Ανήμερα Πρωτοχρονιάς 2022 και παρ’ όλες τις δυσκολίες, την ανησυχία με την πανδημία και την νέα παραλλαγή Omicron, την προσοχή και τις απαγορεύσεις που επιβάλλει, όλοι κάπου έχουμε να πάμε να περάσουμε τουλάχιστον κάποιες ώρες με αγαπημένα μας πρόσωπα, φίλους ή μέλη της οικογένειάς μας.
Εκείνο σίγουρα που δεν επιθυμούμε ειδικά όταν μαζί μας βρίσκονται γηραιότερα μέλη της οικογένειας είναι τις περιπέτειες και την ταλαιπωρία.
Ξεκινώντας από Καστράκι για την ευρύτερη περιοχή του χωριού Γαλήνη κι αφού ήδη έχω θαυμάσει τα έργα αντικατάστασης του παλαιού δικτύου ύδρευσης, στον κόμβο μπροστά ακριβώς απ’ το ζαχαροπλαστείο «Ακταίον», φτάνω στο σημείο που πρέπει να στρίψω αριστερά προς Άγριο Εφραίμ.
Φυσικά η πινακίδα στον δρόμο δεν λέει τίποτε άλλο εκτός από το «Προς Άγιο Εφραίμ» λες και όλα τελειώνουν εκεί, ο δρόμος σταματά και ποιος νοιάζεται που συνεχίζει και πάει, αν είσαι ναξιώτης ξέρεις ( ; ), αν δεν είσαι να κάτσεις να μάθεις, εμείς έχουμε άλλες δουλειές.
Natura λακκούβα…
Δρόμος ανηφορικός, 2 ανεμογεννήτριες δεξιά που η τσιμεντόστρωση του δρόμου σταματά ακριβώς μπροστά τους.
Χωματόδρομος πάλι, λακκούβα με νερό και λίγο τσιμέντο ακόμα στην ανηφόρα που το ύψος του τσιμέντου κάνει σκαλοπάτι, έτσι που πατώντας το αυτοκίνητο μετακινούνται και κάνα δυο σπόνδυλοι του αυχένα απ’ το τράνταγμα.
Σαφάρι με επιβατικό αυτοκίνητο σκυλί μεν, μοντέλο του ’99 δε. Ένα ΕΣΠΑ για τετρακίνητο «πράσινης τεχνολογίας» θα ήταν σίγουρα μια κάποια λύση, σκέφτομαι, αλλά δεν γελάω γιατί ο δρόμος είναι σοβαρός και δεν σηκώνει γέλωτες.
Πανόραμα από λακκούβες όλων των μεγεθών, γεμάτες νερό αντανακλούν στην επιφάνεια τους το τοπίο, περιμένοντας κάποιο από τα διερχόμενα αυτοκίνητα να ταράξει την ηρεμία τους θαυμάζοντας το μέγεθος και το βάθος τους που θ’ ανακαλύψει μπαίνοντας μέσα υποχρεωτικά.
Εννοείται πως είναι αδύνατον να τις αποφύγεις, ο δρόμος δεν είναι τόσο πλατύς και όπως πληροφορήθηκα, παλιά ήταν στενότερος και χειρότερος. Μετά τον πλάτυναν λιγάκι και τον…χαλάσανε.
Προσπαθώντας να μην κινδυνεύσουμε με κανένα τρόπο πάω αργά, αριστερά δεν υπάρχει προστασία, κάποια μπάρα, ούτε σήμανση υπάρχει κι εγώ συνεχίζω ακάθεκτη, ζώντας ανήμερα Πρωτοχρονιάς επικινδύνως και μου έρχονται στο μυαλό δημοτικοί σύμβουλοι, δήμαρχοι και δεκαετίες θητειών, έτσι από συνήθειο.
Και φτάνω μπροστά στη μια, τη μοναδική, την ανεπανάληπτη λακκούβα! Επιφωνήματα ακούγονται από τους συνεπιβάτες, από μένα καλύτερα να μην πω τι ακούστηκε και αναρωτιέμαι πιο να είναι άραγε το βάθος της κι αν έχει καμία πέτρα μέσα.
Βουτάω με τ’ αυτοκίνητο, νερά και λάσπες εκτοξεύονται εκατέρωθεν και έχει βάθος η άτιμη, σκέφτομαι μην βραχεί ο κινητήρας κι έχουμε κι άλλα, ευτυχώς το απέφυγα, φτάνω στο τέλος όπου γλιστράει και το αυτοκίνητο από τις λάσπες, το μαζεύω και φτάνουμε στον προορισμό μας σώοι και αβλαβείς, όπου συναντώ τους συγγενείς μου και τους εξιστορώ τα καθέκαστα.
Ο συγκεκριμένος δρόμος λοιπόν, όπως έμαθα πολύ παλιότερα ήταν τρισχειρότερος. Ωστόσο κατόπιν παραπόνων κάποιων κατοίκων της περιοχής διαπλατύνθηκε, αλλά δεν ασφαλτοστρώθηκε.
Γιατί;
Γιατί λέει η περιοχή είναι περιοχή Natura! Τι μαθαίνει κανείς στα εορταστικά τραπέζια τελικά είναι συναρπαστικό!
Κρατώντας τις επιφυλάξεις μου για το αν είναι όντως Natura η περιοχή και μαθαίνοντας περισσότερα για τις επαφές με τον δήμο και το θέμα, θυμήθηκα μια Ναξιώτισσα που συζητώντας ένα σοβαρό θέμα με νυν δημοτικό σύμβουλο, η απάντηση που έλαβε ήταν «Α, δε με νοιάζει εμένα γι’ αυτό το χωριό, εγώ βγαίνω απ’ τα άλλα χωριά».
Με την λογική αυτή να επικρατεί, φαντάζομαι πως η περιοχή δεν έχει ικανό αριθμό ψηφοφόρων, ώστε να θεωρείται ελκυστική για να στρωθεί ένας αγροτικός δρόμος.
Γιατί φυσικά η περιοχή ΔΕΝ είναι Natura όπως βλέπετε και στο χάρτη. «Naturaλιστική» ήταν η δικαιολογία του τότε δημάρχου, πριν από 10 χρόνια περίπου, σε κάτοικο της περιοχής που διαμαρτυρήθηκε για την κατάσταση του δρόμου, προκειμένου να δικαιολογήσει, ως φαίνεται, το γεγονός πως ο δρόμος έχει την εικόνα που έχει.
Τώρα πως την παλεύουν οι κάτοικοι εκεί και μια ξενοδοχειακή επιχείρηση, είναι άλλη ιστορία.
- Με πορτοκαλί χρώμα: Ειδικές Ζώνες Προστασίας [SPA] – Οδηγία 79/409/ΕΟΚ του Συμβουλίου της Ευρώπης για την διατήρηση των άγριων πτηνών
- Με πράσινο χρώμα: Τόποι Κοινοτικής Σημασίας [SCI] – Οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας
Κωδικός περιοχής Natura 2000 Νάξου: GR4220014
Κατηγορία: Ειδικές Ζώνες Διατήρησης [ΕΖΔ]
Κεντρική & Νότια Νάξος: Ζας και Βίγλα έως Μαυροβούνι και Θαλάσσια Ζώνη (Όρμος Καράδες – Όρμος Μουτσούνας)
Έκταση: 8721.71 εκτάρια
Χάρτης: Διαδικτυακή Πύλη Γεωχωρικών Πληροφοριών υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας
Δημοσίευση: 24/11/2020 12:36 μμ., Συγγραφέας μεταδεδομένων: Κώστας Στεφανάκης
Υποθέτω πως η επόμενη δικαιολογία σε τυχόν παράπονα θα είναι πως ο δρόμος είναι δουλειά της Περιφέρειας, μπορεί και του προηγούμενου ή του επόμενου δήμαρχου, δεν ξέρω φαντασία υπάρχει και είναι δημιουργική και μελέτες σε συρτάρια που είναι πολλές, όπως μάθαμε τη χρονιά που πέρασε από επίσημα χείλη.
Στην επιστροφή πάντως διαπίστωσα πως ο δρόμος δεν διαθέτει ούτε φωτισμό. Και γιατί να διαθέτει δηλαδή; Δεν καταλαβαίνω την απορία μου.
Απ’ τις λακκούβες, στα ορύγματα και στον αμιαντοσωλήνα ένα άτμισμα δρόμος…
Τα χιλιόμετρα κύλισαν και έφτασα στον κόμβο για τον οποίο κάνω λόγο στην αρχή, στον περιφερειακό δρόμο Χώρας Νάξου-Εγγαρών δηλαδή, όπου γίνονται έργα για την αντικατάσταση του δικτύου ύδρευσης.
Η σηματοδότηση πως γίνονται έργα, ξεκινά λίγο πριν τον δρόμο που οδηγεί στον μοναστήρι του Αγ. Χρυσοστόμου, χωρίς κάποιον φωτεινό σηματοδότη, το ίδιο συμβαίνει και γύρω από την τρύπα που έχουν ανοίξει με σωρευμένα τα μπάζα γύρω της. Κώνοι που τους παίρνει ο αέρας υπάρχουν, φωτεινή προειδοποιητική σήμανση δεν είδα κάπου.
Μάλιστα στις 18/12/21, λόγω βροχής, τα μπάζα παρασύρθηκαν κι έπεσαν μέσα στο όρυγμα, μαζί και η ρόδα ενός διερχόμενου φορτηγού με αποτέλεσμα να διακοπεί η κυκλοφορία μέχρι να το βγάλουν απ’ το σημείο.
Στις 30/12/2021 πάντως η Κοινότητα Νάξου ενημέρωσε μέσω facebook. Εξαιρετική σε περιεχόμενο είναι η παρένθεση όπου γίνεται λόγος για τον αγωγό:
Ώστε έχουμε ακόμα αμιαντοσωλήνα; Η απαγόρευση σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση τέθηκε σε εφαρμογή το 2005, εμείς έχουμε ακόμα και μάλιστα στο κεντρικό μας δίκτυο;
Πολύ ενδιαφέρον.
Δηλαδή οι εργάτες που ασχολούνται με το έργο φορούν ειδική στολή για την προστασία της υγείας τους και ειδική μάσκα για να μην εισπνεύσουν τυχόν σωματίδια και ίνες αμιάντου;
Και οι σωλήνες; Θα απορριφθούν με τον τρόπο που προβλέπεται; Γιατί η απόρριψη τέτοιων υλικών απαγορεύεται σε ΧΥΤΑ ή σε άλλα σημεία καθώς θεωρούνται επικίνδυνα και επιβλαβή, ούτε μπορούν να μένουν εκτεθειμένα.
Παρακολουθώντας τα σχόλια συμπολιτών μου, κάτω απ’ το ποστ της δημοτικής κοινότητας Νάξου, διαπίστωσα την χαρά τους που «γίνονται έργα» και την προτροπή «να μην γκρινιάζουμε».
Την κατανοώ την χαρά κι εγώ χαίρομαι όταν γίνονται υποδομές που χρειάζεται ο τόπος μας, μόνο που το έργο αντικατάστασης είναι αυτονόητο και αποτελεί έργο, όχι συντήρησης, αλλά αντικατάστασης, που έπρεπε να έχει γίνει δεκαετίες τώρα.
Και κάθε πράγμα πρέπει να μας ενδιαφέρει να γίνεται σωστά, καθώς το νησί μας είναι ακριβώς όπως το σπίτι μας.
Για κάποιον λόγο που δεν κατανοώ, υπάρχουν συμπολίτες μου που θεωρούν πως το να θέλει κανείς να γίνονται έργα και να γίνονται σωστά και στην ώρα τους, οργανωμένα και σχεδιασμένα με πρόγραμμα, είναι γκρίνια.
Δεν αποδέχομαι αυτή τη νοοτροπία, καθώς ό,τι γίνεται, γίνεται για όλους εμάς, μας αφορά άμεσα. Γιατί δηλαδή να μην σχολιάζεται αν δεν γίνεται σωστά κάτι ή γιατί να μην εκφράζονται απορίες και παράπονα για τα κακώς κείμενα;
Γιατί, όπως συχνά αναφέρει και η παρούσα δημοτική αρχή, οι πολίτες θα δώσουν την απάντηση στις επόμενες κάλπες; Αυτό είναι το ζητούμενο;
Και στο ενδιάμεσο διάστημα, τί γίνεται;
Περιμένοντας την αγία Κάλπη…
Οι δημοτικές αρχές έρχονται και παρέρχονται. Ο δήμος όμως έχει συνέχεια. Η πολιτική που εφαρμόζεται, έχει ως αποτέλεσμα να λαμβάνονται αποφάσεις για έργα ή «μη έργα», που έχουν αντίκτυπο σε όλους μας, σε ολόκληρο το νησί, στην εικόνα του, στην ποιότητα ζωής μας.
Αυτή είναι η ουσία.
Σχόλια ή άλλες παρατηρήσεις από την αντιπολίτευση δεν έχω δει για κάποιο απ’ τα παραπάνω ζητήματα.
Θα περιμένουμε επομένως την προεκλογική περίοδο και την ετυμηγορία της κάλπης. Καθώς όλοι κρίνονται σ’ αυτήν, όπως λέγεται.
Μέχρι τότε θα τα συζητάμε μεταξύ μας, θα ανταλλάσσουμε απόψεις (ή και ύβρεις) και η ζωή θα κυλά μεταξύ λακκούβας και ορύγματος, μέχρι να έρθει το καλοκαίρι που θα μας βρουν άλλα προβλήματα (σαν τα περσινά), για τα οποία δεν θα έχουμε κάνει τίποτα απολύτως, αφού περιμένουμε τις κάλπες να μιλήσουν, όταν έρθει η ώρα τους.
Ή μήπως όχι;