Έκπληξη προκάλεσε το δημοσίευμα της NZ Herald σχετικά με τους προτεινόμενους προορισμούς του κόσμου για βιώσιμες ταξιδιωτικές εμπειρίες το 2023 που στην λίστα της συμπεριλαμβάνει την Νάξο.
Μακάρι να ήταν έτσι, είναι όμως;
Όχι, δεν είναι η μιζέρια και η εμπάθεια που μας κάνει να έχουμε τις αντιρρήσεις μας για το κατά πόσο αυτό ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Το να σε πουν “μίζερο και εμπαθή άνθρωπο” που τίποτα πια δεν σου αρέσει είναι η μόνιμη επωδός για όποιον κρίνει και κατακρίνει τα κακώς κείμενα, καθώς είναι η εύκολη δικαιολογία όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα απ’ την πλευρά των αρμοδίων, για να υποστηρίξουν πως, όντως ο τουρισμός στο νησί μας είναι βασισμένος στη βιωσιμότητα και στο μοντέλο “τουρισμός εμπειρίας”. Πιθανόν επειδή νομίζουν πως το να έχεις πολιτιστικά μνημεία, ωραίες παραλίες, υπέροχα χωριά κλπ και επειδή μπορείς να κάνεις δραστηριότητες στη Φύση, αυτό είναι αρκετό από μόνο του και δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτε άλλο παρά μονάχα διαφήμιση-κι αυτή όχι στοχευμένα.
Μπορεί οι αρμόδιοι να θεωρούν για παράδειγμα πως το να μην έχεις ναυαγοσώστες στις παραλίες και να χάνεις την γαλάζια σημαία που έχουν είναι μια χαρά βιώσιμο, ειδικά αν βρεθούν και πέντε άσχετοι ή φίλα προσκείμενοι να σου πουν πως “το θέμα με τις γαλάζιες σημαίες είναι ένα περίεργο θεματάκι” (!) και εντάξει σε μας θα τύχει η στραβή βρε αδερφέ; Στην τελική μπορεί να πάθουν το ο,τιδήποτε, οπουδήποτε αλλού, όπως είπε και ο αρμόδιος αντιδήμαρχος σε συνέντευξή του, οι ναυαγοσώστες είναι το πρόβλημα;
Η δική μου εμπειρία πάντως από συνεντεύξεις, μιας και το ανέφερα, με τους καθ’ ύλην αρμόδιους δείχνει πως όχι μόνο απέχουμε έτη φωτός από το μοντέλο της βιωσιμότητας, της αειφορίας , των καλών πρακτικών και της μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος, όσον αφορά τον τουρισμό, αλλά στην ουσία δεν έχουμε πλήρως κατανοήσει τι περιλαμβάνει το συγκεκριμένο μοντέλο, ώστε αυτό να περάσει από τα πάνω στους εμπλεκόμενους επαγγελματίες, να γίνουν οι απαραίτητες διαβουλεύσεις/συζητήσεις, οι μελέτες, η εξεύρεση πόρων και έτσι ο προσανατολισμός μας να στραφεί στο βιώσιμο και εμπειρικό μοντέλο που πλέον στρέφεται όλος ο κόσμος, ελέω και της ενεργειακής και κλιματικής κρίσης. Ούτε και κάποιος κεντρικός σχεδιασμός υπάρχει.
Το ευλογημένο πραγματικά νησί μας έχει άπειρο πλούτο και όντως θα μπορούσε να αποτελεί ακόμα και τον Νο 1 προορισμό για τα βιώσιμα ταξίδια και το σύγχρονο τουριστικό μοντέλο. Τα λόγια είναι πάντα εύκολα, αλλά δεν αλλάζουν τίποτα, αντιθέτως όταν δεν συνοδεύονται από πράξεις προς τη σωστή κατεύθυνση βλάπτουν.
Πρόσφατα στα πεπραγμένα της η δημοτική αρχή, όσον αφορά τον τουρισμό, το μόνο που ανέφερε ήταν πως “το νησί πλημμύρισε από κόσμο” κι αυτό ήταν όλο το έργο που είχε να παρουσιάσει, την στιγμή που άλλα νησιά των Κυκλάδων εργάζονται με σοβαρότητα προκειμένου ν’ αναδείξουν τον τόπο τους ως προορισμό, αναδεικνύοντας και προστατεύοντας, παράλληλα, την φυσική και πολιτιστική τους κληρονομιά -υλική και άυλη-σημειώνοντας ανοδικές τάσεις στην αγορά. Ο δικός μας δήμος δεν έχει καν πολιτιστικό οργανισμό, τον κατήργησε και “ησύχασε” τα ανέλαβε όλα η οικονομική επιτροπή που ο νόμος Θεοδωρικάκου που την επέβαλλε ως επιτροπή που περνάνε τα πάντα κρίθηκε αντισυνταγματικός από το ΣτΕ.
Περισσότερα και πιο εξειδικευμένα για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο του Αλέξανδρου Τσατσαρούνου με τίτλο “Τουριστική ανάπτυξη: Το αντιπαράδειγμα της Νάξου” στο Cyclades Open.
Ας δούμε όμως και την άποψη ενός επαγγελματία του τουρισμού, ξενοδόχου για την ακρίβεια, για το συγκεκριμένο θέμα, όπως ο ίδιος την ανάρτησε στην προσωπική του σελίδα στο facebook.
Γράφει λοιπόν ο Αλέξανδρος Φραντζέσκος:
Με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα για την ανάδειξη της Νάξου ως έναν από τους προορισμούς βιώσιμου ταξιδιού, θα ήθελα να εκφράσω τα ακόλουθα:
1. Καλύτερα να μην ακούγεσαι καθόλου για κάτι που δεν είσαι στ’ αλήθεια. Η διαφήμιση σε αυτές τις περιπτώσεις αντιστρέφεται πάντα όπως το μπούμερανγκ, σε δυσφήμιση. Γι’ αυτό το fake marketing (όπως και το ψέμα άλλωστε) έχει κοντά ποδάρια. Καλύτερα λοιπόν αντιμέτωποι εξαρχής με ένα δύσκολο περιεχόμενο αλήθειας και αυτογνωσίας που σε ωθούν στην αυτοβελτίωση, πάρα με την υποκρισία και το ψεύτικο-φθηνό περιτύλιγμα που αργά ή γρήγορα θα σε προσγειώσουν ανώμαλα στην αλήθεια που απέφευγες και έκρυβες κάτω από το χαλί. Και αυτά που κρύβουμε κάτω από το χαλί είναι χοντρά…:
1. Aμφιλεγόμενη ανακύκλωση, αδυναμία διαχείρισης των απορριμμάτων, μίνι χωματερές σε υγροτόπους και οικοσύστηματα, καταπατήσεις αιγιαλών, ισοπεδώσεις αμμοθινών, καταπατήσεις καταφυγίων άγριας ζωής, παρακμή και μαρασμός αρχαιολογικών χώρων, παρακμή και εγκατάλειψη της ορεινής ενδοχώρας και των περισσότερων οικισμών της, σταδιακή εγκατάλειψη του πρωτογενή τομέα, ανισόρροπη ανάπτυξη με μία υδροκέφαλη κορεσμένη πόλη και 4 κορεσμένες πλαζ που συγκεντρώνουν το 90% του τουρισμού, ανεπαρκείς υδάτινοι πόροι που μας εξαναγκάζουν συχνά στην καταστροφή του υδροφόρου ορίζοντα, διαρκής υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων και των επισκεπτών, αστικοποίηση του δομημένου περιβάλλοντος και αλλοίωση της τοπικής φυσιογνωμίας…και δυστυχώς πολλά ακόμα που μαρτυρούν το μοντέλο του μη βιώσιμου και αδιέξοδου υπερτουρισμού.
2. Δεν συνιστά βιώσιμο τουρισμό αλλά και καμία βιωσιμότητα απλώς και μόνο η ύπαρξη και η διαπίστωση των ποικίλων τουριστικών πόρων από το φυσικό και πολιτισμικό απόθεμα που κληρονομήσαμε.Βιωσιμότητα συνιστά η προστασία και η διαχείριση τους από τη γενιά μας με γνώμονα την αειφορία, την μετάδοση και την ακέραιη μεταφορά τους δηλαδή στις επόμενες γενεές. Στη Νάξο μας κατά κόρον, κάνουμε το αντίθετο, βιώνουμε την καταστροφή και επιβιώνουμε από αυτήν χωρίς σκέψη για το μέλλον και χωρίς ενοχές. Πλείστα ντροπιαστικά παραδείγματα και κυρίως η χαμηλή υπόληψη που κατέχει το αειφόρο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης στην συνείδηση των περισσότερων πολιτών και των περισσότερων τοπικών αυτοδιοικήσεων με την επακόλουθη ανυπαρξία των αντίστοιχων αειφορικών σχεδίων και υποδομών, το επιβεβαιώνουν!
3 . Η Νάξος όντως θα μπορούσε να είναι πρότυπος τουριστικός τόπος όχι μόνο ως τόπος βιώσιμου τουρισμού αλλά ως τόπος βιώσιμου και ενδογενή τουρισμού. Συνδυασμός πραγματικά σπάνιος. Είχε και ακόμα διατηρεί αυτή την προοπτική. Δυστυχώς όμως είμαστε πολλά έτη μακριά από αυτό για να μην πω ότι κινούμαστε σε αντίθετη τροχιά.
Όσο οι δημοτικές αρχές θα εκλέγονται και θα εκλαμβάνονται από τους πολίτες ως όργανο διεκπεραίωσης των ατομικών τους υποθέσεων και όσο η ραγδαία τουριστική ανάπτυξη θα παραμένει ανεξέλεγκτη, τόσο θα μεγαλώνει η απώλεια του φυσικού και πολιτισμικού μας αποθέματος και άλλο τόσο θα απομακρυνόμαστε από την επίτευξη ενός βιώσιμου περιβαλλοντικά και οικονομικά τουριστικού τόπου.
Όσο οι πολίτες και οι αρχές θα βολεύονται και θα φιγουράρουν με κατακτήσεις “αέρα κοπανιστού” όπως του συγκεκριμένου δημοσιεύματος, τόσο πιο μακριά κρατάμε το νησί από το μέλλον και την στροφή του παγκόσμιου τουρισμού στον περιβαλλοντικά υπεύθυνο και βιώσιμο τουρισμό. Σε λίγα χρόνια κυρίαρχο τουριστικό προϊόν θα αποτελεί η τουριστική εμπειρία που βιώνεται ή παρέχεται με περιβαλλοντική συνείδηση και υπευθυνότητα.
Και επειδή μου αρέσουν πάντα οι επίλογοι με παράθεση σοφών λαϊκών αποφθεγμάτων:
Ο Αλέξανδρος Φραντζέσκος, γιος του γνωστού Ναξιώτη καλλιτέχνη Ιωάννη Φραντζέσκου και της Καλλιόπης Φραντζέσκου, γεννήθηκε το 1973 στο Μόντρεαλ του Καναδά και μεγάλωσε στη Χώρα της Νάξου. Είναι παντρεμένος με την πολιτικό μηχανικό Ροδιανή Καπίρη με την οποία έχει αποκτήσει ένα παιδί, τον Ιωάννη.
Δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον τουρισμό από το 1998 ως ιδιοκτήτης μικρών ξενοδοχειακών και τουριστικών μονάδων. ‘Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Νάξου, πρόεδρος της πολιτιστικής ομάδας «Ανάδραση» και δύο φορές τακτικό μέλος του πολιτιστικού οργανισμού του Δήμου Νάξου και της επιτροπής τουριστικής ανάπτυξης του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων.
Τελείωσε το Γενικό Λύκειο Νάξου και σπούδασε «Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων» στο Α.Τ.Ε.Ι Θεσσαλίας. Αργότερα πραγματοποίησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α.) ειδίκευση στο «Τουριστικό και Ξενοδοχειακό Management» και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές (Master) στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (Ε.Α.Π) στη «Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων».
📸 Αλέξανδρος Φραντζέσκος
Διαβάστε ακόμα:
–O «αρρύθμιστος αυτόματος πιλότος» της τουριστικής ανάπτυξης της Νάξου