλήθεια), άλλοι ζητάνε πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων προκειμένου ν’ ασχοληθούν με το θέμα ή απλώς συμβουλεύουν μέλη να μην “χρωματιστούν” εν ετει 2023. Λες κι ένας νεοδημοκράτης, παράδειγμα, δεν μπορεί να είναι δυσαρεστημένος από τις λογής λογής παρανομίες σε μια παραλία, αυτό είναι βίτσιο των κεντρώων, αριστερών και πέρα, έχει δηλαδή σημασία η κομματική ταυτότητα, όχι τι συντελείται μπροστά στα μάτια μας. Το οπαδικό συναίσθημα που κατατρώει σάρκες, πανταχού παρόν.
Ας σοβαρευτούμε, ας σκεφτούμε, ας διαβάσουμε, ας μελετήσουμε και ας κρίνουμε. Ας προσπαθήσουμε να δούμε μπροστά.
Κανένας απ’ τους παραπάνω λόγους δεν σηκώνει κάποιον απ’ τον καναπέ του, ώστε να βγει επώνυμα και να γίνει στόχος κάποιου άλλου, αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος. Κι αν ενοχλεί η νομιμότητα και η υπευθυνότητα σε ό,τι αφορά τις παραλίες και τα όσα παρανόμως γίνονται, με θύμα πάντα τον πόρο που είναι ο τόπος μας υποβαθμίζοντας τελικά το προσφερόμενο προϊόν, τότε πραγματικά έχουμε σοβαρό ζήτημα αντίληψης μέσα στην κοινωνία.
Γιατί περί της νομιμότητας πρόκειται και περί του συνταγματικού δικαιώματος των πολιτών. Δεν γίνεται η απλή χρήση αιγιαλού να θεωρείται πεδίο για άπειρα τραπεζοκαθίσματα, ομπρέλες, ξαπλώστρες, κιόσκια, διαδρόμους, φυτά, ηχεία, φώτα κλπ και μάλιστα μέσα σε προστατευόμενες περιοχές, μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου.
Να ισοπεδώνονται αμμοθίνες, να εκριζώνονται ακτόλιθοι μέσα απ’ τον βυθό για δημιουργία αμμώδους βυθού, τάχατες λέει πως ο βράχος έκανε γωνία και χτύπησε κάποιος, ας τον βγάλουμε να μην ξαναχτυπήσει (δεν είναι αστείο αυτό, είναι γεγονός).
Ας ελπίζουμε πως ο Εισαγγελέας που έδρασε στη Μύκονο κυρίως τον προηγούμενο καιρό δεν ήταν “λόγω εκλογών” όπως φημολογείται, αλλά θα ρίξει το βλέμμα του και στα υπόλοιπα νησιά, όπου χρειάζεται, ώστε να μπει μια τάξη. Η ασυδοσία και η ατιμωρησία, όπου και όποτε συμβαίνει και για οποιονδήποτε λόγο μόνο προβλήματα φέρνει.
Ας περάσει ο έλεγχος στους δήμους που είναι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι να γνωρίζουν καλύτερα τι είναι κάθε τι στον τόπο που διοικούν. Που έχουν άμεση επαφή με τους πολίτες και μπορούν οι λύσεις να δοθούν άμεσα, χωρίς το μπαλάκι να πηγαίνει από υπηρεσία σε υπηρεσία, ας το διεκδικήσουν και μεις μαζί τους. Μπορεί να βρεθεί η χρυσή τομή ανάμεσα στις υπηρεσίες, δεν πρόκειται για κβαντική φυσική.
Κι όποιοι αναδεικνύουν τα κακώς κείμενα, δεν το κάνουν γιατί θέλουν να δυσφημίσουν τον τόπο τους, όπως γενικόλογα ισχυρίζονται όσοι επιθυμούν να συντηρείται αυτό το καθεστώς: αυτό που θέλουν είναι να διασώσουν αυτό που πραγματικά έκανε θελκτικό ως προορισμό τον τόπο μας. Την φιλοξενία, την ευγένεια, το ενδιαφέρον για τον επισκέπτη μας, την ανάδειξη των μνημείων και των παραδόσεων του τόπου μας και αυτό το μοναδικό περιβάλλον που όσο περνάει ο καιρός αλλοιώνεται ή χάνεται από την αλόγιστη ανάπτυξη μιας μονοκαλλιέργειας που στο τέλος θ’ αφήσει “καμένη γη” για τους επόμενους, αν δεν εξορθολογιστεί ο τρόπος με τον οποίο δραστηριοποιούμαστε.
Δεν κάνει εντύπωση που στα κινήματα αυτά συμμετέχουν και επιχειρηματίες. Όσοι δεν λειτουργούν με τη νοοτροπία του “πάμε κι όπου βγει” έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν με όσα συμβαίνουν και ενεργοποιούνται. Το να πριονίζεις το κλαδί που κάθεσαι οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε πτώση και οι κλυδωνισμοί παγκόσμια είναι ισχυροί. Αν θέλουμε να υπάρχει αξιόλογο και κερδοφόρο αύριο για τον τουρισμό στη χώρα μας πρέπει ν’ αλλάξουμε ρότα και να φροντίσουμε τον πόρο που είναι ο τόπος μας. Γιατί ο τουρισμός άλλαξε ήδη τη δική του και δεν φαίνεται να συμπίπτουν οι δρόμοι μας αν συνεχίσουμε έτσι.
Κι αυτό θα ναι τεράστιο πλήγμα για όλους.
—
Όσο γράφονταν αυτές οι γραμμές οι εξελίξεις έτρεχαν…με παραγγελία της προς την Εισαγγελέα Πρωτοδικών Σύρου η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη, ζητεί να ερευνήσει δημοσιεύματα του ηλεκτρονικού Τύπου, που αφορούν την Πάρο στο θέμα των καταλήψεων τμημάτων του αιγιαλού και τη Σέριφο στο ζήτημα της λειτουργίας καταστήματος που λειτουργεί σε παραλία και έχει σφραγιστεί.
📸Louis V Stevenson/ΚΙΝΗΜΑ《ΣΩΣΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ》”Save the Beaches of Naxos NOW!”
Διαβάστε ακόμα:
-Γιατί στην Ελλάδα πληρώνουμε για τις παραλίες που μας ανήκουν/News247-Νίκη Μπάκουλη