“Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι καλικάντζαροι” των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα, το εμπνευσμένο παραμύθι των Χριστουγέννων γράφτηκε στο Μονπελιέ και μελοποιήθηκε στο Δ. Βερολίνο τα Χριστούγεννα του 1978. Εικονογραφήθηκε από τον Νίκο Μαρουλάκη, φίλο των αδελφών Κατσιμίχα που εκείνα τα χρόνια ζούσε και αυτός στο Δ. Βερολίνo.
Το πως γράφτηκε το παραμύθι, πίσω στο μακρινό 1977, πως εικονογραφήθηκε και μελοποιήθηκε κι έγινε διαχρονικά ένα από τα πιο αγαπημένα παραμύθια μικρών και μεγάλων εξηγεί ο Πάνος Κατσιμίχας στη συνέντευξη του στο infokids:
“Το παραμύθι αυτό, το είδα όνειρο. Ένα βράδυ (Αύγουστος του 1977) στο Μονπελλιέ (Γαλλία). Ετοιμαζόμουν για τις μεταπτυχιακές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο Πωλ Βαλερύ, και ήμουνα πνιγμένος σε έναν κόσμο, μέσα στον οποίο δεν ήμουνα καθόλου σίγουρος ότι ήθελα να ζήσω. Εκείνο το βράδυ, μέσα στον Αύγουστο, εγώ ονειρεύτηκα χιόνια, κάλαντα και καλικάντζαρους. Ξύπνησα, κατέγραψα το όνειρο και ξανακοιμήθηκα. Την επόμενη μέρα, διάβασα έκπληκτος αυτό το έγχρωμο, φωτεινό παραλήρημα (έτσι μου φάνηκε) και κατάλαβα ότι το ασυνείδητο και το υποσυνείδητο μαζί, μου είχαν στείλει επείγουσα βοήθεια. Το story ήταν εκεί και είχε έρθει από κάποια πολύ βαθιά και αξιόπιστη πηγή”.
.
Ευτυχώς για μας η ιστορία που ονειρεύτηκε ο Πάνος Κατσιμίχας δεν έμεινε στο χαρτί:
“Τα τραγούδια και τις μουσικές, τα δουλέψαμε τα Χριστούγεννα του 1977 στο Βερολίνο μαζί με το Χάρη. Και αυτά, γράφτηκαν αστραπιαία σε δύο απογεύματα στην οδό Κάιτστρασσε 14. Εκείνα τα χρόνια, ζούσε στο τότε Δυτικό Βερολίνο και ο Νίκος ο Μαρουλάκης, ο γνωστός καρτουνίστας . Ένα βράδυ στο σπίτι του, σε ένα ιδιωτικό γλέντι με φίλους, ανάμεσα σε γέλια, μπύρες και τραγούδια, του έδωσα και διάβασε το χειρόγραφο. Ενθουσιάστηκε και άρχισε να το ζωγραφίζει “για ψυχοθεραπεία”, όπως μας είπε αργότερα, όταν μας έδειξε τις πρώτες του ζωγραφιές. Όταν τελείωσε, πήγε -χωρίς να μας ρωτήσει- το υλικό στις εκδόσεις Καστανιώτη και μας ”έκανε δώρο” το βιβλίο: ” Η αγέλαστη Πολιτεία και οι Καλικάντζαροι”. Εκδόθηκε το Σεπτέμβριο του 1983. Το παραμύθι μελοποιημένο, σε στυλ παιδικό μιούζικαλ, εκδόθηκε το Δεκέμβριο του 1995.“
Το μουσικό παραμύθι των αδερφών Κατσιμίχα επανακυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα του 2013 (βιβλίο, με ενσωματωμένο το cd) επεξεργασμένο από την αρχή, με προσθήκες στην αφήγηση, αλλά και στην ενορχήστρωση.
Αξίζει να σημειωθεί πως “Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι Καλικάντζαροι” ανεβαίνει μέχρι και σήμερα, σε θεατρικές σχολικές παραστάσεις, αλλά και σε παιδικά θέατρα με μεγάλη επιτυχία.
.
.
“Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι καλικάντζαροι”, θα το έχετε ήδη ανακαλύψει πως, αν και απευθύνεται στα παιδιά, μιλά εύγλωττα στην καρδιά των μεγαλύτερων “παιδιών”. Μιλά για την χαμένη μας αθωότητα που κάθεται παραπονεμένη και μας χαζεύει μέσα στην βλοσυρή σοβαροφάνειά μας απ’ τη γωνία, για το γέλιο μας που έχει χαθεί και για εκείνον τον “σπόρο” που λαχταρά να φυτρώσει ξανά και να βγει στο φως, ανθίζοντας μέσα απ’ το γέλιο, την τραυματισμένη ξεγνοιασιά μας.
Το κυριότερο όμως είναι που μας συμφιλιώνει με τους καλικάντζαρους που μας έμαθαν να φοβόμαστε…να φοβόμαστε το διαφορετικό, την αυθόρμητη έκφραση, την χαρά απ’ το τίποτα και το πηγαίο χιούμορ, γιατί όπως λένε κι οι γονείς στον δάσκαλο στο παραμύθι η ζωή δεν θέλει χορούς και πανηγύρια, αλλά τα μικρά να μάθουν “να γράφουν, να διαβάζουνε, να ‘ρθουν στα βήματα μας”. Στα βήματα των γονιών τους δηλαδή, χωρίς να παρεκκλίνουν της πορείας που οι ίδιοι χάραξαν γι’ αυτά. Ίσως τελικά οι καλικάντζαροι να μην είναι και τόσο κακοί. Ίσως με τον τρόπο τους να θέλουν να μας δείξουν πως πάντα υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε την ισορροπία και να όλα να γίνουν ερείπια. Είναι μια πλευρά που όλοι έχουμε μέσα μας.
Ίσως επειδή μ’ αυτά τα… βήματα φτάσαμε ως εδώ (μεγάλη κουβέντα) ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και οι “άνεμοι” φυσούν πια ανεξέλεγκτοι ταράζοντας μας συθέμελα.
.
Αν κάποτε δείτε άσπρες χήνες να πετούν στον ουρανό, μη διστάσετε να τις χαιρετήσετε. Ακόμα κι αν εσείς δεν το θυμάστε, αυτές θυμούνται πολύ καλά πως κάποτε σας πήραν στην πλάτη τους και πετάξατε μακριά…πολύ μακριά σε μια πολιτεία όπου η χαρά και το γέλιο δεν στερεύουν ποτέ!
Έστω και καθυστερημένα Πάνο και Χάρη σας στέλνω ένα “ευχαριστώ” για εκείνη την υπέροχη βραδιά στον “Σταυρό του Νότου” που περιλάμβανε ένα μικρό μέρος από την “Αγέλαστη Πολιτεία”, εκτός από τον πόλεμο καρεκλάδων και ροκάδων, μ’ εκείνο το κατακόκκινο καλικαντζαρένιο γάντι που υπενθύμιζε πως οι πόρτες είναι εκεί και το κλειδί στην τσέπη μας, αρκεί να ψάξουμε καλά για να το βρούμε.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους…είθε ο δρόμος σας να είναι πάντα λουσμένος στο φως και το παιδί μέσα σας ν’ αναπνέει ελεύθερα!
